دیوان نورعلیشاه اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها

   

صاحب دیوان حاضر، علاوه بر فضایل صوری و معنوی و کمالات ظاهری و باطنی که برایش ذکر شده، در سرودن انواع شعر و نظم، ید طولایی داشته است. در قطعه و رباعی و دوبیتی و قصیده ترجیع‌بند و مثنوی، خامه‌ای رسا و قریه‌ای وقاد برای وی ذکر شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص13</ref>.

به منظور آشنایی با اشعار کتاب، به غزلی از آن، اشاره می‌شود:

ای از رخ تو روشن انوار دوست ما را

انوار دوست دیدن ز آن رخ نکوست ما را

چندی چو مغز بودیم در زیر پوست پنهان

عشق آمد و برآورد از زیر پوست ما را

خورشید روشنایی از چشم ما کند وام

زان‌رو که کحل بینش زان خاک کوست ما را

تا آبروی عشاق از عشق می‌فزاید

سیلاب دیده بر رو خوش آبروست ما را

باری اگر ز یاری رو سوی ما نیاری

دایم به عجز و زاری سوی تو روست ما را

مه و مهی که بینی هر صبح و شام تابان

تابان به سقف گردون عکسی از اوست ما را

مستیم و لاابالی نور علی عالی

پر از می جلالی جام و سبوست ما را<ref>همان، ص21</ref>.