لغت‌نامه: فرهنگ متوسط دهخدا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''لغت‌نامه: فرهنگ متوسط دهخدا'''، تلخیص لغت‌نامه دهخدا در حد متوسط آن با برخی حذف‌ها و ویرایشات است. فرهنگ متوسط دهخدا زیر نظر دکتر سید جعفر شهیدی و با کوشش دکتر غلامرضا ستوده، دکتر ایرج مهرکی و خانم اکرم سلطانی نگاشته شده است. جلد اول این مجموعه از آ تا ژیوه را در خود دارد و جلد دومش از س تا ی ی ی ی.

# رسیدگی نهایی، تنظیم و صفحه‌بندی: این کار توسط خانم اکرم سلطانی انجام شده است.

در مقدمه دکتر ستوده درباره لغت‌نامه دهخدا و اثر حاضر چنین می‌خوانیم: مؤسسه لغت‌نامه دهخدا تاکنون تمام متن لغت‌نامه را با استفاده از حروف‌چینی کامپیوتری در دو نوبت به‌طور کامل به چاپ رسانده و هم‌زمان با تکمیل تألیف لغت‌نامه دهخدا کار یادداشت‌برداری از متون نظم و نثر فارسی را ادامه داده و تعداد یادداشت‌های موجود را به حدود پنج میلیون رسانده است و بر اساس آنها تألیف اثر جدیدی را تحت عنوان «لغت‌نامه فارسی» پایه‌گذاری نموده که تا این زمان تألیف و چاپ حرف آ و سه‌چهارم حرف الف به پایان رسیده است و علاوه بر اینها، پس از ویراستاری فنی، متن کامپیوتری لغت‌نامه را در لوح فشرده CD در دو روایت version به اهل تحقیق و مشتاقان زبان و ادب فارسی و علاقه‌مندان تقدیم داشته است.

اینک در این مؤسسه اثر جدید دیگری که تألیف آن از مدت‌ها قبل مد نظر استاد دکتر سید جعفر شهیدی رئیس محترم مؤسسه لغت‌نامه دهخدا و جزو آرزوهای شادروان دهخدا بوده، تحت عنوان «فرهنگ متوسط دهخدا» پدید آمده است.

برای استحضار کسانی که تازه با این اثر آشنا می‌شوند مروری به‌اختصار در تاریخچه و کیفیت تألیف لغت‌نامه و نقل چند نکته از یادداشت‌های دهخدا لازم به نظر می‌رسد: گرچه دهخدا مقدمه‌ای بر کتاب خود ننوشت، ولی از یادداشت‌های پراکنده‌ای که از وی به دست آمده و توسط دکتر سید محمد دبیر سیاقی جمع‌آوری شده و در تکمله مقدمه لغت‌نامه به چاپ رسیده می‌توان به تفکرات و آرزوهای دهخدا در بنیاد نهادن چنین کتابی تا حدی پی برد.

دهخدا خود متوجه عظمت و وسعت کار لغت‌نامه بوده و از کسانی که پس از وی متکفل امور لغت‌نامه می‌شوند متواضعانه تمنا نموده که: «به هیچ قیمت طبع این کتاب را ترک نکنند. این کتاب پایه احیای ایران است و اگر دولت می‌خواست این کار را با پول انجام دهد با صد میلیون و صد سال وقت، اگر تهیه هم می‌شد، چون باعث عشق و علقه در میان نبود، به این تمامی نوشته نمی‌شد».

دهخدا به این نتیجه رسیده بود که «لغت را یک نفر نباید بنویسد. برای اینکه لغت همه چیز است و بنا بر مثل قدیم همه چیز را همگان دانند و به قول بیهقی همگان از مادر نزاده‌اند...»<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، همان، ص7-9</ref>.