إتحاف الأخيار بغرائب الأخبار: تفاوت میان نسخه‌ها

روش نگارش [[جعیدی، ادریس|جعیدی]] با روش تدوینی که در زمان او در بین گروه تحصیل‌کرده رواج داشت، متفاوت است؛ زیرا سبک نگارش او، سبکی است همراه با سرعت، حرکت و تداخل و دقت در توصیف وقایع و حوادث. وی از استطراد دوری کرده و نوشته‌های دیگران را چاشنی مطالب خود قرار نداده است<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص37</ref>.

سبک او، به‌واسطه دقت در توصیف وقایع، سبکی است متمایز، ولی چون خواسته از دستاوردهای جدید علمی در تمدن اروپایی یاد کند و همه را به زبان عربی بنویسد، ناچار به ادخال اصطلاحات اجنبی و عامی غربی در نوشته خود شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

در مقدمه اول، به موضوع و اهمیت کتاب اشاره گردیده<ref>ر.ک: مقدمه اول، ص7-‌9</ref> و مقدمه محقق، در سه فصل، به‌ترتیب ذیل، ارائه گردیده است:

در این فصل همچنین به توصیف نسخ خطی کتاب<ref>ر.ک: همان، ص13-‌15</ref> و شرح حال نویسنده، پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص16-‌25</ref>.

در فصل دوم، به ترسیم چارچوب تاریخی این سفر، پرداخته شده است. این سفر در اوایل قرن نوزدهم میلادی، در دورانی رخ داد که روابط مراکش و اروپا به دلیل اشتغال آنها به جنگ‌های انقلاب فرانسه و اقدامات ناپلئون بناپارت، شاهد انقباض بزرگی بوده که نشان‌دهنده ضعف نمایندگی کنسولی متمرکز در طنجه (در انگلیسی Tangier یا Tangiers: سومین شهر مهم مراکش و شهری در نزدیکی جبل‌الطارق بین دریای مدیترانه و اقیانوس اطلس) بود<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>.

در این دوره سرنوشت‌ساز تاریخ معاصر مراکش، دیپلماسی این کشور در تلاش برای دفاع از موقعیت بین‌المللی خود، به‌شدت فعال بوده و هدف آن بهره‌برداری از تضادهای حاکم در میان قدرت‌های اروپایی به نفع خود بود. در خلال سال‌های 1845 تا 1876م، دولت مراکش، چهار مأموریت دیپلماتیک، به اروپا اعزام نمود که اولی به رهبری حاجی عبدالقادر اشعاش به فرانسه در زمان سلطنت مولی عبدالرحمان، دومی هیئتی با هدایت ادریس عمراوی به فرانسه که حاجی عبدالرحمان عاجی با نویسندگی محمد طاهر فاسی را به انگلستان فرستاد، سومی با هدایت محمد بن عبدالکریم شرقی در سال 1866ق، با همراهی محمد بن سعید سلاوی و چهارمین مأموریت به رهبری محمد زبیدی رباطی در زمان سلطنت سلطان حسن اول به فرانسه، بلژیک، انگلیس و ایتالیا بود که ادریس جعیدی، نقش کاتب و منشی را در این مأموریت، به‌عهده داشت<ref>ر.ک: همان، ص27-‌28</ref>.

[[جعیدی، ادریس|جعیدی]] در مقدمه، با ترسیم موضوع کتاب و تقسیم مطالب به اجزا و ابواب آن و تعیین هدف خود از این سفر، به تبیین خطوط اصلی سفرنامه خود، پرداخته است؛ بنابراین، به عقیده محقق، بحث پیرامون روش وی در نگارش مطالب، نشانگر سطح فکری و علمی وی خواهد بود<ref>ر.ک: همان، ص37</ref>، ولذا وی در این فصل، ضمن اشاره به جزئیات سفر او<ref>ر.ک: همان، ص30</ref>، به بیان انگیزه او از نگارش سفرنامه پرداخته<ref>ر.ک: همان، ص35</ref> و در پایان، اقدامات تحقیقی صورت‌گرفته بر روی کتاب را توضیح داده است<ref>ر.ک: همان، ص39</ref>.

در فصل سوم، جنبه سیاسی و نظامی این سفر، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. با بررسی نامه‌ها و مکاتبات رسمی مبادله‌شده توسط زبیدی، به‌عنوان سفیر مراکش در اروپا، با دولت‌های کشورهایی که وی از آنها بازدید کرده است یا با دولت مرکزی مراکش، مورخین توانسته‌اند با برخی از جنبه‌های سیاسی رسالت این سفیر مراکشی آشنا شوند<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>.

در جزء اول، به بیان جزئیات ورود سفیر (محمد زبیدی)، به شهر طنجه در روز چهارشنبه بیست‌و‌نهم ربیع‌الثانی 1874م<ref>ر.ک: متن کتاب، ص107</ref> و ملاقات با حاکم این شهر<ref>ر.ک: همان، ص109</ref> و سپس حرکت و خروج از این شهر و رسیدن به شهر مرسیلیه با کشتی، اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص116</ref>.

در جزء دوم، به بیان اخبار مربوط به شهر مرسیلیه و پاریس در فرانسه پرداخته شده و نویسنده هرچه را مشاهده کرده، با جزییات کامل آن، به تصویر کشیده است؛ به‌عنوان مثال، وی کوچه‌های شهر مرسیلیه را چنین توصیف نموده است: «ما در دروازه‌های مغازه‌های آن، عتیقه‌های نفیس و مبلمان عجیب و غریبی دیدیم که قلم یا زبان آن را به‌سختی می‌تواند توصیف کند و انسان قادر به توصیف آن نیست و کوچه آن بسیار گسترده است. در محل برخورد خیابان‌ها، چهارراه وجود دارد و عمدتا چپ و راست خیابان‌ها دارای پیاده‌روهایی برای مردان و زنان است...»<ref>ر.ک: همان، ص133</ref> و یا جاده‌های پاریس، چنین ترسیم شده است: «راه‌های آن، بسیار گسترده‌تر از جاده‌های مارسی (دومین شهر پرجمعیت فرانسه) است و درختان در آن از هر دو طرف امتداد می‌یابند و فانوس‌های میان آنها بر روی ستون‌های مسی مخروطی شکل، استوار شده‌اند؛ به‌گونه‌ای که از ته آن گسترده است، سپس به‌تدریج به طرف بالا کاهش می‌یابد و من از صافی آن درختان شگفت‌زده شدم؛ به‌طوری‌که شما در آنها اندکی پیچ‌وخم نمی‌بینید؛ بنابراین من روی درختان کوچک آن دقت کردم و متوجه شدم این امر به این دلیل است که آنها هنگام کاشت درخت، یک تکه چوب صاف و بلند را در کنار آن قرار می‌دهند و...»<ref>ر.ک: همان، ص152</ref>.

نویسنده در جزء سوم، به توصیف شهرهای بلژیک و بیان دیدارهایی که سفیر مراکش با بزرگان و رجال سیاسی این کشور داشته، پرداخته<ref>ر.ک: همان، ص205-‌266</ref> و در جزء چهارم، شهرهای انگلستان و ملاقات با رجال سیاسی آن، توضیح داده شده است<ref>ر.ک: همان، ص271-‌316</ref>.

[[جعیدی، ادریس|جعیدی]] پس از دیدار از کشورهای بلژیک و انگستان، مجددا به فرانسه بازگشته و شرح این بازگشت را در جزء پنجم، داده است<ref>ر.ک: همان، ص317-‌327</ref>. در پایان نیز به کشور ایتالیا رفته و از شهرهایی همچون تورین<ref>ر.ک: همان، ص335</ref>، رم<ref>ر.ک: همان، ص357</ref>، میلان<ref>ر.ک: همان، ص383</ref> و بیلی (شهری در نزدیکی ژنو)<ref>ر.ک: همان، ص394</ref> دیدن نموده و سرانجام در روز دوشنبه، بیست‌ویکم شعبان، به شهر طنجه مراکش، بازگشته است. شرح دیدار از کشور ایتالیا، در آخرین جزء کتاب آمده است.

در پاورقی‌ها، علاوه بر ذکر منابع<ref>ر.ک: پاورقی، ص86</ref>، درج عبارت لاتین برخی از واژگان<ref>ر.ک: همان، ص92</ref> و اشاره به اختلاف نسخ<ref>ر.ک: همان، ص117</ref>، به توضیح برخی از مطالب و عبارات مذکور در متن، پرداخته شده است<ref>ر.ک: همان، ص89</ref>.