۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دیوان امام (نسخه دیگر): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها== [[' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} [[') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان امام'''، مجموعه اشعار [[خمینی، سید روح‌الله|مرحوم امام خمینی]]، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. فاطمه طباطبایی بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است. | '''دیوان امام'''، مجموعه اشعار [[خمینی، سید روح‌الله|مرحوم امام خمینی]]، مشتمل بر غزلیات، رباعیات، قصاید، قطعات و اشعار پراکنده ایشان است. [[طباطبایی، فاطمه|فاطمه طباطبایی]] بر این اثر مقدمه نوشته است. این نسخه برای مخاطب عام منتشر شده و فاقد ضمیمه تحقیقی است. | ||
در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمی‌گفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورق‌پاره‌ای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‌ای از جلوه‌های روح بلند و متعالی او بود. شعر او به‌مثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجان‌زده و بی‌تابی است که در خلوت تنهایی با به‌کارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.<ref>ر.ک: دیباچه، ص5</ref>. آری شعر [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار: | در مقدمه کتاب بر این نکته تأکید شده است که [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] با زبان شعر، حدیث درد فراق را با دلدار یگانه بازمی‌گفت. حضرت امام هرگز سر شعر و شاعری نداشت و خود را به این پیشه سرگرم نساخته بود. آن عاشق صادق هرگاه از ادای وظیفه و رسالت خویش فراغتی حاصل کرده، شرح درد مهجوری را در قالب الفاظ و کلمات موزون بر ورق‌پاره‌ای رقم زده است. او مقصودش شعر و شاعری نبود، بلکه شعر نیز جلوه‌ای از جلوه‌های روح بلند و متعالی او بود. شعر او به‌مثابت «أرحنا يا بلال» است. شعر او نجوای عاشقانه روح هیجان‌زده و بی‌تابی است که در خلوت تنهایی با به‌کارگیری کلمات، راز دل دردمند خویش را با محبوب بازگفته و با معبود به راز و نیاز پرداخته است.<ref>ر.ک: دیباچه، ص5</ref>. آری شعر [[خمینی، سید روح‌الله|امام]] محصول حالت استغراق و مولود فنای در سبحات جلال و جمال حضرت حق است و نتیجه شهود لقای دلدار: | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||