المنطق عند الغزالي في أبعاده الأرسطوية و خصوصياته الإسلامية: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوحامد محمد بن محمد غـزالی، متکلم، فقیه، اصولی و منطق‌دان قرن پنجم هجری، به پیروی از ابن سینا از روش ارسطو و یونانیان در تدوین نُه‌بخشی علم منطق عدول‌ کرده‌ و علاوه‌ بر بسط و گسترش برخی از‌ نوآوری‌های‌ ابن‌ سینا، از آرای منطقی خـاصی برخوردار است. او پس از فارابی و ابن سینا سومین منطق‌دان مسلمان است که با ابتکارات منطقی‌ خود‌، نقش‌ مهمی در تحول و گسترش منطق ارسطویی در جهان‌ اسلام‌ ایفا کرده است. [[غزالی، محمد بن محمد|غزالی]] نخستین دانشمندی است که قواعد منطقی را به‌صورت روشمند، وارد علوم اسلامی کرده است‌، با‌ این‌ هدف که هم منطق را از انزوا در میان متشرعان‌ خارج کند و هم آموزش علوم اسلامی را احیا نماید؛ چراکه از نظر او، منطق تنها راه دستیابی‌ به‌ معرفت‌ حقیقی در تمامی علوم از جمله علم کلام و اصـول فقه است‌.  

او ابتکارات‌ و آرای‌ متعددی‌ در علم منطق دارد که مهم‌ترین آن‌ها، استخراج قیاس‌های منطقی از قرآن کریم و درآمیختن‌ قواعد‌ منطقی‌ با اصطلاحات ابتکاری جدید و مثال‌های اصولی و اسلامی، جهت خـارج ساختن علم منطق از مهجوریت‌ و دفع‌ بدبینی برخی از علمای تندرو نسبت به منطق فلاسفه است که ملاصدرا هم‌ در‌ برخی‌ از تألیفات خود به تبیین آن‌ها می‌پردازد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/65797/122 ر.ک: علی‌محمدی، کریم؛ فایدیی، اکبر، ص122]</ref>‏.