تيسير علم أصول الفقه: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

==ساختار==

==گزارش محتوا==

نویسنده در مقدمه، میزان ارزش علوم را به چیزی می‌داند که آن علم ما را به آن متصل می‌کند. وی علوم دینی را به این دلیل که ما را به خداوند متصل می‌نماید، از شریف‌ترین علوم برمی‌شمرد. از نگاه وی، در میان علوم، برخی با کمک نیات و مقاصد ما را به خداوند نزدیک می‌‌کنند و برخی اساسا حقیقت و ذاتشان چنین است که دومی، شریف‌تر از اولی است<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص5-6</ref>.

نویسنده در ادامه، بهترین طریقه را در تقنین و تأصیل این علم، طریقه شافعی و کسانی که بر طریقه او سلوک کرده‌اند، می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref>.

کتاب حاضر، بازگشتی به علم اصول بر طریقه شافعی با روشی امروزین در شرح و توضیح است که در آن شیوه تقسیم و تنویع با تمثیل به ادله شرعی برای مسائل اصولی و تمییز صحیح این ادله با دلیل، پیگیری شده است. مهم‌ترین خصلتی که نویسنده در این اثر بر آن مواظبت کرده، دوری از مسائلی است که جزء این علم شمرده شده، ولی در واقع از این علم نیستند. همچنین او سعی بر اسقاط تمثیل و استدلال به احادیث ضعیف دارد.

وی متذکر می‌شود که - جز در مواردی معدود - به دلیل دوری گزیدن از حواشی طولانی و مختصر و مفید بودن مطلب، بسیاری از حواشی که مربوط به بازگرداندن مسائل اصولی به کتاب‌های مختلف می‌شده، ترک کرده است و صرفا منابع کتاب را در آخر اثر، ذکر کرده است. وی همچنین، بسیاری از تعاریف و مصطلحات و تقسیمات را با همان شکل حکایاتشان در کتاب‌های اصولی، ذکر کرده است و غالبا ضرورتی در انتساب به قائلان آنها ندیده است؛ چراکه اصولیان همگی به تکرار این‌گونه مطالب می‌پردازند؛ به‌علاوه این امور، مصطلحاتی هستند شبیه به تفسیرهای لغوی؛ یعنی همان گونه که کافی است مثلا پژوهشگر در لغت بگوید: معنی این لفظ در لغت، فلان است، اصطلاح اصولی نیز چنین است. از جمله موارد دیگری که نویسنده به‌خاطر رعایت اختصار، آن را ترک کرده، تفصیل تخریج و تحقیق احادیث و آثار است؛ چراکه وی مدعی است اگر به این کار نیز می‌پرداخت، حجم این کتاب، دو برابر حجم فعلی آن می‌شد؛ به‌علاوه بیان این مسائل، از لوازم علم اصول فقه نیست<ref>ر.ک: همان، ص9-10</ref>.