۶٬۵۹۱
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'فرهنگي' به 'فرهنگی') |
جز (جایگزینی متن - 'نهجالبلاغه' به 'نهجالبلاغة') |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
# رساله رؤیت: در این رساله از باطل بودن رؤیت خداوند تعالی با چشمان در دنیا و آخرت بحث شده است<ref>ر.ک: همان، ص159</ref>. در موضوع رؤیت خداوند بیش از ده قول و نظر وجود دارد که در این میان حکما و امامیه و معتزله قائل به محال بودن رؤیت با چشمان در دنیا و آخرت شدهاند. نویسنده که خویش قائل به عدم رؤیت خداوند در دنیا و آخرت است ادله عقلی و نقلی مأخوذ از آیات و روایات را به معرض نمایش گذاشته است<ref>ر.ک: همان، ص160</ref>. | # رساله رؤیت: در این رساله از باطل بودن رؤیت خداوند تعالی با چشمان در دنیا و آخرت بحث شده است<ref>ر.ک: همان، ص159</ref>. در موضوع رؤیت خداوند بیش از ده قول و نظر وجود دارد که در این میان حکما و امامیه و معتزله قائل به محال بودن رؤیت با چشمان در دنیا و آخرت شدهاند. نویسنده که خویش قائل به عدم رؤیت خداوند در دنیا و آخرت است ادله عقلی و نقلی مأخوذ از آیات و روایات را به معرض نمایش گذاشته است<ref>ر.ک: همان، ص160</ref>. | ||
# فصل الخطاب في عدم تحريف كتاب رب الأرباب: در این رساله نویسنده درصدد تبیین محفوظ بودن قرآن از تحریف و اضافه و نقصان است. نویسنده سبب نگارش این رساله را پرسشهای فراوانی که در ارتباط با تحریف از او میشود<ref>ر.ک: همان، ص239</ref> و نیز شدت علاقه به نگارش آن دانسته است. وی همچنین یادآور شده که اگر خوف از اطناب نبود دوست داشت تمامی اقوال و اخباری که به آنها در تحریف قرآن کریم تمسک میشود را گرد آورد<ref>ر.ک: همان، ص285</ref>؛ و نیز معتقد است که آنچه از قرآن کریم در دست مردم است همه آن چیزی است که بر رسول خاتم محمد بن عبدالله(ص) نازل شده و هیچگونه زیاده و نقصان در آن راه نیافته است<ref>ر.ک: همان، ص239</ref>. | # فصل الخطاب في عدم تحريف كتاب رب الأرباب: در این رساله نویسنده درصدد تبیین محفوظ بودن قرآن از تحریف و اضافه و نقصان است. نویسنده سبب نگارش این رساله را پرسشهای فراوانی که در ارتباط با تحریف از او میشود<ref>ر.ک: همان، ص239</ref> و نیز شدت علاقه به نگارش آن دانسته است. وی همچنین یادآور شده که اگر خوف از اطناب نبود دوست داشت تمامی اقوال و اخباری که به آنها در تحریف قرآن کریم تمسک میشود را گرد آورد<ref>ر.ک: همان، ص285</ref>؛ و نیز معتقد است که آنچه از قرآن کریم در دست مردم است همه آن چیزی است که بر رسول خاتم محمد بن عبدالله(ص) نازل شده و هیچگونه زیاده و نقصان در آن راه نیافته است<ref>ر.ک: همان، ص239</ref>. | ||
# رسالة في الإمامة: [[حسنزاده آملی، حسن|آیتالله حسنزاده]] در ابتدای این رساله مواردی را که اوصاف خاندان پیامبر و اهلبیت(ع) در | # رسالة في الإمامة: [[حسنزاده آملی، حسن|آیتالله حسنزاده]] در ابتدای این رساله مواردی را که اوصاف خاندان پیامبر و اهلبیت(ع) در نهجالبلاغة ذکر شده را گردآوری کرده است؛ بهعنوانمثال در ذیل خطبه 98 چنین میخوانیم: «آگاه باشید که مَثَل آل محمد(ص) مانند ستارگان آسمان است که هرگاه ستارهای غروب کند ستاره دیگری طلوع میکند...»<ref>ر.ک: همان، ص296</ref>. سپس به بحث و تحقیق عقلی در موضوع امامت پرداخته و آن را از مهمترین مسائل اختلافی بین مسلمین دانسته و بعید ندانسته که همه اختلافات دینی متفرع بر همین مسئله باشد<ref>ر.ک: همان، ص298</ref>. | ||
# رسالة أضبط المقال في ضبط أسماء الرجال: در این رساله ضبط اسامی رجال در اسناد احادیث [[اصول کافی]] نوشته [[کلینی، محمد بن یعقوب|ثقةالاسلام کلینی]] ذکر شده است. نویسنده تأکید کرده که ضبط این اسامی با تقریب و تخمین نبوده و با دقت و یقین ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص439</ref>. پیش از ذکر ضبط اسامی، مصادر این تحقیق به همراه علائم اختصاری که برای آنان برگزیده ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص440</ref>. | # رسالة أضبط المقال في ضبط أسماء الرجال: در این رساله ضبط اسامی رجال در اسناد احادیث [[اصول کافی]] نوشته [[کلینی، محمد بن یعقوب|ثقةالاسلام کلینی]] ذکر شده است. نویسنده تأکید کرده که ضبط این اسامی با تقریب و تخمین نبوده و با دقت و یقین ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص439</ref>. پیش از ذکر ضبط اسامی، مصادر این تحقیق به همراه علائم اختصاری که برای آنان برگزیده ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص440</ref>. | ||
# رسالة في تعيين البعد بین المركزین و الأوج: رسالهای است پیرامون هیئت و نجوم که در ابتدای آن به فصل چهارم از مقاله سوم تحریر مجسطی نوشته [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجهنصیرالدین طوسی]] اشاره کرده و این رساله را همانند شرحی بر آن فصل دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص527</ref>. | # رسالة في تعيين البعد بین المركزین و الأوج: رسالهای است پیرامون هیئت و نجوم که در ابتدای آن به فصل چهارم از مقاله سوم تحریر مجسطی نوشته [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجهنصیرالدین طوسی]] اشاره کرده و این رساله را همانند شرحی بر آن فصل دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص527</ref>. |
ویرایش