حکیم‌الملک گیلانی، نظام‌الدین احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از طیّ مقدّمات علوم در موطن خویش، برای تحصیل در مدارج عالی علمی، در حدود سال­­های (1025-1038ق) در اصفهان اقامت کرد و از محضر شخصیّت­های برجسته­‌ی علمی وقت، همچون شیخ بهائی (متوفای 1030ق) و میرداماد (متوفای 1040ق) به تحصیل علم پرداخت؛ سپس در حدود سال (1038-1040ق)، همچون بسیاری از دانشمندان و شعرای وقت، به هند مسافرت کرده و مدّتی ملازم گورکانیان در دهلی و خانخانان مهابت خان در دولت آباد و پس از فتح قلعه دولت آباد از دست مهابت خان، به اصرار و طلبِ سلطان عبدالله قطب‌شاه (1035-1083ق) به دربار قطب‌شاهیان در حیدرآباد دکن رفته و ملازم و طبیبِ خاصّ دربارِ سلطان عبدالله قطب‌شاه شیعی گردیده است، وی همچنین بعدها در حدود سال 1055ق از سوی سلطان قطب­شاه به صدرات و وزارت رسیده است؛ چند اثر ارزشمند نیز از سوی برخی دانشمندان در همین ایّام به نام حکیم الملک گیلانی تألیف گردیده است.  

وی در این ایّام فعالیّت‌‌های علمی چشمگیری داشته و بسیار از آثار وی نیز متعلّق به همین دوره است؛ گیلانی به رغم اشتغالاتِ متعدّد در امر طبابت و وزارت، در دربار قطب‌شاهیان، حتّی به تعلیم فرزندان برخی امرا، همچون عطاء الله گیلانی را نیز عهده‌­دار بوده است. بنا به نوشته‌ی برخی مصادر وی پیش از وزارت، در حدود سال 1050ق برای مدّتی کوتاه، از طرف سلطان عبدالله قطب‌شاه، به عنوان سفیر قطب­‌شاهیان، در ایرانِ صفوی، انتخاب گردیده و به ایران آمده بود؛ در برخی مصادر گفته شده وی در سال 1066ق در قید حیات و در دهلی می‌زیسته است که گویا مستند محکمی ندارد! و حتّی جالب است بدانیم، بنا به نوشته­‌ی برخی تراجم‌نویسان، وی در اواخر عمر پس از اقامتِ کوتاهی در ایران و تألیف ''مضمار دانش در'' سال 1071ق به نام شاه عبّاس ثانی، دوباره به هند رفته! و در «حیدرآباد دکن» مشهور به «گلکنده» یا جایی دیگر در هند به دیار باقی شتافته است.

همچنان­که در کتب تراجم، زوایای زندگی علمی و تاریخ وفاتِ این دانشمندِ گمنام دقیقاً مشخّص نیست، در نام دقیق وی نیز اختلاف نظرهایی بین تراجم‌­نویسان رخ داده است؛ در برخی منابع همچون ''ریحانة الادب'' (ج2، ص60)، ''فهرست کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران'' (ج2، ص4) و ... نام وی به صورتِ «نظام‌الدین علی بن حسن بن نظام‌الدین گیلانی مریدانی» یا «نظام‌الدین احمد بن علی گیلانی» آمده است و به نحو دقیق بیان ننموده‌اند که آنان دو نفر هستند یا یک فرد بیش­تر نیستند؟

باید دانست که اصحّ اتّحادِ آن دو نام است؛ چنان­که برخی تراجم نویسان دقیق النظر، همچون مرحوم ثقةالإسلام تبریزی در ''مرآت الکتب'' (ج4، ص155) نیز بدان آگاهی داده‌­اند: «أقول الذی صرّح المؤلّف فی آخر أجزاء شرحه کراراً هو نظام‌الدین المریدانی اللاهجانی الجیلانی و فی بعضه نظام الدین بن علیّ، فیعلم منه أنّ علیّاً اسم ابیه ..» و همچنین با توجّه به بدست آمدن دستنویس ِخطّ مؤلّفِ کتابِ ''أنوار الفصاحة و أسرار البلاغة'' (شرح نهج البلاغة)، در یکی از کتابخانه‌های یمن، که نام دقیق وی «حکیم الملک، نظام‌الدین احمد بن علی بن حسن مریدانی لاهیجی گیلانی» ثبت گردیده است؛ به نظر می­رسد این قرائن قوی، فصل الخطابی برای حدس و گمان­های بی­پایه و دلیل بوده باشد. شوربختانه نقل ناقص یا بدون دقّتِ کاتبان در ثبتِ دقیق نام خود یا پدر صاحب تـرجمه، در رقم مؤلّف و غیر آن، به تدریج زمینه راه­یابی خطاهایی در نوشته­‌های تراجم‌نویسان گردیده و تصحیفاتی را نیز در ثبت نام دقیق وی به دنبال داشته است!

<references />