۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
افضل‌الدین کرمانی، احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
مطالعه و ممارست در شعر فارسی و عربى از مشغولیت‌هاى افضل‌الدین کرمانى بوده است. | مطالعه و ممارست در شعر فارسی و عربى از مشغولیت‌هاى افضل‌الدین کرمانى بوده است. | ||
گویا افضل‌الدین کرمانى همسر و خانواده‌اى پرجمعیت داشته است چنانکه کثرت عیال و تقلب احوال را مانع از این دانسته است که جز کتاب ارزشمند عقد العلى هدیه‌اى بهتر را به خدمت ملک | گویا افضل‌الدین کرمانى همسر و خانواده‌اى پرجمعیت داشته است چنانکه کثرت عیال و تقلب احوال را مانع از این دانسته است که جز کتاب ارزشمند عقد العلى هدیه‌اى بهتر را به خدمت ملک ''دینار غُزّ'' نبرده است. | ||
== معاصرین و فعالیت‌ها == | == معاصرین و فعالیت‌ها == | ||
وى معاصر با ملک | وى معاصر با ملک ''دینار غُزّ'' و سپس کشمکش‌هاى حاکمان اتابک سعد بن زخلى (اتابک فارسی) و قطب‌الدین مبارز، امیر شبانکاره و سلطان محمد خوارزمشاه برای سلطه برکرمان بوده و آثار خود را همین گیرودارها تألیف نموده است. و در آخرین قسم از اقسام پنجگانه کتاب عقد العلى شرحى از احوال خود آورده است. افضل‌الدین پس از پایان دوره محیى‌الدین طغرلشاه (551-563 ه.ق) و شروع انقلابات وفتنه‌هاى کرمان و بابروز اختلاف میان پسران طغرلشاه یعنى بهرامشاه ارسلان شاه و ترکان شاه به سبب سابقه آشنایى با امرا و رزاو اشراف، چند سال به منشى گرى و دبیرى دردرگاه آن امیران پرداخت. اما به سبب بروز آشوبها، کرمان را ترک کرد وبرای پیوستن به درگاه ملک طغرلشاه بن موید آى ابه به خراسان رفت. وى درراه خراسان پنج سالى را درکوه بنان ماند و در زمان حمله غزان و سلطه آنان برکرمان، افضل‌الدین بعنوان طبیب و مسئول بیمارستان یزد و نیز بعنوان مورخ دربار ملک ''دینار غُزّ'' به کار پرداخت. اما با سامان گرفتن اوضاع درکرمان، گرچه طبابت و منشى گرى دردیوان اتابک یزد به وى پیشنهاد شد. به خدمت ملک دینار درکرمان رفت و کتاب عقد العلى للوقف الاعلى را در صفر 548 ق به نام وى کرد. | ||
افضل‌الدین کرمانى را باید بعنوان یک مورخ محلى که به وقایع خارج از زادگاه خود نیز توجه داشته است به شمار آورد. وى در شیوه‌اى نگارشى به شیوه [[رشید‌الدین فضل‌الله]] و دیگر نویسندگان عهد مغول رفته است. | افضل‌الدین کرمانى را باید بعنوان یک مورخ محلى که به وقایع خارج از زادگاه خود نیز توجه داشته است به شمار آورد. وى در شیوه‌اى نگارشى به شیوه [[رشید‌الدین فضل‌الله]] و دیگر نویسندگان عهد مغول رفته است. | ||