وحشی بافقی، کمال‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

</div>

==ولادت==

== تحصیلات ==

آنگاه با اشراف برادرش «مرادی بافقی»، به کسب علم و فضایل همت گماشت و در محضر استادان بزرگی، چون [[نجاتی بافقی]] و [[همتی بافقی]] به شاگردی پرداخت<ref>ر.ک: پایگاه اینترنتی خبری ایسنا</ref>.

==سفرها==

در کاشان به‌واسطه سرودن بیتی نزد حاکم آن شهر جلب توجه کرد، اما به دلیل حسادت برخی مردم آن دیار، آنجا را ترک و به اراک و سپس به هرمز رفت.

وحشی مردی پاک‌باز، وارسته، حساس، بلندهمت و گوشه‌گیر بود و باآنکه سنت شاعران زمان او، سفر و مهاجرت به هند و بهره‌مندی از دربار گورگانی و امیران هند بود، از کشور پا بیرون نگذاشت و پس از بازگشت به یزد، در همان جا به‌منظور اندوختن اندیشه و هنر و ادب ماند.

==اوضاع مالی و شمایل==

==اشعار و آثار==

وحشی، اشعار گران‌قدری چون غزلیات، رباعیات، ترکیب‌بند، قصاید و مثنوی دارد که مثنوی «شیرین و فرهاد» او به هر گوشی آشناست؛ البته تنها اثر منثور وی، نامه سوزناکی است که به دلدار خود نوشته و هم‌اکنون در مجموعه‌های خطی کتابخانه ملک تهران نگهداری می‎‎شود.

این شاعر شیعی، ترکیب‌بند‎‎ها و قصایدی نیز در رابطه با مدح [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی]] و آل علی(ع)، [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] و حتی حضرت مهدی(عج) نیز دارد<ref>ر.ک: همان</ref>.

در رابطه با علت وفات وحشی سخنان زیادی است، اما به احتمال زیاد بر اثر تب سوزان فوت کرده است.

==مقبره==

خانه پیر واقع در بافق که خانه وحشی و تنها یادبود آن بود نیز در اثر بی‌توجهی ویران شد و همان طور که در دوران زندگی پریشان و آشفته بود، در زمان مرگ و پس از آن نیز کالبد و یادبودهایش همچنان به وضع حال او دچار شدند.

در سال ۱۳۵۶، بنایی یادبود در محله پیروبرج، واقع در بوستان وحشی بافق، پی‌ریزی شد که در سال ۱۳۵۸ به پایان رسید<ref>ر.ک: همان</ref>.

==پانویس==