۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
منهاج الأصول (رجایی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'بـ' به 'ب'
جز (جایگزینی متن - 'تـ' به 'ت') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'بـ' به 'ب') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
«اوامر» موضوعی اصولی است که در مقصد اول کتاب مطرح شده است. ماده امر بر انشاء ایجاب کسی که حق ایجاب دارد اطلاق می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص56</ref>. آوردن قید انشاء، برای احتراز از طلب حقیقی است که عبارت است از اراده قلبی؛ چرا که در این صورت مجازاً می‌توان به آن امر اطلاق کرد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/91186/74 ر.ک: امینی، راضیه، زرین پور، داود، ص74]</ref>. | «اوامر» موضوعی اصولی است که در مقصد اول کتاب مطرح شده است. ماده امر بر انشاء ایجاب کسی که حق ایجاب دارد اطلاق می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص56</ref>. آوردن قید انشاء، برای احتراز از طلب حقیقی است که عبارت است از اراده قلبی؛ چرا که در این صورت مجازاً می‌توان به آن امر اطلاق کرد<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/91186/74 ر.ک: امینی، راضیه، زرین پور، داود، ص74]</ref>. | ||
برخی از اصولیان و از جمله نویسنده قائل به اشتراک لفظی | برخی از اصولیان و از جمله نویسنده قائل به اشتراک لفظی بین معانی مختلف صیغه امر هستند به این بیان که: موضوع‌لهِ صیغه امر، معانی متعددی است (چون دعا، التماس، ارشاد، تمنی، ترجی) و هر یک از این معانی مستقل هستند و در عرض هم، و با یکدیگر ارتباطی ندارند، رابطه آن‌ها اشتراک لفظی است؛ البته بعضی یک یا چند معنا را حقیقی می‌دانند و مابقی را مجازی می‌دانند؛ درهرصورت این معانی را، چه حقیقی و چه مجازی، معانی مستقل غیرمرتبط با یکدیگر می‌دانند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/91186/77 ر.ک: همان، ص77]؛ [https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8347/1/54 متن کتاب، جلد 1، ص54]</ref>. | ||
مفاهیم از جمله موضوعات مهم اصولی است که در مقصد سوم مورد بررسی قرار گرفته است. تعبیر منطوق و مفهوم اصطلاح متأخرین است و قدما چون شیخ طوسی از مفهوم مخالف به دلیل خطاب و از مفهوم موافق به فحوی تعبیر می‌کرد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8347/1/202 ر.ک: همان، ص203-202]</ref>. | مفاهیم از جمله موضوعات مهم اصولی است که در مقصد سوم مورد بررسی قرار گرفته است. تعبیر منطوق و مفهوم اصطلاح متأخرین است و قدما چون شیخ طوسی از مفهوم مخالف به دلیل خطاب و از مفهوم موافق به فحوی تعبیر می‌کرد<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/8347/1/202 ر.ک: همان، ص203-202]</ref>. | ||