۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
سمیعی، غلامرضا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'تـ' به 'ت'
جز (جایگزینی متن - 'بـ' به 'ب') |
جز (جایگزینی متن - 'تـ' به 'ت') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
وی در 17-18 سالگی دوره دبیرستان را به پایان برد و در 19 سالگی به قم رفت و «رسائل» را در خدمت آیت‌الله سید محمد حـجت و «مبدأ و معاد» [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] را نزد [[شاه‌آبادی، محمدعلی|میرزا محمدعلی شاه‌آبادی]] خواند. بعد از اقامتی کوتاه در قم، به مشهد رفت و از درس «مطول» شـیخ مـحمدتقی راموز، مشهور به ادیب نیشابوری ثانی استفاده کرد. همچنین شرح خواجه بر «اشارات» و نیز «اسفار» را در خدمت مـرحوم آقـابزرگ عسگری و «[[شـرح مـنظومه]]» سبزواری را نزد آقا میرزا مهدی فرزند آقابزرگ فراگرفت. | وی در 17-18 سالگی دوره دبیرستان را به پایان برد و در 19 سالگی به قم رفت و «رسائل» را در خدمت آیت‌الله سید محمد حـجت و «مبدأ و معاد» [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] را نزد [[شاه‌آبادی، محمدعلی|میرزا محمدعلی شاه‌آبادی]] خواند. بعد از اقامتی کوتاه در قم، به مشهد رفت و از درس «مطول» شـیخ مـحمدتقی راموز، مشهور به ادیب نیشابوری ثانی استفاده کرد. همچنین شرح خواجه بر «اشارات» و نیز «اسفار» را در خدمت مـرحوم آقـابزرگ عسگری و «[[شـرح مـنظومه]]» سبزواری را نزد آقا میرزا مهدی فرزند آقابزرگ فراگرفت. | ||
پس از چندی به تهران آمـد و در حـوزه درس اساتیدی که به | پس از چندی به تهران آمـد و در حـوزه درس اساتیدی که به تدریس فـلسفه و عرفان اشتغال داشتند، حاضر شد؛ ضمناً به دیدار حاج شیخ عبدالله حائری و حاج شیخ [[عباسعلی کیوان قزوینی]] - که پس از سال‌های متمادی هم‌قدمی و هم‌فکری در تصوف، نقیض یکدیگر شده بودند - رفت، ولی با مـرحوم کـیوان خصوصیت بیشتری پیدا کرد و مدتی هم شرح قیصری بر «[[فصوص الحكم (تعليقات ابوالعلاء عفيفي)|فصوص الحکم]]» [[ابن عربی، محمد بن علی|محی‌الدین]] را نزد ایشان خواند. | ||
مدت اقامت وی در این شـهرها جمعاً بیش از 5-4 سال نبود؛ آن‌هم به این ترتیب که هر جا بود، فصل زمستان را به کرمانشاه بازمی‌گشت، ولی برای اینکه وقت را به باطل از دست نداده باشد، برای کسب علم به خـدمت سـردار کابلی و حاج شیخ حسن علامی و دیگر علما می‌رفت. | مدت اقامت وی در این شـهرها جمعاً بیش از 5-4 سال نبود؛ آن‌هم به این ترتیب که هر جا بود، فصل زمستان را به کرمانشاه بازمی‌گشت، ولی برای اینکه وقت را به باطل از دست نداده باشد، برای کسب علم به خـدمت سـردار کابلی و حاج شیخ حسن علامی و دیگر علما می‌رفت. | ||