سیمای اهل تقوا: تفاوت میان نسخه‌ها

در بخشی از کتاب در استقبال از این سه واژه چنین آمده است: تقوا اراده و معرفتی است که یک مسلمان مؤمن در تجربیّات سلوک و زندگی برای خودش کسب می‌کند. براین مبنا، اراده‌ی خود را چنان قوی می‌کند که بتواند با بزرگترین دشمن درونی، یعنی «هوای نفس» و دشمن بزرگ بیرونی، یعنی «وسوسه‌های شیطان» مقابله بکند و این کاری است که بر عهده‌ی هر کسی نیست و لذا تقوا را اگر بخواهیم تعریف کنیم و اگر بخواهیم بگوییم که متّقی کیست؟ باید بگویم مرد راستین، مرد توانگر و قدرتمند، و یا در بهترین واژگان باید گفت: «مردِ مرد». لذا هر کسی که پهلوان میدان نبرد با هوای نفس امّاره باشد، بدون تردید یک فرد متّقی است. پس برای این، یک سری میدانهای خاصّی را باید در نظر بگیریم همچنانکه قرآن در تعریفی که برای اینها دارد خیلی از مصادیقی که دارد را می‌شکافد. برای «مسلمان» یک تعریفی دارد، برای «مؤمن» یک تعریف و برای «متّقی» هم تعریف دیگر. بحث مسلمانها بحث آزمونهای اوّلیه است. بحث مؤمنین بحث کسانی است که در تجربه‌های مال و جان قرار گرفته‌اند. بحث متّقین بحث کسانی است که از این حد فراتر رفته‌اند. بحث آزمونهای عرفانی است، بحث کسانی است که به ریاضتهای نفسانی راه پیدا می‌کنند. یعنی اینها با خودشان چالش ندارند  که جهاد بکنیم یا نکنیم؟ دیگر این مشکل را ندارند که اگر پیامبر ما را به کاری دعوت کرد با خود فکر بکنند که حالا برویم یا نرویم؟ اینها به این قـطع و یقـین رسیده‌اند، به مرحله‌ای دارند راه پیدا می‌کنند که خودشان مستعدّ گرفتن پرتو اشراق وحی نبوی باشند. به جایی دارند می‌رسند که از مشکات نبوّت یک توشه‌ی مستقیمی‌را بگیرند. چیزی که دیگران عملاً طاقت و توانش را ندارند<ref>متن، صص 27-26</ref>.