۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
نمازی شاهرودی، علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |آيت‌الله حاج شيخ محمد نمازى شاهرودى | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |1294ش برابر با 17 رجب سال 1333ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |شاهرود | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |2 ماه ذى‌حجه سال 1405ق برابر با ۲۸ مرداد ۱۳۶۴ش | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[ميرزا مهدى اصفهانى خراسانى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''على نمازى شاهرودى''' (۱۲۹۴-۱۳۶۴ش)، از عالمان متقى، محدثان فاضل، حافظان قرآن، مربيان اجتماع و مؤلفان پركار نيمه دوم سده چهاردهم هجرى در مشهد | '''على نمازى شاهرودى''' (۱۲۹۴-۱۳۶۴ش)، از عالمان متقى، محدثان فاضل، حافظان قرآن، مربيان اجتماع و مؤلفان پركار نيمه دوم سده چهاردهم هجرى در مشهد مقدس، از مهمترین آثار ایشان | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
وى در سال | وى در سال 1294ش برابر با 17 رجب سال 1333ق، در شاهرود زاده شد. | ||
پدر وى، آيت‌الله حاج شيخ محمد نمازى شاهرودى (م 1384ق)، از عالمان عامل و فقيهان متقى و بصير در دين و حافظ اخبار و آثار بود و از عالمان بزرگى | پدر وى، آيت‌الله حاج شيخ محمد نمازى شاهرودى (م 1384ق)، از عالمان عامل و فقيهان متقى و بصير در دين و حافظ اخبار و آثار بود و از عالمان بزرگى مانند [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] و سید محمد فیروزآبادی اجازه اجتهاد داشت و در تقوى و زهد سرآمد بود و اوقات خويش را صرف نشر دين و تعليم مردم مى‌نمود. وى را علاقه‌اى ويژه به ساحت قدس رضوى(ع) بود؛ چنان‌كه بيش از 40 بار از شاهرود پياده به زيارت آستان رضوى رفت. از آثار ايشان حاشيه‌اى است بر «[[بحار الأنوار]]» و حاشيه‌اى توضيحى بر «نهج‌البلاغة». | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
فعاليت عمده و مستمر علمى ايشان درباره احاديث و رجال دايرةالمعارف كبير «[[بحار الأنوار]]» بود؛ چنان‌كه خود مى‌فرمود: «سه بار دوره كامل بحار، براى احاديث آن و دو مرتبه براى رجال آن مورد مطالعه دقيق قرار گرفت». حاصل اين مطالعات وسيع و دقيق و طاقت‌فرسا، همراه با تتبع كامل دوره كتاب عظيم «[[موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدير]]» و كتاب گران‌سنگ «[[إحقاق الحق و إزهاق الباطل|إحقاق الحق]]» و... تأليف و تدوين دوره كتاب 10 جلدى «مستدرك سفينة البحار» و كتاب 8 جلدى «مستدركات علم رجال الحديث» شد. اين عالم متتبع در شناخت حديث و رجال آن، در شمار نمونگان و برجستگان بود. | فعاليت عمده و مستمر علمى ايشان درباره احاديث و رجال دايرةالمعارف كبير «[[بحار الأنوار]]» بود؛ چنان‌كه خود مى‌فرمود: «سه بار دوره كامل بحار، براى احاديث آن و دو مرتبه براى رجال آن مورد مطالعه دقيق قرار گرفت». حاصل اين مطالعات وسيع و دقيق و طاقت‌فرسا، همراه با تتبع كامل دوره كتاب عظيم «[[موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدير]]» و كتاب گران‌سنگ «[[إحقاق الحق و إزهاق الباطل|إحقاق الحق]]» و... تأليف و تدوين دوره كتاب 10 جلدى «مستدرك سفينة البحار» و كتاب 8 جلدى «مستدركات علم رجال الحديث» شد. اين عالم متتبع در شناخت حديث و رجال آن، در شمار نمونگان و برجستگان بود. | ||
استادان ايشان نيز عالمانى چند از بزرگان - در شاهرود، نجف و مشهد - بوده‌اند، ليكن سرآمد استادان ايشان، عالم بزرگ قرآنى، حضرت ميرزا مهدى اصفهانى خراسانى است. ايشان شرح حال اين استاد بزرگوار خويش را در كتاب «مستدرك سفينة البحار»، ذيل واژه «هدى» آورده و شرحى درباره سير علمى و مقامات روحى ميرزاى اصفهانى و چگونگى انصراف خاطر وى از طلب حقايق از راه فلسفه و عرفان و توجه كلى او به قرآن و باب علوم قرآن، ذكر كرده است. اين بخش در مقدمه «مستدرك سفينه» (ص 9 تا 12) نيز آمده است | استادان ايشان نيز عالمانى چند از بزرگان - در شاهرود، نجف و مشهد - بوده‌اند، ليكن سرآمد استادان ايشان، عالم بزرگ قرآنى، حضرت [[ميرزا مهدى اصفهانى خراسانى]] (متوفاى ۱۳۶۵ق) است. ايشان شرح حال اين استاد بزرگوار خويش را در كتاب «مستدرك سفينة البحار»، ذيل واژه «هدى» آورده و شرحى درباره سير علمى و مقامات روحى ميرزاى اصفهانى و چگونگى انصراف خاطر وى از طلب حقايق از راه فلسفه و عرفان و توجه كلى او به قرآن و باب علوم قرآن، ذكر كرده است. اين بخش در مقدمه «مستدرك سفينه» (ص 9 تا 12) نيز آمده است. | ||
اين عالم فاضل و كوشا، به تكاليف دينى و وظايف شرعى با دقت عمل مى‌كرد و بر نوافل يوميه و غسل جمعه مواظبت داشت و از عمل به مستحبات غافل نبود. زاهد و متقى و متواضع بود. براى بزرگ‌ترها احترام قائل مى‌شد و با خردسالان و نوجوانان با محبت بود. وعظ مى‌كرد و خود بدان عمل مى‌نمود و احاديث اهل‌بيت(ع) را براى اهل مجلس خود مى‌خواند. | اين عالم فاضل و كوشا، به تكاليف دينى و وظايف شرعى با دقت عمل مى‌كرد و بر نوافل يوميه و غسل جمعه مواظبت داشت و از عمل به مستحبات غافل نبود. زاهد و متقى و متواضع بود. براى بزرگ‌ترها احترام قائل مى‌شد و با خردسالان و نوجوانان با محبت بود. وعظ مى‌كرد و خود بدان عمل مى‌نمود و احاديث اهل‌بيت(ع) را براى اهل مجلس خود مى‌خواند. | ||
وى در اثر تربيت و انفاس مربى كبير، ميرزا مهدى اصفهانى، توجهى خاص به قرآن كريم و ارادتى مخصوص به اهل‌بيت رسالت(ع) داشت و تا مراحلى به حقايق فضايل و مقامات علمى آن بزرگواران توجه يافته بود. تتبع سرشار چهل ساله ايشان در احاديث نيز اين امر را استوارتر ساخته بود. | وى در اثر تربيت و انفاس مربى كبير، ميرزا مهدى اصفهانى، توجهى خاص به قرآن كريم و ارادتى مخصوص به اهل‌بيت رسالت(ع) داشت و تا مراحلى به حقايق فضايل و مقامات علمى آن بزرگواران توجه يافته بود. تتبع سرشار چهل ساله ايشان در احاديث نيز اين امر را استوارتر ساخته بود. | ||
==وفات== | |||
ايشان در دوم ماه ذى‌حجه سال 1405ق برابر با ۲۸ مرداد ۱۳۶۴ش در مشهد مقدس ديده از جهان فروبست و پيكرش در يكى از حجره‌هاى ضلع شمال شرقى صحن آزادى (صحن نو) به خاک سپرده شد. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۱۱۵: | خط ۱۱۶: | ||