۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
نفیسی، علی‌اکبر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |۲۶ ذیقعده ۱۳۴۲ق برابر با نهم خرداد ماه سال ۱۳۰۳ش | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
تحصيلات مقدماتى را در همان شهر به پايان رساند، سپس به فراگرفتن حكمت الهى و فلسفه پرداخت و در دارالفنون تهران كه تازه تأسيس شده بود، به تحصيل طب پرداخت. در سال 1289ق از آن مدرسه فارغ‌التحصيل شد و به تأسيس بيمارستان دولتى به سبک بيمارستان‌هاى اروپا از طرف ناصرالدين شاه مأمور شد و خود رياست آن را به عهده گرفت و تا سال 1298ق در اين سمت باقى بود. او پس از كناره‌گيرى از رياست بيمارستان دولتى در سال 1298ق، با ميرزا حسين خان مشير‌الدوله به مشهد رفت و در آنجا بيمارستان رضوى را، از موقوفات آستان قدس رضوى، بنيان نهاد و آن دومين بيمارستان به روش اروپايى در ايران بود. | تحصيلات مقدماتى را در همان شهر به پايان رساند، سپس به فراگرفتن حكمت الهى و فلسفه پرداخت و در دارالفنون تهران كه تازه تأسيس شده بود، به تحصيل طب پرداخت. در سال 1289ق از آن مدرسه فارغ‌التحصيل شد و به تأسيس بيمارستان دولتى به سبک بيمارستان‌هاى اروپا از طرف ناصرالدين شاه مأمور شد و خود رياست آن را به عهده گرفت و تا سال 1298ق در اين سمت باقى بود. او پس از كناره‌گيرى از رياست بيمارستان دولتى در سال 1298ق، با ميرزا حسين خان مشير‌الدوله به مشهد رفت و در آنجا بيمارستان رضوى را، از موقوفات آستان قدس رضوى، بنيان نهاد و آن دومين بيمارستان به روش اروپايى در ايران بود. | ||
مدتى هم به قمشه و نواحى بختيار، سفر كرد و بعد از 2 سال، مجددا به تهران برگشت و مشغول طبابت عمومى و وظايف محوله‌اش شد. سال 1310 كه بيمارى «وبا» شيوع پيدا كرد و اكثر پزشکان فرار كرده بودند، او با كمال شهامت در تهران ماند و صميمانه به كار مداواى بيماران پرداخت؛ از همين رو، مورد توجه شاهانه واقع شد و در اثر امانت و صداقتش، جزو اطباى دربار و نتيجتا طبيب مخصوص اندرون شاه شد كه تا سال 1328ق، در همين مقام بود. على‌اكبر نفيسى، سال | مدتى هم به قمشه و نواحى بختيار، سفر كرد و بعد از 2 سال، مجددا به تهران برگشت و مشغول طبابت عمومى و وظايف محوله‌اش شد. سال 1310 كه بيمارى «وبا» شيوع پيدا كرد و اكثر پزشکان فرار كرده بودند، او با كمال شهامت در تهران ماند و صميمانه به كار مداواى بيماران پرداخت؛ از همين رو، مورد توجه شاهانه واقع شد و در اثر امانت و صداقتش، جزو اطباى دربار و نتيجتا طبيب مخصوص اندرون شاه شد كه تا سال 1328ق، در همين مقام بود. | ||
== وفات == | |||
على‌اكبر نفيسى، ۲۶ ذیقعده ۱۳۴۲ق برابر با نهم خرداد ماه سال ۱۳۰۳ش، در سن 79 سالگى از دنيا رفت. | |||
== آثار == | == آثار == | ||