|
|
خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[قیام توابین]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[امام حسن عسکری علیهالسلام]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR17834J1.jpg |بندانگشتی|قیام توابین|175px]] | | [[پرونده:NUR02327.jpg |بندانگشتی|امام حسن عسکری علیهالسلام|175px]] |
|
| |
|
| '''قیام توابین'''، تألیف [[چناراني، محمد علي|محمدعلی چنارانی]]، از جمله آثار فارسی پیرامون قیام توابین است که اهداف و عوامل شکلگیری، سیر وقایع و دلایل شکست آن را مورد بررسی قرار داده است. | | '''ابومحمد حسن بن على بن محمد''' مشهور به '''امام حسن عسکری(ع)''' (232-260 ق) امام يازدهم از ائمۀ اثنیعشر(ع) و سيزدهمين معصوم از چهارده معصوم(ع) است. او در سال 254ق، پس از شهادت امام هادی(ع) به امامت رسید، بیشتر دوران امامت آن حضرت در اردوگاه نظامی در سامرا و تحت کنترل شدید خلفای عباسی سپری گردید. شیعیان تنها از طریق وکلای خاص میتوانستند با امام در ارتباط باشند. |
|
| |
| هدف از نگارش این اثر بررسی فلسفه شکلگیری نهضت (قیام) توابین و رد قضاوتهای غیرمنصفانه و نابجا پیرامون این حرکت و شخصیتهایی است که در آن نقش داشتهاند.
| |
|
| |
|
| کتاب حاضر به شیوه تحقیق و نقد مطالب تاریخی و روایتهای آشفته تاریخ اسلام درباره قیام توابین نوشته شده است؛ ازاینرو، اساس کار بر مدارک نخستین قرار گرفته و مآخذ و مدارک بعدی بهعنوان مؤید ثبت و ضبط گردیده است تا خوانندگان محترم در فضای پژوهش و تحقیق و نیز اسناد تاریخی قرار گیرند و قضاوت و داوری نمایند. همچنین به اقتضای زمینه مورد بحث، از مدارک رجالی، حدیثی، تفسیری، جغرافیایی، تبارشناسی و... بهره گرفته شده تا اثر از استحکام و اطمینان بیشتری برخوردار گردد.
| | پدر بزرگوارش امام هادى(ع) هنگام تولد فرزند، شانزده سال و چند ماه بيشتر نداشت. مادرش بانويى صالحه و عارفه به نام سوسن يا حديثه يا سليل نام داشت. |
|
| |
|
| نویسنده در اولین فصل کتاب واژه «توابین» را پشیمانشدگان معنا کرده است. این واژه در قرآن یک مرتبه در سوره بقره آیه 222 به کار رفته است. همچنین در روایات بیشماری از معصومین(ع) این واژه با الفاظ گوناگونی به کار رفته است. سبب نامگذاری توابین بدین نام مطلب انتهایی این فصل را تشکیل میدهد که کاربرد آن توسط تاریخنگارن و استفاده از آن توسط رهبران نهضت بهعنوان دلایل نامگذاری ذکر شده است.
| | کنیه امام حسن عسکری(ع)، ابا محمد است و القابشان: الصامت، الهادی، الرفیق، الزکی، السراج، الخالص و النقی، ابنالرضا میباشد.ایشان و پدرشان امام هادی و پدر بزرگشان امام جواد(ع)، هر کدام در زمانهی خود، معروف به ابن الرضا بودهاند. |
|
| |
|
| بررسی اوضاع سیاسی و اجتماعی جهان اسلام در هنگام جنبش توابین، موضوع فصل دوم کتاب است. امت اسلامی در زمان توابین گرفتار بحران سیاسی بوده و پریشان و متزلزل شده بود. همین عامل باعث بروز جنبشهایی در سرزمینهای عراق، حجاز، مصر و... شده بود که نویسنده بهتفصیل به آن پرداخته است.
| | 22 يا 23 سال داشت كه پس از شهادت پدر بزرگوارش امام هادى(ع)(254ق) به امامت رسيد. |
|
| |
|
| نویسنده، معتقد است که اهداف قیام توابین را با توجه به شخصیت رهبران قیام و سخنان و مطالب آنها میتوان شناخت. در سخنان و نامههای توابین، رضایت خداوند، امر به معروف و نهی از منکر و دفاع از حقوق اهلبیت(ع) و در صورت پیروزی تفویض خلافت و حکومت به امام معصوم(ع) از دلایل قیام برشمرده شده است. <div class="mw-ui-button">[[قیام توابین|'''ادامه''']]</div>
| | چون او و پدر بزرگوارش امام هادى(ع) در محلۀ عسكر (قرارگاه سپاه) در شهر سامرا زندگى میكردند به عسكرى لقب يافتند و نيز اين دو امام مانند امام جواد(ع) به احترام جد بزرگوارشان على بن موسى الرضا(ع) به ابن الرضا مشهور بودند.عثمان بن سعيد عمرى و بعد از او پسرش محمد بن عثمان پيشكار و دربان آن حضرت بودند. |
| | |
| | مدت كوتاه حيات امام به سه دوره تقسيم مىگردد: تا چهار سال و چند ماهگى (و به قولى تا 13 سالگى) از عمر شريفش را در مدينه بسر برده، تا 23 سالگى به اتفاق پدر بزرگوارش در سامرا مىزيسته (254 ه.ق.) و تا 29 سالگى يعنى شش سال و اندى پس از رحلت امام دهم(ع) در سامرا، ولايت بر امور و پيشوايى شیعیان را بر عهده داشته است. <div class="mw-ui-button">[[امام حسن عسکری علیهالسلام|'''ادامه''']]</div> |