پرش به محتوا

شاه‌آبادی، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۴: خط ۷۴:
[[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|شهاب‌الدين مرعشى نجفى]]، حاج [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]]، شيخ محمدرضا طبسى نجفى و حاج محمد ثقفى تهرانى (پدر همسر [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]](ره)) و...
[[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|شهاب‌الدين مرعشى نجفى]]، حاج [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]]، شيخ محمدرضا طبسى نجفى و حاج محمد ثقفى تهرانى (پدر همسر [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]](ره)) و...


== آثار ==
== فعالیتها ==
ايشان تا سال 1347ق (1307ش) به مدت 17 سال در تهران به فعالیت‌های علمى و تبليغى، مبارزه با نظام جور و تشكيل جلسات سخنرانى و درس و بحث اشتغال داشتند. وى قبل از به قدرت رسيدن رضاخان، چهره‌ى واقعى او را شناخت و فريب تزوير و تظاهر او را به ديندارى نخورد و خطر او را به علما گوشزد فرمود و لحظه‌اى از مبارزه با ظلم و ظلمت حاكم غفلت نكرد. از جمله اين مبارزات، تحصن 11 ماهه‌ى ايشان در حرم حضرت عبدالعظيم(ع) در اعتراض به جنايات رضاخان بود.


از ايشان کتاب‌هاى فراوانى برجاى مانده كه برخى از آن‌ها چاپ شده و بعضى ديگر هنوز به چاپ نرسيده است. در اين ميان، بعضى از رساله‌ها و كتاب‌هاى چاپ نشده ايشان، پس از رحلت استاد در اختيار [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]](ره) قرار داشت كه در سال 1343ش در حمله ساواک به كتابخانه و منزل امام در قم، همراه آثارى از امام راحل ربوده شد.
ايشان همچنين در شرايطى به ملبس كردن 7 تن از فرزندان خود به لباس مقدس روحانیت مبادرت كردند كه بسيارى از روحانیون در اثر فشار دولت رضاخان از لباس روحانیت بيرون مى‌آمدند.


== آثار ايشان عبارتند از==
ايشان در سال 1347ق (1307ش)، در سن 55 سالگى، به حوزه‌ى نوپا و جديد التأسيس قم عزيمت نمود و به اشتغالات علمى و تربيت طلاب همت گماشت. برجسته‌ترين شخصيتى كه از انفاس قدسيه اين عارف بهره برد، [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) بود كه در تمام مدت 7 سال اقامت وى در قم، در زمينه‌ى عرفان از ايشان كسب فيض نمود.


ايشان در سال 1354ق در اثر اصرار بيش از حد مردم تهران كه به طور دسته جمعى به قم آمده و از ايشان تقاضاى بازگشت به تهران می‌كردند، به تهران مراجعت نمودند كه اقامت ايشان در تهران، همراه با اوج مبارزات سياسى آن مرد بزرگ الهى در مقابل رضا خان بود، به طورى كه عليرغم تعطيلى مساجد و منابر توسط حكومت، ايشان هيچ‌گاه مسجد، منبر و سخنرانى خود را تعطيل نكرد و در منابر خود تأكيد داشت كه اسلام از وجود دولت وقت، در خطر است.


== وفات ==
ايشان پس از 77 سال زندگى پر بركت، در روز پنجشنبه 3 صفر 1369ق، مطابق با سوم آذر 1328، بدرود حيات گفت و پيكر مطهرش با تجليل و تكريم فراوان، در زاويه‌ى مرقد مطهر حضرت عبدالعظيم(ع) به خاک سپرده شد.
== آثار ==
از ايشان کتاب‌هاى فراوانى برجاى مانده كه برخى از آن‌ها چاپ شده و بعضى ديگر هنوز به چاپ نرسيده است. در اين ميان، بعضى از رساله‌ها و كتاب‌هاى چاپ نشده ايشان، پس از رحلت استاد در اختيار [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]](ره) قرار داشت كه در سال 1343ش در حمله ساواک به كتابخانه و منزل امام در قم، همراه آثارى از امام راحل ربوده شد.
# شذرات المعارف نام ديگر اين كتاب حرام الاسلام است كه حاوى مطالب اخلاقى و مبارزه با تهاجم فرهنگى است.
# شذرات المعارف نام ديگر اين كتاب حرام الاسلام است كه حاوى مطالب اخلاقى و مبارزه با تهاجم فرهنگى است.
# رشحات البحار
# رشحات البحار
خط ۹۱: خط ۹۸:
# تفسيرى مشتمل بر توحيد، اخلاق و سير و سلوك
# تفسيرى مشتمل بر توحيد، اخلاق و سير و سلوك
# چهار رساله درباره نبوت عامه و خاصه و تعدادى كتب و رساله ديگر.
# چهار رساله درباره نبوت عامه و خاصه و تعدادى كتب و رساله ديگر.
ايشان تا سال 1347ق (1307ش) به مدت 17 سال در تهران به فعالیت‌های علمى و تبليغى، مبارزه با نظام جور و تشكيل جلسات سخنرانى و درس و بحث اشتغال داشتند. وى قبل از به قدرت رسيدن رضاخان، چهره‌ى واقعى او را شناخت و فريب تزوير و تظاهر او را به ديندارى نخورد و خطر او را به علما گوشزد فرمود و لحظه‌اى از مبارزه با ظلم و ظلمت حاكم غفلت نكرد. از جمله اين مبارزات، تحصن 11 ماهه‌ى ايشان در حرم حضرت عبدالعظيم(ع) در اعتراض به جنايات رضاخان بود.
ايشان همچنين در شرايطى به ملبس كردن 7 تن از فرزندان خود به لباس مقدس روحانیت مبادرت كردند كه بسيارى از روحانیون در اثر فشار دولت رضاخان از لباس روحانیت بيرون مى‌آمدند.
ايشان در سال 1347ق (1307ش)، در سن 55 سالگى، به حوزه‌ى نوپا و جديد التأسيس قم عزيمت نمود و به اشتغالات علمى و تربيت طلاب همت گماشت. برجسته‌ترين شخصيتى كه از انفاس قدسيه اين عارف بهره برد، [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) بود كه در تمام مدت 7 سال اقامت وى در قم، در زمينه‌ى عرفان از ايشان كسب فيض نمود.
ايشان در سال 1354ق در اثر اصرار بيش از حد مردم تهران كه به طور دسته جمعى به قم آمده و از ايشان تقاضاى بازگشت به تهران می‌كردند، به تهران مراجعت نمودند كه اقامت ايشان در تهران، همراه با اوج مبارزات سياسى آن مرد بزرگ الهى در مقابل رضا خان بود، به طورى كه عليرغم تعطيلى مساجد و منابر توسط حكومت، ايشان هيچ‌گاه مسجد، منبر و سخنرانى خود را تعطيل نكرد و در منابر خود تأكيد داشت كه اسلام از وجود دولت وقت، در خطر است.
ايشان پس از 77 سال زندگى پر بركت، در روز پنجشنبه 3 صفر 1369ق، مطابق با سوم آذر 1328، بدرود حيات گفت و پيكر مطهرش با تجليل و تكريم فراوان، در زاويه‌ى مرقد مطهر حضرت عبدالعظيم(ع) به خاک سپرده شد.


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش