۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
بخش دیگر مربوط به آثار مکتوب شیخ اعم از نثر و نظم است. [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدین کبری]] آثار زیادی داشته که گویا در حملهی مغول اغلب آنها از بین رفته و نابود شده است، از جمله مهمترین آنها تفسیر عرفانی و تأویلیِ او است. این تفسیر که از وی مفقود و یا نابود شده است طبق اقوالی 12 جلد بوده است به نام [[عین الحیاة]] با آنکه بیشترِ آن از بین رفته بود در عین حال به همّت دو شیخ کبروی از خلفای [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدین کبری]] باز نویسی و تکمیل شد، به واسطهی [[نجمالدین رازی]] و [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء الدّوله سمنانی]]. | بخش دیگر مربوط به آثار مکتوب شیخ اعم از نثر و نظم است. [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدین کبری]] آثار زیادی داشته که گویا در حملهی مغول اغلب آنها از بین رفته و نابود شده است، از جمله مهمترین آنها تفسیر عرفانی و تأویلیِ او است. این تفسیر که از وی مفقود و یا نابود شده است طبق اقوالی 12 جلد بوده است به نام [[عین الحیاة]] با آنکه بیشترِ آن از بین رفته بود در عین حال به همّت دو شیخ کبروی از خلفای [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدین کبری]] باز نویسی و تکمیل شد، به واسطهی [[نجمالدین رازی]] و [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاء الدّوله سمنانی]]. | ||
مهمترین کتاب عرفانی [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدین کبری]] [[فوائح الجمال و فواتح الجلال]] است که خوشبختانه نویسندهی این کتاب، استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] آن کتاب را تصحیح کرده و به انتشار رسانده است. این کتاب مهمترین نظریات شیخ را در خود جای داده که جا دارد شرح و تفسیرهای دقیق و عمیقی بر آن نوشته شود. دیگر آثار شیخ عبارتند از: [[رسالة الی الهایم الخایف من لومة اللایم]]، [[رساله ده شرط]] که با نام [[رسالة السائر الحائر الی الساتر الواجد الماجد]] نیز شناخته شده است. رسالهی دیگر شیخ [[آداب السّلوک]] نام دارد که استاد [[زرینکوب، عبدالحسین|عبدالحسین زرینکوب]] در نسبت آن به شیخ تردید روا داشته ولی سندی هم در این باره ارائه نکرده است. | مهمترین کتاب عرفانی [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدین کبری]] [[فوائح الجمال و فواتح الجلال]] است که خوشبختانه نویسندهی این کتاب، استاد [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] آن کتاب را تصحیح کرده و به انتشار رسانده است. این کتاب مهمترین نظریات شیخ را در خود جای داده که جا دارد شرح و تفسیرهای دقیق و عمیقی بر آن نوشته شود. دیگر آثار شیخ عبارتند از: [[رسالة الی الهایم الخایف من لومة اللایم]]، [[رساله ده شرط]] که با نام [[السائر الحائر الواجد الی السائر الواحد الماجد|رسالة السائر الحائر الی الساتر الواجد الماجد]] نیز شناخته شده است. رسالهی دیگر شیخ [[آداب السّلوک]] نام دارد که استاد [[زرینکوب، عبدالحسین|عبدالحسین زرینکوب]] در نسبت آن به شیخ تردید روا داشته ولی سندی هم در این باره ارائه نکرده است. | ||
در صفحات 166 تا 168 به اشعار یا رباعیاتی که از شیخ در منابع گوناگون وجود داشته اشاره کرده است. رباعیاتی که در این کتاب به آن اشاره شده 7 عدد بیش نیست و حال آنکه در کتاب [[نجم کبری]] به 25 رباعی اشاره شده و اسناد آن نیز در هر مورد ذکر شده است. به هر جهت برخی از این رباعیات بدین شرح است: | در صفحات 166 تا 168 به اشعار یا رباعیاتی که از شیخ در منابع گوناگون وجود داشته اشاره کرده است. رباعیاتی که در این کتاب به آن اشاره شده 7 عدد بیش نیست و حال آنکه در کتاب [[نجم کبری]] به 25 رباعی اشاره شده و اسناد آن نیز در هر مورد ذکر شده است. به هر جهت برخی از این رباعیات بدین شرح است: | ||
خط ۹۵: | خط ۹۵: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
در بخش طریقت کبرویه توضیحی مختصر در این باره دیده میشود و نویسنده، [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] متذکّر میگردد که این طریقت به منزلهی بزرگترین طریقت عرفانی ـ فرهنگی در زمان خود بیشترین گستره و پیروان را داشته است، که در کشورهای هند، چین، پاکستان، افغانستان، کشمیر، مصر، عراق، و ایران پیروانی داشته و اکنون نیز در این بلاد خالی از مرید نیست<ref>متن، ص 169</ref>. در صفحهی 170 به این نکته اشاره شده که [[ابوحفص سهروردی]] از وابستگان به این سلسله است و لذا طریقت سهروردیه با انشعابات آن نیز از همین طریقت محسوب میشوند که به سهروردیهی ملتانیه، سهروردیهی بزغشیه، سهروردیهی یسویه، سهروردیهی رجائیه اشاره شده است. و نیز در صفحهی 171 و 172 به انشعابات کبرویه متذکر شده است که برای نمونه عبارتند از: کبرویهی حمویه، کبرویه ی مولویه، کبرویهی جندیه، کبرویهی جمالیه، کبرویهی خلوتیه، کبرویهی زاهدیه، کبرویهی باخرزیه، کبرویهی علاء الدّولویّه، کبرویهی همدانیه، کبرویهی نوربخشیه و غیره. | در بخش طریقت کبرویه توضیحی مختصر در این باره دیده میشود و نویسنده، [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] متذکّر میگردد که این طریقت به منزلهی بزرگترین طریقت عرفانی ـ فرهنگی در زمان خود بیشترین گستره و پیروان را داشته است، که در کشورهای هند، چین، پاکستان، افغانستان، کشمیر، مصر، عراق، و ایران پیروانی داشته و اکنون نیز در این بلاد خالی از مرید نیست<ref>متن، ص 169</ref>. در صفحهی 170 به این نکته اشاره شده که [[سهروردی، یحیی بن حبش|ابوحفص سهروردی]] از وابستگان به این سلسله است و لذا طریقت سهروردیه با انشعابات آن نیز از همین طریقت محسوب میشوند که به سهروردیهی ملتانیه، سهروردیهی بزغشیه، سهروردیهی یسویه، سهروردیهی رجائیه اشاره شده است. و نیز در صفحهی 171 و 172 به انشعابات کبرویه متذکر شده است که برای نمونه عبارتند از: کبرویهی حمویه، کبرویه ی مولویه، کبرویهی جندیه، کبرویهی جمالیه، کبرویهی خلوتیه، کبرویهی زاهدیه، کبرویهی باخرزیه، کبرویهی علاء الدّولویّه، کبرویهی همدانیه، کبرویهی نوربخشیه و غیره. | ||
آخرین بخش کتاب هم مربوط به شهادت شیخ است که [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدین کبری]] تنها شهید رسمی تاریخ تصوّف و عرفان است، زیرا مستقیماً با کافران حربی مغول رو در رو شده و به پیکار با آنها پرداخته است و لذا هم در جرگهی مجاهدان اسلام است و هم رسماً از شهدای اسلام محسوب میشود و این نیز از انحصارات این عارف بزرگ است. [[حمدالله مستوفی]] گزارشی از این بابت در [[تاریخ گزیده]] را روایت میکند. [[مولانا]] نیز دربارهی این واقعه در ابیاتی چنین میگوید: | آخرین بخش کتاب هم مربوط به شهادت شیخ است که [[نجمالدین کبری، احمد بن عمر|نجمالدین کبری]] تنها شهید رسمی تاریخ تصوّف و عرفان است، زیرا مستقیماً با کافران حربی مغول رو در رو شده و به پیکار با آنها پرداخته است و لذا هم در جرگهی مجاهدان اسلام است و هم رسماً از شهدای اسلام محسوب میشود و این نیز از انحصارات این عارف بزرگ است. [[مستوفی، حمدالله|حمدالله مستوفی]] گزارشی از این بابت در [[تاریخ گزیده]] را روایت میکند. [[مولانا]] نیز دربارهی این واقعه در ابیاتی چنین میگوید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
و گویا خود حضرت شیخ نیز به هنگام جهاد و شهادت چنین رباعی ای را گفته است که [[کربلایی حسین]] در [[روضات الجنان]] آن را چنین روایت کرده است: | و گویا خود حضرت شیخ نیز به هنگام جهاد و شهادت چنین رباعی ای را گفته است که [[ابن کربلایی، حافظ حسین|کربلایی حسین]] در [[روضات الجنان و جنات الجنان (نسخه خطی)|روضات الجنان]] آن را چنین روایت کرده است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''امروز چنانم که چنان خواهم کرد''|2=''از قالب تن روان روان خواهم کرد''}} | {{ب|''امروز چنانم که چنان خواهم کرد''|2=''از قالب تن روان روان خواهم کرد''}} |
ویرایش