موسوی فندرسکی، سید ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها

| data-type="authorfatherName" |

| data-type="authorTeachers" |

'''میرزا ابوطالب فندرسکى''' فقیه، ادیب، شاعر، نویسنده، محدث، ریاضی‌دان، حماسه‌سرا، منجم و شارح ایرانى، پرکارترین و مشهورترین فرد از بازماندگان [[میرفندرسکی، ابوالقاسم|میرابوالقاسم فندرسکى]] در قرن یازدهم و دوازدهم هجرى در اصفهان مى زیست. او نواده دخترى [[میرفندرسکی، ابوالقاسم|میرفندرسکى]]، فیلسوف مشهور(م1050ق) شناخته شده است.  

از تاریخ تولد و درگذشت وى اطلاعى نداریم؛ تنها میدانیم که وى در دهه پایانى قرن یازدهم، دوره میانسالى را طى مى‌کرده و شاگرد [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|آقا حسین خوانسارى]] (م 1098ق) و [[علامه مجلسى]] (م 1110ق) بوده و از علامه اجازه علمى دریافت نموده است. محتمل است که او دست کم تا اواخر دهه دوم یا اوایل دهه سوم قرن دوازدهم، زنده بوده باشد.

جد مادرى او میرفندرسکى معروف است که بارها شرح حال وى در آثار مستقل و مقالات نوشته شده است. پدر وى نیز که از سادات فندرسک بوده، جلال‌الدین میرزابیک است که درباره او چیزى نمى‌دانیم؛ اما على‌القاعده باید در زمره علما یا به قول ابوطالب، از بزرگان اهل هنر بوده باشد.

از آثار وى جز اندکى بر جاى نمانده و عامل اصلى آن اوضاع نابسامان صفویه در سال‌هاى پایانى دوره صفوى و همین طور حمله افغان‌ها به ایران (1134-1142ق) است. [[افندی، عبدالله بن عیسی‌بیگ|میرزا عبدالله افندى]] که معاصر وى بوده، از برخى آثار وى یاد مى‌کند که از آن جمله است: المنتهى در نحو، حاشیه تفسیر بیضاوى، شرح خلاصة الحساب [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] به نام توضیح المطالب، حاشیه اصول کافى، حاشیه شرح [[الروضة البهية في شرح اللمعة الدمشقية (2 جلدی)|لمعه]]، حاشیه بر حاشیه خفرى در الهیات، حاشیه معالم الاصول و...