پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[حسن‌زاده آملی، حسن|علامه حسن‌زاده آملی]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[ امام رضا علیه‌السلام]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR00783.jpg|بندانگشتی|حسن‌زاده آملی، حسن|175px]]
[[پرونده:NUR00153.jpg|بندانگشتی| امام رضا علیه‌السلام|175px]]


'''حسن حسن‌زاده آملی''' (1307-1400ش)، از علماى مشهور در فلسفه، عرفان، هيئت، رياضيات، شعر و ادب و داراى تأليفات فراوانی در علوم مختلف.
'''ابوالحسن على بن موسى عليهما‌السلام''' (۱۴۸–۲۰۳قملقب به امام رضا، امام هشتم از ائمۀ اثنی‌عشر عليهم‌السلام و دهمين معصوم از چهارده معصوم عليهم‌السلام است که به مدت 20 سال عهده‌دار امامت بود.
مقدمات علوم حوزوى و فراگيرى علومى كه بين طلاب متداول است را در مسجد جامع آمل آموخت، در اين دوران كه شش سال طول كشيد از محضر علمايى چون: آیت‌الله ميرزا ابوالقاسم فرسيو، [[آیت‌الله غروى]]، آقا شيخ [[احمد اعتمادى]]، شيخ ابوالقاسم رجايى لتيكوهى، شيخ [[عزيزاللّه طبرسى]] و مرحوم [[عبداللّه اشراقى]] بهره گرفت.


سپس در سن 22 سالگى و در شهريور 1329 به تهران رفت و از محضر آيات: ميرزا [[شعرانی، ابوالحسن|ابوالحسن شعرانى]]، حاج ميرزا [[مهدی الهی قمشه‌ای|مهدى الهى قمشه‌اى]]، حاج شيخ [[آملی، محمدتقی|محمدتقى آملى]]، ميرزا ابوالحسن رفيعى قزوينى، [[شيخ محمدحسین فاضل تونى]]، آقا [[آشتیانی، احمد|ميرزا احمد آشتيانى]] و سيد احمد لواسانى استفاده كرد.
شخصيت ملكوتى و مقام شامخ علمى و زهد و اخلاق حضرت رضا عليه‌السلام و اعتقاد شیعیان به او سبب شد كه نه تنها در مدينه بلكه در سراسر دنياى اسلام به عنوان بزرگ‌ترين و محبوب‌ترين فرد خاندان رسول اكرم صلى‌الله‌عليه‌وآله‌و‌سلم مورد قبول عامه باشد و مسلمانان او را بزرگ‌ترين پيشواى دين بشناسند و نامش را با صلوات و تقديس ببرند.


در سال 1342 به قم عزيمت نمود و از [[علامه طباطبایی|علامه سيد محمدحسین طباطبائى]] و برادرش سيد حسن طباطبائى و آقا سيد مهدى قاضى طباطبائى بهره‌ها برد.
بيست و چند سال بيش نداشت كه در مسجد رسول‌اللّه صلى‌الله‌عليه‌وآله‌و‌سلم به فتوا مى‌نشست. علمش بى‌كران و رفتارش پيامبرگونه و حلم و رأفت و احسانش شامل خاص و عام مى‌گرديد. كسى را با عمل و سخن خود نمى‌آزرد، سخن كسى را قطع نمى‌كرد، هيچ حاجت‌مندى را مأيوس باز نمى‌گرداند.


و از همان سال تا آخر عمر در حوزه علميه قم به درس و بحث و تحقيق و پژوهش اشتغال داشت.
مجلسى در [[بحار الأنوار]] (311/49 چاپ جديد) تحت عنوان «تذييل» دربارۀ اين كه آيا حضرت رضا عليه‌السلام به مرگ طبيعى وفات يافته يا شهيد شده است مى‌گويد: ميان اصحاب ما (يعنى شيعه) و مخالفان (اهل سنت) در اين كه آيا حضرت رضا به مرگ طبيعى درگذشته يا مسموم شده اختلاف است و اشهر در ميان ما شیعیان آن است كه آن حضرت به سم مأمون شهيد شده است و از سيد‌ ‎على بن طاوس از علماى شيعه نقل شده است كه او منكر مسموم بودن آن حضرت است و نيز [[اربلی، علی بن عیسی|اربلى]] در [[كشف الغمة في معرفة الأئمة (ط. الحديثة)|كشف الغمة]] مسموم شدن آن حضرت را انكار كرده است و گفته است كه [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاوس]] قبول نداشت كه مأمون حضرت رضا را زهر داده باشد.


۱۴ دوره شرح منظومه، ۴ دوره اشارات، یک دوره اسفار اربعه، و ۴ دوره شرح فصوص قیصری را در این مدت تدریس کرد. شرح تمهید و مصباح الانس نیز از جمله تدریس‌های اوست. او همچنین حدود ۱۷ سال دروس ریاضیات، هیأت، وقت و قبله را درس داد که کتاب دروس «معرفة الوقت و القبلة» محصول آن درس‌هاست.
مؤلف [[كشف الغمة في معرفة الأئمة (ط. الحديثة)|كشف الغمة]] پس از ذكر مطالبى در اين باره مى‌گويد اين كه گفته مى‌شود سوزن آلوده به زهر را در انگور فرو بردند و انگور را زهرآگين ساختند ما نمى‌دانيم كه چنين چيزى سبب زهرآگين شدن انگور مى‌گردد و قياس طبى، آن را گواهى نمى‌دهد.


آیت‌الله حسن‌زاده آملی سرانجام در روز 3 مهر ماه سال 1400ش برابر با 18 صفر سال 1443ق درگذشت.
البته مجلسى اظهارات مؤلف [[كشف الغمة في معرفة الأئمة (ط. الحديثة)|كشف الغمة]] را رد مى‌كند و حق را به جانب [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|صدوق]] و مفيد مى‌دهد و معتقد است كه آن حضرت مسموم شده است. دربارۀ مسموم شدن آن حضرت از راه انگور يا انار يا چيز ديگر روايات مختلف است و آنچه مى‌توان با قطع نظر از جزئيات و تفاصيل واقعه گفت اين است كه همچنان كه انتخاب آن حضرت به ولايت‌عهدى سياسى بوده است وفات آن حضرت هم در جوّى سياسى صورت گرفته است و به همين جهت احتمال مسموم شدن حضرت بيشتر است.


<div class="mw-ui-button">[[حسن‌زاده آملی، حسن|'''ادامه''']]</div>
زيرا مأمون پس از شنيدن اين كه او را در بغداد از خلافت خلع كردند و با ابراهیم بن المهدى بيعت كردند دريافت كه يكى از علل عمدۀ مخالفت بزرگان و دست اندركاران بغداد با خلافت او همين ولايت‌عهدى حضرت رضا است و خواست به هر نحوى كه شده است خود را از اين گرفتارى كه گريبان‌گير او شده بود نجات دهد. <div class="mw-ui-button">[[ امام رضا علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش