السائر الحائر الواجد الی السائر الواحد الماجد: تفاوت میان نسخه‌ها

این رساله در خصوص سلوک الی الله و ادب و آداب آن نوشته شده است. در واقع شروطی که در سلوک معنوی خاصه در مکتب کبرویه ضروری است که سالکان به آنها اهتمام نمایند در این رساله مورد نظر قرار گرفته است و این شروط را بعد از شیخ و همزمان با او دیگر خلفای دانشمند او نیز مورد تأیید و تأکید قرار داده‌اند و در تربیت نفوس سالکان آنها را اصل تربیت و تعلیم سلوکی در نظر آورده اند. کما این که مشابه با آن مطالب را در نوشته‌های شیخ [[نجم الدین رازی]]، شیخ [[مجدالدین بغدادی]]، شیخ [[سعدالدین حمویه، محمد بن مؤید|سعدالدین حموی]]، شیخ [[اسفراینی، عبدالرحمن بن محمد|نوالدین اسفراینی]]، شیخ [[علاءالدوله سمنانی]] و دیگر مشایخ بزرگ این مکتب می‌توان دید.

امّا چنان که از مقدّمه‌ی مصحح و شارح پیداست این کتاب قبلاً به عربی نوشته شده بود و نام آن [[الهائم الخائف من لومة اللائم]] بود، ولی از آنجا که همه‌ی افراد با ادبیات عربی آشنا نبودند و به آن زبان تسلّطی نداشتند خود شیخ [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم‌الدین کبری]] به نام جدید، یعنی [[السائر الحائر الواجد الی السائر الواحد الماجد]] آن را ترجمه و در اختیار مریدان قرار داده است.

در آغاز رساله خود شیخ توضیحی مهم در خصوص رساله بدین شرح دارد: پیش از این، از این ضعیف خواصّ اصحاب معنی که به صورت دور ترک بودند و از راه معنی نزدیک، التماس کردند کتابی به زبان تازی، که روشن‌ترین همه‌ی زبانها است، تا دستوری بود در راه حق تعالی. و شرط و علامات آن جمع کردیم. و نام آن کتاب [[رسالة الهائم الخائف من لومه اللائم الطّالب بقلبه الهارب بقالبه]] نهادیم و به حمدالله تعالی مقبول آمد. و مقدّمان دین و شریعت نبوی قبول فرمودند، و موافق حال ایشان آمد. لکن جماعتی دیگر که از زبان تازی دورترک بودند و ایشان  را به زبان پارسی مؤانستی بیشتر بود، التماس کردند تا یکی دیگر مانند آن یا نزدیک آن، کتابی کنیم به زبان پارسی که تلو زبان تازی است در حلاوت و فصاحت، تا فایده عامتر بود. اجابت کردیم و بر مهمّات دیگر که بود، مقدّم کردیم و نام او رسالة السّایر الحایر الواجد الی السّاتر الواحد الماجد نهادیم<ref>متن، صص 56-55</ref>.  

کتاب با مقدّمه‌ای بسیار عالی از استاد عرفان شناس [[محمدی وایقانی، کاظم|کاظم محمّدی]] شروع شده که هم زندگی و سلوک شیخ کبری را مورد نظر قرار داده و هم به آثار متعدّد وی توجّه کرده و معرّفی نموده و هم در خصوص این رساله سخن گفته است. مصحح در این مقدّمه می‌نویسد: این رساله در حقیقت صورتی از رساله‌ی گذشته‌ی شیخ کبری با نام [[الهائم الخائف من لومۀ اللائم]] است. از آنجا که این رساله به زبان عربی است و همه‌ی افراد توان بهره جستن از آنرا نداشتند از حضرتش تقاضای یک رساله‌ی پارسی کردند که همان مسائل در آن درج شده باشد تا به استفاده‌ی ایشان نیز درآید. این شد که جناب [[نجم کبری]] رساله‌ی السّائر الحائر را به زبان پارسی و بدان شیوه که [[الهائم]] را نگاشته بود نوشت. این رساله حاوی ده شرط است که جهت سلوک سالکان طرح و بیان شده است که به ترتیب عبارتند از: شرط اوّل طهارت، شرط دوّم خاموشی، شرط سوّم خلوت دایم و عزلت از خلق، شرط چهارم صوم، شرط پنجم دوام ذکر«لا اله الا الله»، شرط ششم نفی خواطر، شرط هفتم تسلیم و رضا، شرط هشتم اختیار صحبت صالحان و هجران اخوان شرور، شرط نهم ترک خواب و خوابگاه، شرط دهم در خوردن طعام و شراب اسراف نکردن<ref>مقدّمه، ص 48</ref>.

توضیح دیگری که مصحح در مقدّمه در خصوص این رساله دارد نیز مربوط به نسخه‌های آن است، می‌گوید: از رساله‌ی السائر الحائر الواجد الی السّاتر الواجد الماجد نسخـه‌های بسیاری هست که در کتابخانه ها موجـود اسـت، نسخـه هایی خطی از این اثر مهمّ نیز وجود دارد که یکی از آنها در کتابخانه‌ی مرکزی دانشگاه تهران است با شماره‌ی 3654 که در سال 1222ق با خط نسخ نوشته شده. نسخه‌ی خطی دیگری هست که در کتابخانه‌ی گنج بخش پاکستان است با شماره‌ی 393890. نسخه‌ی خطی دیگری در کتابخانه‌ی حضرت آیۀالله آقای سیّد شهاب‌الدّین مرعشی است که در یک مجموعه‌ی خطی است به شماره‌ی 195 که هفتمین رساله از این مجموعه که در بردارنده‌ی صفحات 117ـ122 است مربوط می‌شود به رساله‌ی مورد بحث<ref>مقدّمه، صص 49-48</ref>.

# آثار عرفانی: [[التعرّف لمذهب التصوّف]]، [[شرح التعرف لمذهب التصوف|شرح التعرّف لمذهب التصوّف]]، [[عوارف المعارف]]، [[مرصاد العباد]]، [[منارات السائرين إلی حضرة الله جل جلاله و مقامات الطائرين|منارات السائرین]]، [[قوت القلوب]]، [[إحياء علوم الدين|احیاء علوم الدین]]، [[کیمیای سعادت]]، تفسیر [[لطائف الإشارات|لطائف الاشارات]]، [[کاشف الاسرار]]، [[حلية الأولياء و طبقات الأصفياء|حلیة الاولیاء]]، [[بیان المعاني|بیان المعانی]]، [[کشف المحجوب]]، [[ختم الاولیاء]]، [[محاضرة الأبرار و مسامرة الأخيار في الأدبيات و النوادر و الأخبار|محاضرة الابرار]] و برخی دیگر آثار.

# آثار دینی: [[الکافی]]، [[تاریخ بغداد]]، [[تاریخ مدینة دمشق]]، [[الخصال]]، [[من لا یحضره الفقیه]]، [[وسائل الشیعه]]، [[مستدرک الوسائل]]، [[الاستبصار]]، [[عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية|عوالی اللآلی]]، [[المناقب]]، [[النهاية في غريب الحديث و الأثر|النهایه فی غریب الحدیث]]، [[المهجة البیضاء]]، [[نهاية الأرب في فنون الأدب|نهایة الارب]]، [[التذكرة الحمدونية|التذکرة الحمدونی]]، طبّ النّبی، [[البيان و التبيين|البیان و التبیین]]، [[شرح حدیث ثقلین]]، [[شرح نهج‌البلاغة (ابن ابي‌الحديد)|شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید]]، [[المنهج القوی]]، [[عيون الأخبار|عیون الاخبار]]، [[التحصین]]، [[مكارم الأخلاق (طبرسي)|مکارم الاخلاق]]، [[بحار الانوار]]، [[مصباح الشريعة|مصباح الشریعه]]، [[تذكرة الخواص|تذکرة الخواص]] و برخی دیگر آثار.