۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الآلوسي و التشيع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'کنتوری، میرحامدحسین' به 'کنتوری، سید میر حامدحسین'
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''') |
جز (جایگزینی متن - 'کنتوری، میرحامدحسین' به 'کنتوری، سید میر حامدحسین') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
«تحفه اثنا عشريه» كه درون‌مايه خود را وام‌دار «الصواعق الموبقة» بود و در حقيقت تقريرى نو و ترجمه‌اى به زبان فارسی از کتاب مزبور به شمار مى‌رفت، در دوازده باب، عقايد و معارف شيعى را در زمينه‌هاى مختلف مورد نقد غير علمى قرار داد و باعث جريحه‌دار شدن احساسات شیعیان گشت. | «تحفه اثنا عشريه» كه درون‌مايه خود را وام‌دار «الصواعق الموبقة» بود و در حقيقت تقريرى نو و ترجمه‌اى به زبان فارسی از کتاب مزبور به شمار مى‌رفت، در دوازده باب، عقايد و معارف شيعى را در زمينه‌هاى مختلف مورد نقد غير علمى قرار داد و باعث جريحه‌دار شدن احساسات شیعیان گشت. | ||
در پاسخ به این کتاب- كه به زبان فارسی نوشته شده بود- انديشمندان فراوانى به دفاع از عقايد حقه اماميه برخاستند و کتاب‌هاى زيادى به تأليف درآمد كه شاخص‌ترين و ممتازترين آنها، کتاب «عبقات الأنوار»، نوشته سيد [[کنتوری، | در پاسخ به این کتاب- كه به زبان فارسی نوشته شده بود- انديشمندان فراوانى به دفاع از عقايد حقه اماميه برخاستند و کتاب‌هاى زيادى به تأليف درآمد كه شاخص‌ترين و ممتازترين آنها، کتاب «عبقات الأنوار»، نوشته سيد [[کنتوری، سید میر حامدحسین|مير حامد حسین هندى]] است كه در جواب باب هفتم تحفه- كه در باب امامت نگاشته شده است- مى‌باشد. | ||
البته از آن‌جا كه این کتاب، نيز به زبان فارسی نوشته شده بود، نمى‌توانست مورد استفاده بيشتر مسلمانان كه عرب‌زبان بودند، قرار گيرد و لازم بود تا جهت ترجمه آن به زبان عربى، اقدام گردد، ولى قبل از اينكه چنين عملى صورت گيرد، متن «تحفه»، توسط شخصى به نام غلام محمد بن محيى‌الدين بن عمر اسلمى، در سال 1227ق، به عربى ترجمه شد و سپس در سال 1301ق، توسط «[[آلوسی، محمود بن عبدالله|سيد محمود شكرى آلوسى]]»، در کتابى به نام «المنحة الآلهية» تلخيص گرديد. وى كه خود را منتسب به أهل‌البيت(ع) و از سلاله سادات و محبّ آنان مى‌داند، شيعه را فرقه‌اى ساختگى معرفى كرده كه عقايد آنان برگرفته از اهل‌بيت(ع) نمى‌باشد. او، برای اثبات این نظريه خود، به جاى مراجعه به منابع و كتب علمى شيعه، به كلام مخالفين شيعه استناد و استدلال مى‌كند كه البته استدلالات وى، خالى از افتراء و تهمت و گاهى سبّ و دشنام نيست؛ در حالى كه این مسير و چنين روش بحثى، مناسب یک عالم محقق و اهل قلم و انديشه نمى‌باشد. | البته از آن‌جا كه این کتاب، نيز به زبان فارسی نوشته شده بود، نمى‌توانست مورد استفاده بيشتر مسلمانان كه عرب‌زبان بودند، قرار گيرد و لازم بود تا جهت ترجمه آن به زبان عربى، اقدام گردد، ولى قبل از اينكه چنين عملى صورت گيرد، متن «تحفه»، توسط شخصى به نام غلام محمد بن محيى‌الدين بن عمر اسلمى، در سال 1227ق، به عربى ترجمه شد و سپس در سال 1301ق، توسط «[[آلوسی، محمود بن عبدالله|سيد محمود شكرى آلوسى]]»، در کتابى به نام «المنحة الآلهية» تلخيص گرديد. وى كه خود را منتسب به أهل‌البيت(ع) و از سلاله سادات و محبّ آنان مى‌داند، شيعه را فرقه‌اى ساختگى معرفى كرده كه عقايد آنان برگرفته از اهل‌بيت(ع) نمى‌باشد. او، برای اثبات این نظريه خود، به جاى مراجعه به منابع و كتب علمى شيعه، به كلام مخالفين شيعه استناد و استدلال مى‌كند كه البته استدلالات وى، خالى از افتراء و تهمت و گاهى سبّ و دشنام نيست؛ در حالى كه این مسير و چنين روش بحثى، مناسب یک عالم محقق و اهل قلم و انديشه نمى‌باشد. | ||