پرش به محتوا

میرحامد حسین (حکیمی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'کنتوری، میرحامدحسین' به 'کنتوری، سید میر حامدحسین'
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'کنتوری، میرحامدحسین' به 'کنتوری، سید میر حامدحسین')
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}


'''میرحامد حسین'''، اثر [[حکیمی، محمدرضا|محمدرضا حکیمی]]، معرفی شخصیت علمی و تبیین دوران زندگانی «[[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]» و «[[کنتوری، میرحامدحسین|میرحامد حسین موسوى نیشابورى هندى]]» می‌باشد که به زبان فارسی و در سال 1359ش، نوشته شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص15</ref>.
'''میرحامد حسین'''، اثر [[حکیمی، محمدرضا|محمدرضا حکیمی]]، معرفی شخصیت علمی و تبیین دوران زندگانی «[[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]» و «[[کنتوری، سید میر حامدحسین|میرحامد حسین موسوى نیشابورى هندى]]» می‌باشد که به زبان فارسی و در سال 1359ش، نوشته شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص15</ref>.


خود نویسنده به این نکته اشاره نموده است که اثر حاضر، نه درخور تقدیم به پیشگاه [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] است و نه درخور تقدیم به پیشگاه [[کنتوری، میرحامدحسین|میرحامد حسین]]؛ اما چون [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] از عالمان بزرگ و مشهوری است که در طول ده قرن، درباره او سخنان بسیار گفته و صفحات بسیاری نوشته‌اند و از سویی، در زبان فارسی کمتر چیزی به نام «[[کنتوری، میرحامدحسین|میرحامد حسین]]» انتشار یافته است، ازاین‌رو، این رساله را به نام ایشان، مزین ساخته است.
خود نویسنده به این نکته اشاره نموده است که اثر حاضر، نه درخور تقدیم به پیشگاه [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] است و نه درخور تقدیم به پیشگاه [[کنتوری، سید میر حامدحسین|میرحامد حسین]]؛ اما چون [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] از عالمان بزرگ و مشهوری است که در طول ده قرن، درباره او سخنان بسیار گفته و صفحات بسیاری نوشته‌اند و از سویی، در زبان فارسی کمتر چیزی به نام «[[کنتوری، سید میر حامدحسین|میرحامد حسین]]» انتشار یافته است، ازاین‌رو، این رساله را به نام ایشان، مزین ساخته است.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۷: خط ۳۷:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
در مقدمه، به موضوع کتاب و نحوه تدوین آن، اشاره شده است. نویسنده خاطرنشان کرده است که درفش بنیادگر حماسه‌های مقدس را، در نیمه دوم سده چهارم و سال‌های نخستین سده پنجم، شیخ مفید بر دوش می‌کشیده و در نیمه دوم سده سیزدهم و آغاز سده چهاردهم، [[کنتوری، میرحامدحسین|میرحامد حسین]] و وی بر آن است که در این اثر، به معرفی شخصیت این دو بزرگوار بپردازد<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>.
در مقدمه، به موضوع کتاب و نحوه تدوین آن، اشاره شده است. نویسنده خاطرنشان کرده است که درفش بنیادگر حماسه‌های مقدس را، در نیمه دوم سده چهارم و سال‌های نخستین سده پنجم، شیخ مفید بر دوش می‌کشیده و در نیمه دوم سده سیزدهم و آغاز سده چهاردهم، [[کنتوری، سید میر حامدحسین|میرحامد حسین]] و وی بر آن است که در این اثر، به معرفی شخصیت این دو بزرگوار بپردازد<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>.


بخش اول، تحت عنوان «خروش دجله»، به معرفی شخصیت [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] و دورانی که ایشان در آن می‌زیسته‌اند، اختصاص یافته است. نویسنده در ابتدا، به تبیین محیط اجتماعی معاصر [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] که مصادف با قرن چهارم هجری می‌باشد، پرداخته است. وی سده چهارم تاریخ اسلام را، سده‌ای پرجوش‌وخروش، هم در عالم سیاست و هم در عالم علم، معرفی نموده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>.
بخش اول، تحت عنوان «خروش دجله»، به معرفی شخصیت [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] و دورانی که ایشان در آن می‌زیسته‌اند، اختصاص یافته است. نویسنده در ابتدا، به تبیین محیط اجتماعی معاصر [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] که مصادف با قرن چهارم هجری می‌باشد، پرداخته است. وی سده چهارم تاریخ اسلام را، سده‌ای پرجوش‌وخروش، هم در عالم سیاست و هم در عالم علم، معرفی نموده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>.
خط ۴۹: خط ۴۹:
در این بخش که شامل گزارش کوتاهی است از زندگی یک دانشمند بزرگ، متفکر صاحب رساله، یک مصلح دینی و اجتماعی درگیر، نویسنده می‌خواهد نقش او را در ادای رسالت مرزبانی خویش، روشن کرده و اوج حرکت و فریاد و خروش او را در تثبیت حقیقت‌های اعلا و متبلور ساختن انسانیت‌های جاوید، بنمایاند تا دانسته شود که این‌گونه پیام‌آوران دانش و معرفت و رسولان شناخت و اعتقاد، چگونه برای خنثی کردن سیاست‌های فاسد می‌کوشیدند و چگونه امت - یا جماعت‌هایی از امت را - از دستبرد آن غارتگران ارزش‌ها دور می‌داشتند و تا دانسته شود که شکل خاصی که زندگانی دانشمندان راستین شیعه را به خود می‌گرفته است و می‌گیرد، از یک منطق اجتماعی درست و یک اندیشه پاک و متعهد و یک صراط روشن و انسانی، مایه دارد و حتی درگیری‌های اعتقادی نیز برای همین حقیقت‌های یادشده بوده است<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>.
در این بخش که شامل گزارش کوتاهی است از زندگی یک دانشمند بزرگ، متفکر صاحب رساله، یک مصلح دینی و اجتماعی درگیر، نویسنده می‌خواهد نقش او را در ادای رسالت مرزبانی خویش، روشن کرده و اوج حرکت و فریاد و خروش او را در تثبیت حقیقت‌های اعلا و متبلور ساختن انسانیت‌های جاوید، بنمایاند تا دانسته شود که این‌گونه پیام‌آوران دانش و معرفت و رسولان شناخت و اعتقاد، چگونه برای خنثی کردن سیاست‌های فاسد می‌کوشیدند و چگونه امت - یا جماعت‌هایی از امت را - از دستبرد آن غارتگران ارزش‌ها دور می‌داشتند و تا دانسته شود که شکل خاصی که زندگانی دانشمندان راستین شیعه را به خود می‌گرفته است و می‌گیرد، از یک منطق اجتماعی درست و یک اندیشه پاک و متعهد و یک صراط روشن و انسانی، مایه دارد و حتی درگیری‌های اعتقادی نیز برای همین حقیقت‌های یادشده بوده است<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>.


در بخش دوم، با عنوان «راهی به اقیانوس»، شخصیت [[کنتوری، میرحامدحسین|میرحامد حسین هندی]] و دوران او، مورد بحث و مطالعه قرار گرفته است. نویسنده در این بخش، ابتدا جریان طبیعی اسلام که همان مذهب تشیع است را مورد مطالعه قرار داده و سپس به بررسی چگونگی راهیابی تشیع در هند و نقش [[کنتوری، میرحامدحسین|میرحامد حسین]] در تداوم و گسترش آن، پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص87</ref>.
در بخش دوم، با عنوان «راهی به اقیانوس»، شخصیت [[کنتوری، سید میر حامدحسین|میرحامد حسین هندی]] و دوران او، مورد بحث و مطالعه قرار گرفته است. نویسنده در این بخش، ابتدا جریان طبیعی اسلام که همان مذهب تشیع است را مورد مطالعه قرار داده و سپس به بررسی چگونگی راهیابی تشیع در هند و نقش [[کنتوری، سید میر حامدحسین|میرحامد حسین]] در تداوم و گسترش آن، پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص87</ref>.


نویسنده در تبیین مسائل تازه دنیای اسلام در نیمه نخستین سده سیزدهم هجرى، به این نکته اشاره دارد که در آن دوران، نیروهاى استعمار بسیج شده بودند و به‌ویژه انگلستان و فرانسه چشم طمع به شبه قاره هند دوخته بودند و بی‌گمان اسلام در هند در برابر هجوم استعمارى آنان سدى بزرگ بود. در چنین روزگارى، یکى از عالمان اهل سنت هندى، به نام مولوى عبدالعزیز دهلوى (م 1239ق)، دست به تألیف کتابى زد به نام «تحفه اثناعشریه» که در آن بدون رعایت جانب حق و حقیقت و بدون در نظر گرفتن واقعیت‌هاى تاریخ اسلامى و سنت صحیح و بدون اهمیت دادن به بهره‌بردارى وسیع استعمار از چنین تألیفى، کتاب خویش را نوشت<ref>ر.ک: همان، ص116</ref>.
نویسنده در تبیین مسائل تازه دنیای اسلام در نیمه نخستین سده سیزدهم هجرى، به این نکته اشاره دارد که در آن دوران، نیروهاى استعمار بسیج شده بودند و به‌ویژه انگلستان و فرانسه چشم طمع به شبه قاره هند دوخته بودند و بی‌گمان اسلام در هند در برابر هجوم استعمارى آنان سدى بزرگ بود. در چنین روزگارى، یکى از عالمان اهل سنت هندى، به نام مولوى عبدالعزیز دهلوى (م 1239ق)، دست به تألیف کتابى زد به نام «تحفه اثناعشریه» که در آن بدون رعایت جانب حق و حقیقت و بدون در نظر گرفتن واقعیت‌هاى تاریخ اسلامى و سنت صحیح و بدون اهمیت دادن به بهره‌بردارى وسیع استعمار از چنین تألیفى، کتاب خویش را نوشت<ref>ر.ک: همان، ص116</ref>.
مؤلف این کتاب، عقاید و آراء شیعه را به‌طور عموم و فرقه اثناعشریه را بالخصوص، در اصول و فروع و اخلاق و آداب و تمامى معتقدات و اعمالشان، به عباراتى خارج از نزاکت و کلماتى بیرون از آداب و سنن مناظره، مورد حمله و اعتراض قرار داد و باعث تشتت جبهه اسلامى هند شد و در دل برادران مسلمان، نسبت به یکدیگر، کینه و نفرت پدید آورد. در چنان روزگارى، در برابر آن باطل‌گویى و فسادپراکنى، یک عالم بزرگ اسلامى، مسئولیت‌شناس و تعهدگراى، به‌پا خاسته و ابراهیم‏وار به شکستن بت‌ها دست یازید<ref>ر.ک: همان، ص119</ref>.
مؤلف این کتاب، عقاید و آراء شیعه را به‌طور عموم و فرقه اثناعشریه را بالخصوص، در اصول و فروع و اخلاق و آداب و تمامى معتقدات و اعمالشان، به عباراتى خارج از نزاکت و کلماتى بیرون از آداب و سنن مناظره، مورد حمله و اعتراض قرار داد و باعث تشتت جبهه اسلامى هند شد و در دل برادران مسلمان، نسبت به یکدیگر، کینه و نفرت پدید آورد. در چنان روزگارى، در برابر آن باطل‌گویى و فسادپراکنى، یک عالم بزرگ اسلامى، مسئولیت‌شناس و تعهدگراى، به‌پا خاسته و ابراهیم‏وار به شکستن بت‌ها دست یازید<ref>ر.ک: همان، ص119</ref>.


عالمى دانا که نویسنده در بخش دوم کتاب خود، از او یاد می‌کند، دانایى است که جانى داشته است چونان خورشید روشن و دانشى چونان اقیانوس بی‌کران و خردى چونان افق گسترده و دلى چونان دریا لبریز از زلال‌ها و آبی‌ها. این عالم فرزانه «[[کنتوری، میرحامدحسین|میرحامد حسین موسوى نیشابورى هندى]]»، مجاهد سترگ و علامه بزرگى است که کتاب عظیم «[[عبقات الأنوار في إمامة الأئمة الأطهار|عبقات الأنوار]]» را براى نشان دادن مقام امامت و ارزش شخصیت انسان در رابطه با پیروى از امام معصوم(ع) و بنیاد فلسفه سیاسى در اسلام و موضع متعالى و برحق مذهب تشیع نوشته است<ref>ر.ک: همان</ref>.
عالمى دانا که نویسنده در بخش دوم کتاب خود، از او یاد می‌کند، دانایى است که جانى داشته است چونان خورشید روشن و دانشى چونان اقیانوس بی‌کران و خردى چونان افق گسترده و دلى چونان دریا لبریز از زلال‌ها و آبی‌ها. این عالم فرزانه «[[کنتوری، سید میر حامدحسین|میرحامد حسین موسوى نیشابورى هندى]]»، مجاهد سترگ و علامه بزرگى است که کتاب عظیم «[[عبقات الأنوار في إمامة الأئمة الأطهار|عبقات الأنوار]]» را براى نشان دادن مقام امامت و ارزش شخصیت انسان در رابطه با پیروى از امام معصوم(ع) و بنیاد فلسفه سیاسى در اسلام و موضع متعالى و برحق مذهب تشیع نوشته است<ref>ر.ک: همان</ref>.


نویسنده در ابتدا به ذکر شرح حالى مختصر از ایشان مبادرت نموده و در ادامه، به اهمیت کار علمى عظیم ایشان در رابطه با مسائل جهانى اسلام و حقایق دین و پاسدارى او از مرزهاى تربیت قرآنى و تعالیم وحى و مرزبانى حماسه جاوید پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص120</ref>.
نویسنده در ابتدا به ذکر شرح حالى مختصر از ایشان مبادرت نموده و در ادامه، به اهمیت کار علمى عظیم ایشان در رابطه با مسائل جهانى اسلام و حقایق دین و پاسدارى او از مرزهاى تربیت قرآنى و تعالیم وحى و مرزبانى حماسه جاوید پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص120</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش