۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'ميرداماد' به 'ميرداماد'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ميرداماد' به 'ميرداماد') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
«الرسائل المختارة» مجموعهاى است شامل پنج رساله از دو متفكر بزرگ شيعى؛جلال الدين محمد بن سعد الدين اسعد صديقى،مشهور به علامه محقق دوانى و مير محمد باقر بن شمس الدين محمد استرآبادى؛مشهور به ميرداماد.عناوين رسالهها بدين شرح است: | «الرسائل المختارة» مجموعهاى است شامل پنج رساله از دو متفكر بزرگ شيعى؛جلال الدين محمد بن سعد الدين اسعد صديقى،مشهور به علامه محقق دوانى و مير محمد باقر بن شمس الدين محمد استرآبادى؛مشهور به [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|ميرداماد]].عناوين رسالهها بدين شرح است: | ||
1-رسالۀ«تفسير سورۀ اخلاص»از محقق دوانى.علامه دوانى در اين رساله كوتاه،گزيدۀ آراء مفسران را به اضافه برخى تحقيقات و پژوهشهايى كه خويش به انجام رسانيده است،با روش فلسفى در تفسير اين سوره يادآور مىشود. | 1-رسالۀ«تفسير سورۀ اخلاص»از محقق دوانى.علامه دوانى در اين رساله كوتاه،گزيدۀ آراء مفسران را به اضافه برخى تحقيقات و پژوهشهايى كه خويش به انجام رسانيده است،با روش فلسفى در تفسير اين سوره يادآور مىشود. | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
3-رسالۀ«الزوراء»يا«تنبيه الراقدين»رسالهاى است در مسائل فلسفى از محقق دوانى.سه رسالۀ فوق همگى به زبان عربى نگاشته شدهاند. | 3-رسالۀ«الزوراء»يا«تنبيه الراقدين»رسالهاى است در مسائل فلسفى از محقق دوانى.سه رسالۀ فوق همگى به زبان عربى نگاشته شدهاند. | ||
4-رسالۀ«أمانت الهيه»در تفسير آيۀ شريفه'''«انا عرضنا الأمانة على السماوات و الارض»''' نوشتۀ ميرداماد به زبان فارسى. | 4-رسالۀ«أمانت الهيه»در تفسير آيۀ شريفه'''«انا عرضنا الأمانة على السماوات و الارض»''' نوشتۀ [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|ميرداماد]] به زبان فارسى. | ||
5-رسالۀ«نور الهداية»از محقق دوانى به زبان فارسى.اين رساله بيانگر مبانى عقيدتى مؤلف است كه در اواخر عمر مستبصر گرديده و به عقايد شيعى گرويده است.گرچه بعضى برآنند كه وى بر همان عقايد اشعرى خويش پايدار است فلذا اين رساله را به قطب الدين تبريزى؛عارف شيعى نسبت دادهاند. | 5-رسالۀ«نور الهداية»از محقق دوانى به زبان فارسى.اين رساله بيانگر مبانى عقيدتى مؤلف است كه در اواخر عمر مستبصر گرديده و به عقايد شيعى گرويده است.گرچه بعضى برآنند كه وى بر همان عقايد اشعرى خويش پايدار است فلذا اين رساله را به قطب الدين تبريزى؛عارف شيعى نسبت دادهاند. | ||