امام و امامت در تکوین و تشریع: تفاوت میان نسخه‌ها

 

'''امام و امامت در تکوین و تشریع'''، اثر اصغر طاهرزاده، به بررسی جایگاه امام و امامت از نگاه شیعه پرداخته است.

خداوند در قرآن می‌فرماید: {{متن قرآن| إِني جاعِلك لِلناسِ إِماماً|سوره=بقره|آیه=124}}؛ «من تو را امام مردم قرار دادم». حضرت، درحالی‌که از این مدد الهی خیلی نشاط پیدا کرده بودند، عرض کردند: {{متن قرآن| وَ مِن ذُريتِي، قَالَ لاَ ينَالُ عَهْدِي الظالِمِينَ| سوره=بقره|آیه=124}}؛ «آیا این امامت به ذریه من هم تعلق می‌گیرد؟ خداوند فرمود: به آن عده از ذریه تو تعلق می‌گیرد که ظالم نیستند». می‌توان از این آیه شریفه چنین نتیجه گرفت که ابراهیم(ع)، موضوع تعلق به ذریه را در مورد نبوت مطرح نکرد و خداوند ایشان را از قبل به نبوت برگزیده بودند؛ لذا نگفتند نبوت به ذریه من تعلق می‌گیرد یا نه؟ چون نبوت ارائه احکامِ موضوعاتی است که خداوند برای آنکه بشر وظایف خود را در دنیا بداند مطرح می‌شود، اما اینکه جامعه در شرایطی قرار گیرد که احکام الهی در آن عمل شود و احکام الهی در تاریخ و زندگی بشر جاری گردد و جوامع انسانی را تحت تأثیر قرار بدهد، با امامت ممکن است.<ref>ر.ک: همان، ص35</ref>