عيد الغدير في عهد الفاطميين: تفاوت میان نسخه‌ها

3. نويسنده در مقدمه‌اش نوشته است كه از جمله كتابهاى مجعول درباره فاطميان عبارت است از كتابى كه سيد مصطفى غالب نوشته و تاريخ دعوت اسماعيلى را از قديم‌ترين زمانها تا زمان حاضر شرح داده است و در آن بسيارى از مطالب باطل و نادرست و افسانه‌هاى خيالى وجود دارد كه هيچ كسى از اسماعيليان و فاطميان آن را نمى‌پذيرند و فاطميان از آن خرافات -همانند برائت گرگ از خون حضرت يوسف صديق- برائت مى‌جويند. هر چند نويسنده آن كتاب در مقدمه‌اش مدعى شده كه وى معتقد به ولايت آنان است و اوامر و نواهى آنها را اطاعت مى‌كند بعد از آن‌كه پدرش در او روح عقيده اسماعيلى را دميده است! امينى چنين ادامه مى‌دهد كه: از منت‌هاى الهى بر من اين بود كه موفق شدم برخى از جوانب زندگى دولت فاطميان مصر را كه مورد غفلت قرار گرفته و تاكنون پنهان مانده مورد بررسى قرار دهم و روشن سازم. يكى از آن جوانب بحث عيد غدير بود زيرا اين عيد از مهم‌ترين انگيزه‌هاى تغيير و تحول فكرى و علمى در نزد آنان شمرده مى‌شود و تا اين زمان در مورد آن هيچ كاوشى صورت نگرفته بود. پس من ترجيح دادم كه اين بحث را بر ساير مباحث مربوط به دوران فاطميان مقدم كنم <ref>همان، ص 41-42</ref>.

5. نويسنده يادآور شده است كه يكى از جنايات فرهنگى كه تاريخ براى ايوبيان ثبت كرده عبارت از اين است كه آنان بعد از خطبه صلاح‌الدين ايوبى براى المستضيئ بالله عباسى، هر اثر علمى و ادبى كه با فاطميان پيوندى داشت به صورت عامدانه و آگاهانه نابود مى‌كردند و تاريخ براى ما گواهى مى‌دهد كه آنان به محض ورود به مصر -به خاطر ترس از اينكه شايد در آن مدحى نسبت به أئمه باشد كه به نظر آنان كفر بود-بيشتر كتابخانه‌هاى مصر با همه كتابها و ديوانهاى شعرش را سوزاندند. گذشته از آنكه صلاح‌الدين ايوبى بسيارى از شاعران و اديبان را كه در عصر فاطميان آنان را مدح كرده بودند مورد تهمت‌هاى گوناگون قرار داد و به قتل رساند (همان، ص 83). آنگاه نويسنده اشعار شاعرانى را كه واقعه غدير را مدح كرده و به نظم درآورده‌اند به ترتيب زمان وفاتشان ذكر كرده است: شاعرانى مانند ابوعبدالله خصيبى، تميم بن المعز لدين الله فاطمى، ابوحامد احمد بن محمد انطاكى، عبدالمحسن صورى <ref>همان، ص 90- 207</ref>.