۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'شيخ طبرسى' به 'شيخ طبرسى'
جز (جایگزینی متن - 'شيخ طبرسى' به 'شيخ طبرسى') |
جز (جایگزینی متن - 'شيخ طبرسى' به 'شيخ طبرسى') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
مصنف، در بيان انگيزه خود از نگارش اين تفسير، مى‌فرمايد: در گذشته حاشيه‌اى بر تفسير زمخشرى و حاشيه‌اى بر حاشيه شيخ بهايى بر تفسير«انوار التنزيل» بيضاوى نگاشتم، پس از آن به فكر افتادم كه تفسيرى تأليف كنم كه هم شامل اسرار تنزيل باشد و هم شامل روايات منقول از ائمه اطهار(ع). | مصنف، در بيان انگيزه خود از نگارش اين تفسير، مى‌فرمايد: در گذشته حاشيه‌اى بر تفسير زمخشرى و حاشيه‌اى بر حاشيه شيخ بهايى بر تفسير«انوار التنزيل» بيضاوى نگاشتم، پس از آن به فكر افتادم كه تفسيرى تأليف كنم كه هم شامل اسرار تنزيل باشد و هم شامل روايات منقول از ائمه اطهار(ع). | ||
آية اللّه معرفت، اين تفسير را تفسيرى جامع، ما حصل تفاسير مهم اماميه، شامل روايات اهل بيت(ع)، مشتمل بر مباحث قرائت، تنزيل، اعراب، لغت و دقايق ادبى در كنار مطالب فلسفى و عرفانى، دربردارنده حسن تعبير بيضاوى و اسلوب [[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]] در«مجمع» و گزيده‌اى از«كشّاف» و حواشى شيخ بهايى، جامع بين عقل و نقل و... مى‌داند. | آية اللّه معرفت، اين تفسير را تفسيرى جامع، ما حصل تفاسير مهم اماميه، شامل روايات اهل بيت(ع)، مشتمل بر مباحث قرائت، تنزيل، اعراب، لغت و دقايق ادبى در كنار مطالب فلسفى و عرفانى، دربردارنده حسن تعبير بيضاوى و اسلوب [[طبرسی، فضل بن حسن|[[طبرسی، فضل بن حسن|شيخ طبرسى]]]] در«مجمع» و گزيده‌اى از«كشّاف» و حواشى شيخ بهايى، جامع بين عقل و نقل و... مى‌داند. | ||
آقاى سيد محمد على ايازى، در باره آن مى‌نويسد: «تفسيرى است كه شامل تمام آيات قرآن مى‌باشد، ما حصل مهم‌ترين تفاسير اماميه و اهل سنت است، آميخته‌اى است بين نقل و عقل و... از منظرى ديگر، اين تفسير، از تفاسير بلاغى و ادبى و شرح و حاشيه‌اى بر تفسير بيضاوى نيز محسوب مى‌گردد.»(المفسرون حياتهم و منهجهم، ص 595). | آقاى سيد محمد على ايازى، در باره آن مى‌نويسد: «تفسيرى است كه شامل تمام آيات قرآن مى‌باشد، ما حصل مهم‌ترين تفاسير اماميه و اهل سنت است، آميخته‌اى است بين نقل و عقل و... از منظرى ديگر، اين تفسير، از تفاسير بلاغى و ادبى و شرح و حاشيه‌اى بر تفسير بيضاوى نيز محسوب مى‌گردد.»(المفسرون حياتهم و منهجهم، ص 595). | ||