پرش به محتوا

التعليقات علی شرح اللمعة الدمشقية: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'شرح اللمعة (ابهام‌ زدایی)' به 'شرح اللمعة (ابهام‌‌زدایی)'
جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''')
جز (جایگزینی متن - 'شرح اللمعة (ابهام‌ زدایی)' به 'شرح اللمعة (ابهام‌‌زدایی)')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲۹: خط ۲۹:
| چاپ =1
| چاپ =1
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =6672
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10615
| کتابخوان همراه نور =10615
| کتابخوان همراه نور =10615
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
خط ۳۵: خط ۳۵:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
 
{{کاربردهای دیگر|شرح اللمعة (ابهام‌‌زدایی)}}
 
'''التعليقات علی شرح اللمعة الدمشقية''' تأليف [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|مرحوم آقا جمال‌الدين محمد بن آقا حسین بن محمد خوانسارى]] است. اين كتاب به زبان عربى و در اواخر قرن يازدهم تأليف شده و تعليقاتى است بر كتاب الروضة البهية [[شهيد ثانى]] كه در شرح اللمعة الدمشقية مرحوم [[شهيد اول]] مى‌باشد.
'''التعليقات علی شرح اللمعة الدمشقية''' تأليف [[آقاجمال خوانساری، محمد بن حسین|مرحوم آقا جمال‌الدين محمد بن آقا حسین بن محمد خوانسارى]] است.
 
اين كتاب به زبان عربى و در اواخر قرن يازدهم تأليف شده و تعليقاتى است بر كتاب الروضة البهية [[شهيد ثانى]] كه در شرح اللمعة الدمشقية مرحوم [[شهيد اول]] مى‌باشد.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۵۳: خط ۵۰:
كتاب طهارت<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/6672/1/8 متن کتاب، ص8]</ref>  
كتاب طهارت<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/6672/1/8 متن کتاب، ص8]</ref>  


اولین توضيحات مؤلف در اين باب، مربوط به تعريف طهارت مى‌باشد. شهيد در مورد واژه طهارت گفته «و الاسم الطهر بالضم» و مؤلف آن را مستند به كلام ابن هشام در توضيح الفيه [[ابن مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] مى‌داند، اما اينكه ماتن گفته: «بناء على ثبوت الحقائق الشرعية»، به عقيده ايشان ممكن است مراد از گفتن كلمه شرعا بيان معنى شرعى باشد چه حقيقت شرعى باشد چه مجاز شايع يا معنى حقيقى در نزد متشرعه كه شكى در ثبوتش نيست...
اولین توضيحات مؤلف در اين باب، مربوط به تعريف طهارت مى‌باشد. شهيد در مورد واژه طهارت گفته «و الاسم الطهر بالضم» و مؤلف آن را مستند به كلام ابن هشام در توضيح الفيه [[ابن‌مالک، محمد بن عبدالله|ابن مالك]] مى‌داند، اما اينكه ماتن گفته: «بناء على ثبوت الحقائق الشرعية»، به عقيده ايشان ممكن است مراد از گفتن كلمه شرعا بيان معنى شرعى باشد چه حقيقت شرعى باشد چه مجاز شايع يا معنى حقيقى در نزد متشرعه كه شكى در ثبوتش نيست...


از ديگر مواردى كه از سوى مؤلف تعليقه دارد، مى‌توان به جمله شهيد در مورد تيمم بدل از غسل و تيمم مستحبى اشاره كرد كه گفته: «و التيمم بدلا منهما إن قيل به» ايشان، در ذيلش مى‌فرمايد: يعنى اگر قائل بشويم كه مى‌توان بدل از غسل مستحبى يا وضوى مستحبى تيمم كرد، زيرا بدليت تيمم از وضو و غسل به طور مطلق نمى‌باشد.
از ديگر مواردى كه از سوى مؤلف تعليقه دارد، مى‌توان به جمله شهيد در مورد تيمم بدل از غسل و تيمم مستحبى اشاره كرد كه گفته: «و التيمم بدلا منهما إن قيل به» ايشان، در ذيلش مى‌فرمايد: يعنى اگر قائل بشويم كه مى‌توان بدل از غسل مستحبى يا وضوى مستحبى تيمم كرد، زيرا بدليت تيمم از وضو و غسل به طور مطلق نمى‌باشد.
خط ۶۶: خط ۶۲:
مسئله دوم درباره استحباب فاصله انداختن بين بئر و بالوعه است.
مسئله دوم درباره استحباب فاصله انداختن بين بئر و بالوعه است.


مسئله سوم درباره نجاسات دانه.
مسئله سوم درباره نجاسات ده‌گانه.


مسئله چهارم درباره پاک كننده‌هاى دانه مى‌باشد.
مسئله چهارم درباره پاک كننده‌هاى ده‌گانه مى‌باشد.


درباره وضو، غسل و تيمم سه فصل تنظيم شده كه در هر كدام مسائلى مطرح گرديده است:
درباره وضو، غسل و تيمم سه فصل تنظيم شده كه در هر كدام مسائلى مطرح گرديده است:
خط ۸۸: خط ۸۴:
شهيد فرموده تعداد نمازهاى واجب، هفت نماز مى‌باشد كه اولین آنها نمازهاى يوميه است.
شهيد فرموده تعداد نمازهاى واجب، هفت نماز مى‌باشد كه اولین آنها نمازهاى يوميه است.


مؤلف در ذيلش گفته برخى از اين نمازهاى هفت‌گانه در شرايطى حكم استحباب به خود مى‌گيرند، مانند اعاده غير لازم نمازهاى يوميه، نماز جمعه و نماز عيدين در زمان غيبت و...
مؤلف در ذيلش گفته برخى از اين نمازهاى هفت‌گانه در شرايطى حكم استحباب به خود مى‌گیرند، مانند اعاده غير لازم نمازهاى يوميه، نماز جمعه و نماز عيدين در زمان غيبت و...


شهيد در قسمت ديگر مى‌فرمايد: يوميه گفتن به اين نمازها از باب تغليب است و مؤلف مى‌گويد: زيرا اغلب آنها در روز به جا آورده مى‌شوند.
شهيد در قسمت ديگر مى‌فرمايد: يوميه گفتن به اين نمازها از باب تغليب است و مؤلف مى‌گويد: زيرا اغلب آنها در روز به جا آورده مى‌شوند.