|
|
خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[حکیمی، محمدرضا|محمدرضا حكيمى]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[مرعشی، سید شهابالدین|آیتالله سید شهابالدین مرعشی نجفی]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR02213.jpg|بندانگشتی|حکیمی، محمدرضا|175px]] | | [[پرونده:NUR00147.jpg|بندانگشتی|مرعشی، سید شهابالدین|175px]] |
|
| |
|
| '''محمدرضا حكيمى''' (1314-1400ش)، فقیه، مجتهد، پژوهشگر، نویسنده، محقق، حکیم، از اندیشمندان مکتب تفکیک | | '''سید شهابالدین نجفی مرعشی''' (1276 - ۱۳۶۹ش)، علامه پژوهشگر، فقیهاصولی، محدث رجالی و مدرس حوزوی، از مراجع تقلید معاصر، احیاگر فرهنگ غنی اسلامی با جمع آوری نسخ خطی و ساخت کتابخانهای بزرگ |
|
| |
|
| در سال 1314ش در مشهد زاده شد. پدرش مرحوم حاج عبدالوهاب حكيمى از متشرعان و محترمين بازار مشهد بود. | | آيتالله مرعشى نجفى در طول ساليان دراز، خدمتهاى شايانى به جهان اسلام نمود. تأسيس مدارس علميه يكى از فعالیتهای درخشان وى مىباشد. مدرسه مهديه در سال 1376ق، در قم، توسط مرحوم حاج مهدى ايرانى بنا گردید و اداره آن برعهده آيتالله مرعشى گذاشته شد. فقيه نستوه در جهت تكميل مدرسه سعى فراوان نمود و كتابخانه مدرسه را كه دربرگيرنده دو هزار جلد كتاب است، بنیان نهاد. مدرسه مؤمنيه در سال 1389ق، در دو طبقه و كتابخانه مدرسه با حدود 3500 جلد كتاب نيز بهوسيله ايشان تأسيس شد. مدرسه شهابيه در سال 1400ق، در سه طبقه و مدرسه مرعشيه نيز از مدارس علميهاى است كه در سه طبقه، در سال 1383ق، به همت ايشان تأسيس شد و اداره آن برعهده ايشان واگذار گردید. |
| محمدرضا در سال 1320ش ابتدا راهى مكتب و سپس مدرسه گرديد و در سال 1326ش به حوزه علميه خراسان وارد شد و بيست سال به علماندوزى و خودسازى پرداخت.
| |
|
| |
|
| ايشان در طى اين مدت به فراگيرى دروس مقدمات و سطح و بعد از آن به درس خارج پرداخت و در كنار آن ساليان درازى به تحصيل فلسفه و كلام، همت گماشت و ادبيات عرب را نزد شيخ [[محمدتقى اديب نيشابورى]] فرا گرفت.
| | كتابخانه آيتالله مرعشى نجفى از بزرگترين كتابخانههاى كشور و در رديف كتابخانه مجلس شوراى اسلامى و كتابخانه آستان قدس رضوى است. اين كتابخانه بسيارى از كتب خطى اسلامى جهان را داراست. بسيارى از اين كتب جزو نفيسترين و باارزشترين متون تاريخى است كه قرنها از عمر آنها مىگذرد. |
|
| |
|
| حكيمى همچنين از محضر استادانى همچون آيات عظام: شيخ [[مجتبى قزوينى خراسانى]]، [[میلانی، سید محمدهادی|سيد محمدهادى ميلانى]] و [[ميرزا احمد مدرس يزدى]] بهرهها برد و جهت فراگيرى نجوم، تقويم و برخى علوم ديگر به محضر استادانى چون حاج شيخ [[اسماعيل نجوميان]]، حاج [[سيد ابوالحسن حافظيان]] و حاجى خان مخيرى و... شتافت. وى در سال 1348ش، اجازه اجتهاد را از شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] دريافت داشت.
| | سرانجام مرجع بزرگ تقليد شيعه، در روز چهارشنبه 7 شهریور 1369، در 96 سالگى دار فانى را وداع گفت و به اجداد پاکش پيوست و پيكر پاکش با حضور انبوه مردم عزادار در جوار كتابخانه بزرگش به خاک سپرده شد. |
| | | |
| وى در ميان استادانش بيش از همه از شيخ [[مجتبى قزوينى]] تاثير گرفت و اين تاثير سرانجام با تاسيس مكتب تفكيك توسط حكيمى انجاميد.
| | <div class="mw-ui-button">[[مرعشی، سید شهابالدین|'''ادامه''']]</div> |
| | |
| دغدغه اصلى حكيمى از آغاز تا كنون، ترسيم سيماى ويژهاى از اسلام و تشيع بوده است، اسلامى كه بر محور عدالت در اجتماع و آزادگى در فرد مىچرخد و تكيه اصلىاش در سالهاى اوليه بيشتر بر نشان دادن الگوهاى عملى بوده و در سالهاى پايانى تبين مبانى نظرى. قلب تفكر وى در اين ماجرا جدايى افكندن ميان دادههاى وحيانى و فرآوردهاى بشرى بوده است كه خودش اين تفكر را «مكتب تفكيك» ناميده است.
| |
| | |
| استاد حکیمی در شامگاه یکشنبه 31 مرداد ماه سال 1400ش در سن 86 سالگی در تهران درگذشت و در ۲ شهریور ۱۴۰۰ش پس از تشییع و نماز میت بر پیکر ایشان توسط [[آیتالله سیدان]] در رواق دارالحجه حرم [[امام رضا علیهالسلام|امام رضا(ع)]] به خاک سپرده شد. <div class="mw-ui-button">[[حکیمی، محمدرضا|'''ادامه''']]</div>
| |