۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
محمد بن محمد عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' های ' به 'های ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR03074.jpg|بندانگشتی|محمد بن محمد عبدالله]] | [[پرونده:NUR03074.jpg|بندانگشتی|محمد بن محمد عبدالله]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |محمد بن محمد عبدالله | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |محمد | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" | | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" | | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" | | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[جلال‌الدين دوانى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[تحفه خانی]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE03074AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد بن | '''محمد بن عبدالله بن عبيدالله بن محمود''' از پزشکان هند اسلامى است. از وى اطلاع چندانى نداريم و هر آنچه از او مى‌دانيم، اطلاعاتى است كه در كتاب تحفه خانى مؤلف به دست ما رسيده است. | ||
آنچه از مقدمه اين اثر به دست مى‌آيد، اين است كه مؤلف در سال 902ق به شيراز عزيمت نموده و سال‌ها ملازمت و مصاحبت فيلسوف و حكيم مشهور آن روزگار، علامه جلال‌الدين دوانى را داشته و از او استفاده نموده است. همچنين در علوم حديث و كلام نيز نزد او تلمذ نموده است. وى همچنين در مقدمه كتاب مى‌نويسد به مدت سى سال در شيراز اقامت كرده و كتب درسى پزشکى متداول آن روزگار مثل قانون و شرح موجز تأليف ابن نفيس را به مدت دو سال نزد رئيس الاطباء حكيم محمود خوانده است. | آنچه از مقدمه اين اثر به دست مى‌آيد، اين است كه مؤلف در سال 902ق به شيراز عزيمت نموده و سال‌ها ملازمت و مصاحبت فيلسوف و حكيم مشهور آن روزگار، علامه [[جلال‌الدين دوانى]] را داشته و از او استفاده نموده است. همچنين در علوم حديث و كلام نيز نزد او تلمذ نموده است. وى همچنين در مقدمه كتاب مى‌نويسد به مدت سى سال در شيراز اقامت كرده و كتب درسى پزشکى متداول آن روزگار مثل قانون و شرح موجز تأليف ابن نفيس را به مدت دو سال نزد رئيس الاطباء حكيم محمود خوانده است. | ||