پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[قمی، عباس|شیخ عباس قمی]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[قمی، عباس|خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR00159.jpg|بندانگشتی|قمی، عباس|175px]]
[[پرونده:NUR00013.jpg|بندانگشتی|خویی، سید ابوالقاسم|175px]]


'''عباس بن محمدرضا بن ابوالقاسم قمی''' (۱۲۹۴-۱۳۵۹قمشهور به شیخ عباس قمی معروف به محدث قمی از علما و محدثان پر کار قرن چهاردهم هجری است. [[مفاتيح الجنان|مفاتیح الجنان]]، [[منتهی الآمال]]، [[سفينة البحار و مدينة الحكم و الآثار مع تطبيق النصوص الواردة فيها علی بحار الأنوار|سفینة البحار]] از مشهورترین کتابهای اوست.
'''سید ابوالقاسم خویى''' (1317- 1413قفقیه، اصولی، عالم بزرگ رجالی، مفسر قرآن، متکلم، از مراجع تقلید شیعه، نویسنده مجموعه 24 جلدی [[معجم رجال الحديث و تفصيل طبقات الرواة]]  


شیخ عباس در سال 1294 قمری(1254 ش) در قم متولد شد. پدرش محمدرضا قمی فردی متدین و مرجع مردم برای آگاهی از وظایف شرعی بود. مادر شیخ عباس به نام «بانو زینت» نیز از زنان متدینه و پارسا بود.  
آیت‌الله خویى درحالى‌که هنوز جوان بود، موفق شد از بزرگان حوزه نجف اجازه نقل حدیث دریافت داشته و توسط آن، کتاب‌هاى دانشمندان شیعه و سنى را روایت کند. یکى از این مشایخ، مرحوم [[نایینی، محمدحسین|میرزاى نائینى]] بود که به‌وسیله ایشان از استادش مرحوم [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدّث نورى]]، کتاب‌هایى مانند: «[[الكافي (ط. الاسلاميه)|اصول کافى]]»، «{{عبارت عربی|[[من‌ لا‌يحضره‌ الفقيه]]}}»، «[[تهذيب الأحكام|تهذیب]]»، «[[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]]»، «[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|{{عبارت عربی|وسائل الشيعة}}]]»، «[[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحار الأنوار]]»، «[[الوافي|وافى]]» و... را روایت مى‌نمود.


معلومات ابتدایى را در آن شهر فرا گرفت و درسال 1316ق به نجف رفت و از محضر درس حاج [[ميرزا حسين نورى|میرزا حسین نورى]] محدث استفاده‌ها برد.
اجازه دیگر ایشان، اجازه روایى علامه سترگ آیت‌الله [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|سید عبدالحسین شرف‌الدین عاملى]] صاحب «[[المراجعات]]»، (متوفاى 1377) بود که به‌واسطه ایشان کتاب‌ها و تألیفات دانشمندان اهل سنت را روایت مى‌کند.


در سال 1320ق پس از وفات استاد خود به قم مراجعت كرد، آنگاه از قم به مشهد رفت و چندى در مشهد بسر برد و سرانجام به نجف رفت.
<div class="mw-ui-button">[[خویی، سید ابوالقاسم|'''ادامه''']]</div>
 
وى در  سه شنبه 22 ذی‌الحجه سال 1359ق برابر با اول بهمن 1319ش در سن 65 سالگی، در نجف درگذشت و [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] در حرم [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین(ع)]] بر او نماز خواند و پیکرش در کنار استادش «[[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]]»  در جوار حرم [[امام علی علیه‌السلام|امام علی بن ابی‌طالب(ع)]] دفن شد.<div class="mw-ui-button">[[قمی، عباس|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش