پرش به محتوا

زرکشی، محمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۸: خط ۱۸:
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
| data-type="authorfatherName" |
| data-type="authorfatherName" |عبدالله
|-
|-
|متولد  
|متولد  
خط ۲۴: خط ۲۴:
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
| data-type="authorBirthPlace" |
| data-type="authorBirthPlace" |قاهره
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
خط ۳۰: خط ۳۰:
|-
|-
|اساتید
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |
| data-type="authorTeachers" |[[اسنوی، عبدالرحیم|جمال‌الدین عبدالرحیم بن حسن اِسنَوى]]
 
[[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر دمشقى]]
 
[[شهاب‌الدین احمد بن حمدان اَذرعى]]
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
خط ۴۷: خط ۵۱:
'''محمد بن عبدالله زرکشی''' (745-794ق)، فقیه، مفسر و محدث قرن هشتم.
'''محمد بن عبدالله زرکشی''' (745-794ق)، فقیه، مفسر و محدث قرن هشتم.


==تولد==
==ولادت==
محمد بن عبدالله بن بهادر زرکشی، کنیه‌اش ابوعبدالله و لقبش بدرالدین بود. او در سال 745 در قاهره به دنیا آمد.
محمد بن عبدالله بن بهادر زرکشی، کنیه‌اش ابوعبدالله و لقبش بدرالدین بود. او در سال 745ق در قاهره به دنیا آمد.


==تحصیلات==
==تحصیلات==
او در زادگاهش رشد و پرورش یافت و به کسب دانش‌های رایج اهتمام ورزید. درباره پدرش که ترک‌تبار بود، اطلاع چندانى در دست نیست. زرکشى به معناى بافنده پارچه زربفت است و به‌احتمال ‌قوی به شغل خانوادگى پدر یا اجداد بدرالدین اشاره می‌کند. او که در کودکى و قبل از رسیدن به بلوغ در مجالس درس فقه حاضر می‌شد، به‌سرعت در فقه شافعى تبحر یافت. زرکشى فقه شافعى را از جمال‌الدین عبدالرحیم بن حسن اِسنَوى (متوفى 772)، فقیه برجسته شافعى عصرش، فراگرفت و به سبب هوش و ذکاوت خود در زمره فاضل‌ترین شاگردان اسنوى و از ملازمان سراج‌الدین عمر بن رَسلان بُلقینى (متوفى 805) و مُغلطاى بن قلیچ (متوفى 762) بود و از کسان دیگر نیز بهره برد. او با بلقینى مناسبات بسیار نزدیکى داشت و نخستین کسى بود که حواشى بلقینى بر کتاب «الروضة الطالبين» نووى را گردآورى کرد.
او در زادگاهش رشد و پرورش یافت و به کسب دانش‌های رایج اهتمام ورزید. درباره پدرش که ترک‌تبار بود، اطلاع چندانى در دست نیست. زرکشى به معناى بافنده پارچه زربفت است و به‌احتمال ‌قوی به شغل خانوادگى پدر یا اجداد بدرالدین اشاره می‌کند. او که در کودکى و قبل از رسیدن به بلوغ در مجالس درس فقه حاضر می‌شد، به‌سرعت در فقه شافعى تبحر یافت. زرکشى فقه شافعى را از [[اسنوی، عبدالرحیم|جمال‌الدین عبدالرحیم بن حسن اِسنَوى]] (متوفى 772)، فقیه برجسته شافعى عصرش، فراگرفت و به سبب هوش و ذکاوت خود در زمره فاضل‌ترین شاگردان [[اسنوی، عبدالرحیم|اسنوى]] و از ملازمان [[بلقینی، عمر بن رسلان|سراج‌الدین عمر بن رَسلان بُلقینى]] (متوفى 805) و [[مغلطاى بن قلیچ|مُغلطاى بن قلیچ]] (متوفى 762) بود و از کسان دیگر نیز بهره برد. او با بلقینى مناسبات بسیار نزدیکى داشت و نخستین کسى بود که حواشى بلقینى بر کتاب «[[الروضة الطالبين]]» [[نووی، یحیی بن شرف|نووى]] را گردآورى کرد.


زرکشى به دمشق سفر کرد و در آنجا نزد ابن کثیر دمشقى (متوفى 774) حدیث و نزد استادانى دیگر فقه شافعى را فراگرفت و سپس به قاهره بازگشت. پس‌ از آن به حلب سفر کرد و در آنجا نزد شهاب‌الدین احمد بن حمدان اَذرعى (متوفى 783) اصول فقه را فراگرفت و بعدها در نگارش کتاب «البحر المحيط» خود در اصول فقه از مختصر اذرعى بهره فراوان برد. ابن حجر عسقلانى می‌نویسد: زرکشى پیوسته به منزلش می‌آمد و با کسى رفت‌وآمد نداشت و فقط به بازار کتاب‌فروشان می‌رفت و بیشتر اوقات خود را در خانه ابن حجر عسقلانى به خواندن کتاب‌ها و یادداشت‌برداری از آنها براى تألیف کتاب‌های خود می‌گذراند و ظاهراً براى امرار معاش و دستیابی به کتاب‌های جدید، کتابت نیز می‌کرد. هرچند ابن قاضى شهبه خط زرکشى را بد خوانده و گفته است کمتر کسى می‌توانست تألیفات او را به‌درستی بخواند، ابن حجر عسقلانى در حاشیه مطلب ابن قاضى شهبه یادآور شده است که نه‌تنها خط زرکشى بد نبود، بلکه وى نسخه‌های خطى فراوانى را کتابت کرد و در نگارش به خط نستعلیق توانا بود، اما آنچه براى خود می‌نوشت به سبب سرعت در نوشتن چندان خوانا نبود. شمس‌الدین برماوى، شاگرد زرکشى، نیز در اشاره به استادش گفته است: وى همه اوقات خود را صرف فراگیرى علم می‌کرد و به کارى دیگر اشتغال نداشت. خویشاوندان ثروتمند زرکشى مخارج زندگی‌اش را تأمین می‌کردند و او به سبب ساده‌زیستى به‌راحتی زندگى خود را می‌گذراند. زرکشى تولیت خانقاه کریم‌الدین در قرافة الصغرى را برعهده داشت.
زرکشى به دمشق سفر کرد و در آنجا نزد [[ابن کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر دمشقى]] (متوفى 774) حدیث و نزد استادانى دیگر فقه شافعى را فراگرفت و سپس به قاهره بازگشت. پس‌ از آن به حلب سفر کرد و در آنجا نزد [[شهاب‌الدین احمد بن حمدان اَذرعى]] (متوفى 783) اصول فقه را فراگرفت و بعدها در نگارش کتاب «[[البحر المحيط في أصول الفقه|البحر المحيط]]» خود در اصول فقه از مختصر اذرعى بهره فراوان برد. ابن حجر عسقلانى می‌نویسد: زرکشى پیوسته به منزلش می‌آمد و با کسى رفت‌وآمد نداشت و فقط به بازار کتاب‌فروشان می‌رفت و بیشتر اوقات خود را در خانه ابن حجر عسقلانى به خواندن کتاب‌ها و یادداشت‌برداری از آنها براى تألیف کتاب‌های خود می‌گذراند و ظاهراً براى امرار معاش و دستیابی به کتاب‌های جدید، کتابت نیز می‌کرد. هرچند ابن قاضى شهبه خط زرکشى را بد خوانده و گفته است کمتر کسى می‌توانست تألیفات او را به‌درستی بخواند، ابن حجر عسقلانى در حاشیه مطلب ابن قاضى شهبه یادآور شده است که نه‌تنها خط زرکشى بد نبود، بلکه وى نسخه‌های خطى فراوانى را کتابت کرد و در نگارش به خط نستعلیق توانا بود، اما آنچه براى خود می‌نوشت به سبب سرعت در نوشتن چندان خوانا نبود. شمس‌الدین برماوى، شاگرد زرکشى، نیز در اشاره به استادش گفته است: وى همه اوقات خود را صرف فراگیرى علم می‌کرد و به کارى دیگر اشتغال نداشت. خویشاوندان ثروتمند زرکشى مخارج زندگی‌اش را تأمین می‌کردند و او به سبب ساده‌زیستى به‌راحتی زندگى خود را می‌گذراند. زرکشى تولیت خانقاه کریم‌الدین در قرافة الصغرى را برعهده داشت.


==شاگردان==
==شاگردان==
خط ۷۹: خط ۸۳:


==پانویس==
==پانویس==
<references/>
<references />


==منابع مقاله==
==منابع مقاله==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش