۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
جز (جایگزینی متن - 'محقق ترمذی، برهانالدین حسین' به 'محقق ترمذی، سید برهانالدین حسین') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در مقدمه، به موضوع فصول کتاب، اشاره گردیده است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص2-6</ref>. | در مقدمه، به موضوع فصول کتاب، اشاره گردیده است<ref>ر.ک: مقدمه، ج1، ص2-6</ref>. | ||
کتاب ده فصل دارد که از مناقب بهاء الولد آغاز میگردد و در پی، مناقب [[محقق ترمذی، برهانالدین حسین|محقق ترمذی]]، [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا جلالالدین]]، [[شمس تبریزی، محمد بن علی|شمس تبریزی]]، صلاحالدین زرکوب، حسامالدین چلبی، [[بهاءالدین ولد، محمد بن حسین|بهاءالدین ولد]]، امیر عارف، امیر عابد میآید و دهمین فصل ویژه اولاد و اخلاف ایشان است<ref>ر.ک: دماوندی، مجتبی، ص131</ref>. | کتاب ده فصل دارد که از مناقب بهاء الولد آغاز میگردد و در پی، مناقب [[محقق ترمذی، سید برهانالدین حسین|محقق ترمذی]]، [[مولوی، جلالالدین محمد|مولانا جلالالدین]]، [[شمس تبریزی، محمد بن علی|شمس تبریزی]]، صلاحالدین زرکوب، حسامالدین چلبی، [[بهاءالدین ولد، محمد بن حسین|بهاءالدین ولد]]، امیر عارف، امیر عابد میآید و دهمین فصل ویژه اولاد و اخلاف ایشان است<ref>ر.ک: دماوندی، مجتبی، ص131</ref>. | ||
چهار تن از این افراد، [[محقق ترمذی، برهانالدین حسین|محقق ترمذی]]، [[شمس تبریزی، محمد بن علی|شمس تبریزی]]، صلاحالدین زرکوب و حسامالدین چلبی از خاندان [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] نیستند، ولی بیشتر کتاب ویژه خاندان [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] است<ref>ر.ک: همان</ref>. | چهار تن از این افراد، [[محقق ترمذی، سید برهانالدین حسین|محقق ترمذی]]، [[شمس تبریزی، محمد بن علی|شمس تبریزی]]، صلاحالدین زرکوب و حسامالدین چلبی از خاندان [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] نیستند، ولی بیشتر کتاب ویژه خاندان [[مولوی، جلالالدین محمد|مولوی]] است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
بیگمان «مناقب العارفين»، یکی از متون زیبا و ساده عرفانی است و با فرصتی طولانی که نگارنده کتاب در اختیار داشته است، در نگارش اثر بسیار دقت دارد. نقل داستانها و کرامات جذابیت متن را بیشتر مینماید و بااینکه نثر آن ساده است، آوردن اشعار فراوان بر زیبایی آن افزوده است. روایت خوابها و به اسطوره نزدیک شدن شخصیتها نیز برتری دیگر کتاب است<ref>ر.ک: همان، ص132</ref>. | بیگمان «مناقب العارفين»، یکی از متون زیبا و ساده عرفانی است و با فرصتی طولانی که نگارنده کتاب در اختیار داشته است، در نگارش اثر بسیار دقت دارد. نقل داستانها و کرامات جذابیت متن را بیشتر مینماید و بااینکه نثر آن ساده است، آوردن اشعار فراوان بر زیبایی آن افزوده است. روایت خوابها و به اسطوره نزدیک شدن شخصیتها نیز برتری دیگر کتاب است<ref>ر.ک: همان، ص132</ref>. |
ویرایش