|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[بهجت، محمدتقی|آیت‌الله محمدتقی بهجت]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله سید حسین طباطبائی بروجردی]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR00043.jpg|بندانگشتی|بهجت، محمدتقی|175px]] | | [[پرونده:NUR00363.jpg|بندانگشتی|بروجردی، سید حسین|175px]] |
|
| |
|
| '''محمدتقى بهجت''' (1294-1388ش)، عالم، فقیه، عارف، از مراجع تقلید شیعه، از شاگردان [[اصفهانی، محمدحسین|محمدحسین غروی اصفهانی]] (مشهور به کمپانی) و [[قاضی تبریزی، سید علی|سید علی قاضی]]، از جانب [[قاضی تبریزی، سید علی|سید علی قاضی]] لقب ''فاضل گیلانی'' گرفته بود. | | '''سید حسین طباطبائی بروجردی''' (1254-1340ش)، از مراجع بزرگ تقلید در قرن چهاردهم، فقیه، اصولی، رجالی، استاد برجسته [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]] |
|
| |
|
| در سال 1352ق براى ادامه تحصیل به «نجف اشرف» رهسپار شد و سطح عالى علوم حوزه را در محضر آیات عظام همچون حاج شیخ مرتضى طالقانى به پایان رساند و پس از درک محضر آیات عظام [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاى عراقى]] و [[نایینی، محمدحسین|میرزاى نایینى]]، وارد حوزه درسى [[اصفهانی، محمدحسین|آیت‌الله حاج شیخ محمدحسین غروى اصفهانى]] شد. | | در 27سالگى به همراه برادر کوچکش سید اسماعیل، روانه نجف شدند. پس از ورود به نجف، از محضر علمایى چون آیات عظام: [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند ملا محمد کاظم خراسانى]]، [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید کاظم یزدى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله بن محمدجواد|شریعت اصفهانى]] در فقه و اصول و رجال کسب فیض کرد. |
|
| |
|
| افزون بر این ایشان از محضر آیات عظام [[اصفهانی، سید ابوالحسن|حاج سید ابوالحسن اصفهانى]] و [[شیرازی، محمدکاظم|حاج شیخ محمدکاظم شیرازى]]، صاحب حاشیه بر [[كتاب المكاسب|مکاسب]] و در حوزه علوم عقلى، کتاب «[[الإشارات و التنبيهات|الاشارات و التنبیهات]]» و «[[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]]» را نزد آیت‌الله سید حسین بادکوبه‌اى(ره) فرا گرفت و در زمان شاگردى به تدریس سطوح عالى پرداخت و در تألیف کتاب «[[سفينة البحار و مدينة الحكم و الآثار مع تطبيق النصوص الواردة فيها علی بحار الأنوار|سفینه‌البحار]]» محدث کبیر، حاج [[قمی، عباس|شیخ عباس قمى]](ره) را یارى کرد.
| | ایشان اجازه اجتهاد از آقایان [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانى]]، [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله بن محمدجواد|شیخ الشریعه اصفهانى]] و [[دهکری، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم دهکردى]] داشته است. |
|
| |
|
| در زمینه تهذیب نفس در زادگاهش فومن از کودکى محضر عالم بزرگوا «سعیدى» و در کربلا از برخى علماى دیگر بهره برد. ایشان در درس‌هاى اخلاقى آقا سید عبدالغفار در نجف اشرف شرکت جسته و از آن استفاده کرد، تا این‌که در سن هجده سالگى به محضر پرفیض عارف کامل [[قاضی تبریزی، سید علی|حضرت آیت‌الله سید على آقاى قاضى]] بار یافت و مورد ملاطفت و عنایات ویژه آن استاد معظّم قرار گرفت. در عنفوان جوانى چنان مراحل عرفان را سپرى کرد که غبطه دیگران را برانگیخت. | | ایشان در سال ۱۳۲۸ق به وطن خویش مراجعت و حدود 33سال در آنجا اقامت داشتند. و در تمام این مدت به طور مستمر مشغول به تحصیل، تألیف، تدریس فقه واصول بودند. اکثر آثار مکتوب و ابتکارات علمى ایشان در فقه مانند حاشیه بر عروةالوثقى، اصول، حدیث و رجال، حاصل تلاش این دوره اقامت در بروجرد است. |
|
| |
|
| در سال 1364ق موافق با 1324ش با قلبى صیقل یافته از معنویت و سینه‌اى مالامال از عشق به حضرت حق و با کوله‌بارى از علم و کمال راهى سرزمین خویش شد و در زادگاهش تشکیل خانواده داد و در حالى که آماده بازگشت به نجف اشرف بود؛ هنگام عبور از قم، در زمانى که هنوز چندین ماه از مهاجرت حضرت آیت‌الله بروجردى(ره) به قم نگذشته بود، موقتاً مقیم شد و خبر رحلت اساتید بزرگ حوزه علمیه نجف را یکى پس از دیگرى شنید، از این رو در شهر مقدس قم رحل اقامت افکند. | | در سال ۱۳۴۵ق ایشان به عنوان اعتراض به اعمال نارواى رئیس اداره ثبت احوال بروجرد، به عتبات عالیات رفته و در نجف ساکن گردید اما هم‌زمان با اوج‌گیرى اعتراضهاى مردم علیه رضاخان و هجرت اعتراض‌آمیز روحانیان کشور به قم، ایشان به ایران آمده و ابتدا به تهران، سپس مشهد، قم و در نهایت به بروجرد رفت. |
|
| |
|
| حضرت آیت‌الله بهجت در ساعت ۱۴ و ۳۰ دقیقه روز یکشنبه ۲۷ اردیبهشت ۱۳۸۸ در سن ۹4 سالگی به علت ایست قلبی درگذشت. جنازه وی پس از تشییع انبوه مردم و اقامه نماز بر آن توسط [[ جوادی آملی، عبدالله| آیت‌الله جوادی آملی]] در حرم حضرت فاطمه معصومه( س) (در مسجد بالاسر) دفن شد. <div class="mw-ui-button">[[ بهجت، محمدتقی|'''ادامه''']]</div> | | یکى از تلخ‌ترین ایام اقامت ایشان در بروجرد، سالهاى ۱۳۵۰ تا ۱۳۶۰ق (۱۳۱۰ تا ۱۳۲۰ش) و دوران فشار و اختناق رضاخان است. |
| | |
| | ایشان در سال ۱۳۶۴ق، به دعوت چند نفر از فقهاى سرشناس حوزه علمیه قم خصوصاً [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]](ره)، جهت اقامت در قم و قبول مرجعیت جهان تشیع و رهبرى و مدیریت حوزه علمیه قم، وارد این شهر شدند. |
| | |
| | سرانجام این مرجع بزرگ و عالم جلیل‌القدر جهان تشیع، پس از عمرى پربرکت، در سیزدهم شوال 1380ق برابر با دهم فروردین 1340ش، دیده از جهان فانى فروبسته، روحش به ملکوت اعلى پیوست و در شهر قم، در مسجد اعظم قم، که خود بنیاد نهاده بود، به خاک سپرده شد. |
| | |
| | <div class="mw-ui-button">[[بروجردی، سید حسین|'''ادامه''']]</div> |
