۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
طرازی، نصرالله مبشر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |پدرش محمد خان | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''نصرالله مبشر طرازی''' (1922-2002م)، محقق، مترجم، فهرست‌نویس کتابهای منتشره و نسخه‌های خطی، استاد زبان‌های شرقی است که بیش از سی سال در دارالکتب المصریه و در زمینه آموزش زبان‌های شرقی در دانشگاه‌های مصر و مرکز تحقیق التراث در دانشگاه قاهره فعالیت کرد. «[[الفهرس الوصفي للمخطوطات الفارسية]]»، از جمله آثار اوست. | '''نصرالله مبشر طرازی''' (1922-2002م)، محقق، مترجم، فهرست‌نویس کتابهای منتشره و نسخه‌های خطی، استاد زبان‌های شرقی است که بیش از سی سال در دارالکتب المصریه و در زمینه آموزش زبان‌های شرقی در دانشگاه‌های مصر و مرکز تحقیق التراث در دانشگاه قاهره فعالیت کرد. «[[الفهرس الوصفي للمخطوطات الفارسية]]»، از جمله آثار اوست. | ||
== ولادت == | |||
نصرالله مبشر بن محمد خان بن محمد غازی در سال 1922ق شهر طراز (جمبول) به دنیا آمد. | |||
== | ==تحصیلات== | ||
نصرالله، تحصیلات خود را در مدارس فرانسوی در کابل، پایتخت افغانستان، در زمان سلطنت محمدنادر شاه (1883-1933م) و پس از وی محمدظاهر شاه (1914-2007م) به پایان رساند. | نصرالله، تحصیلات خود را در مدارس فرانسوی در کابل، پایتخت افغانستان، در زمان سلطنت محمدنادر شاه (1883-1933م) و پس از وی محمدظاهر شاه (1914-2007م) به پایان رساند. | ||
==هجرت== | ==هجرت== | ||
نصرالله و | نصرالله و پدرش در کابل بودند، تا اینکه پدر تصمیم گرفت با خانواده‌اش به مصر مهاجرت کند. وی در سپتامبر 1949 برای گرفتن اجازه اقامت در مصر و تحصیل فرزندانش در مدارس و مراکز علمی آنجا به مصر رفت و در 16 ژانویه 1950، خانواده‌اش وارد مصر شدند. بعد از آن نصرالله طرازی در قاهره ساکن شد و به کار در دارالکتب مصریه مشغول گردید. | ||
اگر علامه طرازی تحت تعلیم پدر دانشمند خود قرار نمی‌گرفت و در آن فرصتی که در کابل بود در خدمت علما با علوم عربی و زبان‌های شرقی آشنا نمی‌شد و دست تقدیر او را به مصر و کار در دارالکتب نمی‌کشید، به آن جایگاه علمی و تخصصی که از آن سخن واهیم گفت دست نمی‌یافت. | اگر علامه طرازی تحت تعلیم پدر دانشمند خود قرار نمی‌گرفت و در آن فرصتی که در کابل بود در خدمت علما با علوم عربی و زبان‌های شرقی آشنا نمی‌شد و دست تقدیر او را به مصر و کار در دارالکتب نمی‌کشید، به آن جایگاه علمی و تخصصی که از آن سخن واهیم گفت دست نمی‌یافت. | ||