پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[فضائل الأشهر الثلاثة]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[النخلة]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR01514J1.jpg|بندانگشتی|فضائل الأشهر الثلاثة|175px]]
[[پرونده:NUR16544J1.jpg|بندانگشتی|النخلة|175px]]


'''فضائل الأشهر الثلاثة'''، از جمله آثار گران‌بهاى محدث جليل‌القدر، [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|ابوجعفر محمد بن على بن حسين بن بابويه قمى]]، معروف به [[شيخ صدوق]]، با تصحيح [[عرفانیان یزدی، غلامرضا|غلامرضا عرفانيان يزدى]] مى‌باشد كه در قرن چهارم و به زبان عربى نگاشته شده و به بيان فضايل سه ماه پربركت رجب، شعبان و رمضان، اختصاص يافته است.
'''النخلة'''، تألیف [[ابوحاتم سجستانی، سهل بن محمد|ابوحاتم سهل بن محمد سجستانی]] (متوفی 255ق)، بررسی آیات، روایات، اشعار و مستندات عربی در موضوع درخت نخل است. تحقیق کتاب به قلم [[ضامن، حاتم صالح|حاتم صالح الضامن]] انجام شده است.
در قرآن کریم در آیات فراوانی از نخل نام برده شده است. رسول‌الله(ص) نیز از این درخت مبارک یاد کرده است و آن را مدح و ثنا کرده و تشویق به اکرام و بزرگداشت و خوردن میوه آن شده است: «خانواده‌ای که نزدشان خرما باشد گرسنه نمی‌شوند». آنحضرت از خرمای مدینه منوره تعریف و تمجید کرد، بنابراین خرمای حجاز از سودمندترین خرماها و از بهترین و لذیذترین و نیکوترین خرماهاست. لذا فرمود: «کسی که هفت خرمای مدینه را به هنگام صبح بخورد تا شب هیچ سمی به او ضرر نمی‌رساند».
سیره رسول‌الله(ص) بود که هرگاه روزه می‌گرفت پیش از خواندن نماز به رطب افطار می‌کرد. پس اگر رطب موجود نبود به خرما افطار می‌کرد. چند بار آب می‌نوشید.
و رطب تازه، طعام مریم بنت عمران به هنگام ولادت عیسی(ع) بود؛ پس خداوند با کلام خود مریم را مورد خطاب قرار داد: '''وَ هُزِّي إِلَيْكِ بِجِذْعِ اَلنَّخْلَةِ تُسٰاقِطْ عَلَيْكِ رُطَباً جَنِيًّا''' (مريم: 25)؛ و تنه خرما را به‌سوی خود بجنبان تا برایت خرمای تازه و از بار چیده بریزد. و اگر خداوند جل‌جلاله طعامی بهتر از خرما سراغ داشت آن را به او می‌خورانید؛ چراکه او بانوی مبارک پاک‌دامنی بود که روزیش هر صبح و شب نزدش می‌آمد: '''كُلَّمٰا دَخَلَ عَلَيْهٰا زَكَرِيَّا اَلْمِحْرٰابَ وَجَدَ عِنْدَهٰا رِزْقاً قٰالَ يٰا مَرْيَمُ أَنّٰى لَكِ هٰذٰا قٰالَتْ هُوَ مِنْ عِنْدِ اَللّٰهِ إِنَّ اَللّٰهَ يَرْزُقُ مَنْ يَشٰاءُ بِغَيْرِ حِسٰابٍ''' (آل‌عمران: 37).


چنان‌كه صاحب «[[الذریعة إلی تصانیف الشیعة|الذريعة]]» می‌گوید: «هركدام از فصل‌هاى اين كتاب، خود كتاب مستقلى است كه به دليل شباهت ابواب، هر سه در يك مجلد گرد آورده شده است».
<div class="mw-ui-button">[[النخلة|'''ادامه''']]</div>
 
بخش اول این کتاب در فضيلت ماه رجب مى‌باشد. در روايتى از [[امام رضا(ع)]] به نقل از حسن بن فضال، چنين آمده است كه هركس روز اول ماه رجب را به طمع ثواب الهى روزه بگيرد، بهشت بر او لازم مى‌شود.
 
در روايت ديگرى از پيامبر(ص) در اشاره به فضيلت ماه رجب، به نقل از انس بن مالك، چنين آمده است كه هركس يك روز از ماه رجب را از روى اعتقاد و ايمان و اميد به ثواب، روزه بدارد، خداوند بين او و آتش جهنم، هفتاد گودال فاصله قرار دهد كه عرض هر گودال، بين آسمان و زمين باشد.<div class="mw-ui-button">[[فضائل الأشهر الثلاثة|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش