۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
خوانساری، ابوالفضل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'قاضی تبریزی، علی' به 'قاضی تبریزی، سید علی'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'قاضی تبریزی، علی' به 'قاضی تبریزی، سید علی') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[قاضی تبریزی، علی|میرزا على‌آقا قاضى]] | | data-type="authorTeachers" |[[قاضی تبریزی، سید علی|میرزا على‌آقا قاضى]] | ||
[[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] | [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] | ||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
ابوالفضل در یازده سالگى پس از فوت پدر در اصفهان تحت تکفّل جدّ مادرى‌اش، شیخ ابوتراب کلار دشتى مازندرانى قرار گرفت و پس از آن در حوزه علمیّه اصفهان از استادان بزرگى همچون شیخ هبه‌اللّه هرندى، سیّد احمد مقدّس، میرزا على‌آقا شیرازى، شیخ احمد فیّاض، شیخ محمدحسن نجف‌آبادى کسب فیض نمود. پس از آن در هیجده سالگى (1314ش) به نجف اشرف مهاجرت کرد. آن زمان دوران بالندگى و شکوفایى حوزه علمیّه نجف بود. در حوزه علمیّه نجف لحظه‌اى از کسب فیض از محضر اساتید و بزرگان غفلت نورزید و ضمن تحصیل، به تدریس نیز مى‌پرداخت. در مدّت بیش از شانزده سال اقامت در نجف اشرف از حوزه درسى اساتید زیادى بهره برد؛ تعدادى از این اساتید و دروس تدریسى آن‌ها عبارت است از: میرزا محمدباقر زنجانى ([[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]])، شیخ صدرآباد کوبه‌اى (کتاب‌هاى منظومه سبزوارى و شوارق الالهام)، [[قاضی تبریزی، علی|میرزا على‌آقا قاضى]] (اخلاق و عرفان)، [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] (خارج فقه)، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدّین عراقى]] (خارج اصول)، آیت‌اللّه [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خوئى]] (رسائل، مکاسب، [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]] و خارج فقه و اصول)، [[نائینی، محمدحسین|شیخ محمدحسین غروى اصفهانى]] (کمپانى) عارف نامى (خارج اصول و فقه). | ابوالفضل در یازده سالگى پس از فوت پدر در اصفهان تحت تکفّل جدّ مادرى‌اش، شیخ ابوتراب کلار دشتى مازندرانى قرار گرفت و پس از آن در حوزه علمیّه اصفهان از استادان بزرگى همچون شیخ هبه‌اللّه هرندى، سیّد احمد مقدّس، میرزا على‌آقا شیرازى، شیخ احمد فیّاض، شیخ محمدحسن نجف‌آبادى کسب فیض نمود. پس از آن در هیجده سالگى (1314ش) به نجف اشرف مهاجرت کرد. آن زمان دوران بالندگى و شکوفایى حوزه علمیّه نجف بود. در حوزه علمیّه نجف لحظه‌اى از کسب فیض از محضر اساتید و بزرگان غفلت نورزید و ضمن تحصیل، به تدریس نیز مى‌پرداخت. در مدّت بیش از شانزده سال اقامت در نجف اشرف از حوزه درسى اساتید زیادى بهره برد؛ تعدادى از این اساتید و دروس تدریسى آن‌ها عبارت است از: میرزا محمدباقر زنجانى ([[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]])، شیخ صدرآباد کوبه‌اى (کتاب‌هاى منظومه سبزوارى و شوارق الالهام)، [[قاضی تبریزی، سید علی|میرزا على‌آقا قاضى]] (اخلاق و عرفان)، [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] (خارج فقه)، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاءالدّین عراقى]] (خارج اصول)، آیت‌اللّه [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خوئى]] (رسائل، مکاسب، [[كفاية الأصول (جامعه مدرسین)|کفایه]] و خارج فقه و اصول)، [[نائینی، محمدحسین|شیخ محمدحسین غروى اصفهانى]] (کمپانى) عارف نامى (خارج اصول و فقه). | ||
وى در طول مدّتى که نجف اشرف سکونت داشت، بیش از بیست بار پیاده به کربلاى معلّا سفر نمود. در طول اقامت در نجف موفّق به دریافت اجازاتى از عالمان این حوزه شد که عبارتند از: | وى در طول مدّتى که نجف اشرف سکونت داشت، بیش از بیست بار پیاده به کربلاى معلّا سفر نمود. در طول اقامت در نجف موفّق به دریافت اجازاتى از عالمان این حوزه شد که عبارتند از: | ||