پرش به محتوا

جوادی آملی، عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'طباطبایی، محمدحسین' به 'طباطبایی، سید محمدحسین'
جز (جایگزینی متن - '(علیهم‌السلام)' به ' علیهم‌السلام')
جز (جایگزینی متن - 'طباطبایی، محمدحسین' به 'طباطبایی، سید محمدحسین')
خط ۷۱: خط ۷۱:
#خضوع علمی: خضوع علمی استاد، در ساحت معارف قرآنی و روایی، در جای جای آثار گوناگون و از جمله تسنیم آشکار است.
#خضوع علمی: خضوع علمی استاد، در ساحت معارف قرآنی و روایی، در جای جای آثار گوناگون و از جمله تسنیم آشکار است.
#روشمندی در استنباط علمی: از بزرگ‌ترین شاخصه‌های پژوهشی و آموزشی علامه جوادی «روشمندی» است که از جلوه‌های سلوک علمی ایشان به شمار می‌آید، چنان که در تسنیم بدون دخالت دادن ذوق و سلیقه خود یا دیگران و پرداختن به استحسانات عقلی و عرفی، بلکه با پایبندی به منهجی قویم و محکم و براساس اصول پایه‌ای شناخت قرآن به آن می‌پردازد و هیچ گاه از مرز اصولگرایی و ضابطه مندی گامی فراتر نمی‌نهد.
#روشمندی در استنباط علمی: از بزرگ‌ترین شاخصه‌های پژوهشی و آموزشی علامه جوادی «روشمندی» است که از جلوه‌های سلوک علمی ایشان به شمار می‌آید، چنان که در تسنیم بدون دخالت دادن ذوق و سلیقه خود یا دیگران و پرداختن به استحسانات عقلی و عرفی، بلکه با پایبندی به منهجی قویم و محکم و براساس اصول پایه‌ای شناخت قرآن به آن می‌پردازد و هیچ گاه از مرز اصولگرایی و ضابطه مندی گامی فراتر نمی‌نهد.
#مخاطبْ محوری در تعلیم: مراد از این ویژگی، توجه به نیازهای علمی و همچنین سطح فهم و اندیشه مخاطب و میدان دادن به پرسش‌ها و نقدهای اوست. این خصیصه یکی از علل حجیم شدن برخی آثار مانند رحیق مختوم و تسنیم است، چنان که [[الميزان في تفسير القرآن|المیزان]] در آغاز در دو جلد تدوین شد و پس از حضور شاگردانی فهیم و سختکوش چون [[مطهری، مرتضی|شهید آیت‌الله مطهری]] و آیت‌الله جوادی در محضر علمی [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] به بیست جلد گسترش یافت.
#مخاطبْ محوری در تعلیم: مراد از این ویژگی، توجه به نیازهای علمی و همچنین سطح فهم و اندیشه مخاطب و میدان دادن به پرسش‌ها و نقدهای اوست. این خصیصه یکی از علل حجیم شدن برخی آثار مانند رحیق مختوم و تسنیم است، چنان که [[الميزان في تفسير القرآن|المیزان]] در آغاز در دو جلد تدوین شد و پس از حضور شاگردانی فهیم و سختکوش چون [[مطهری، مرتضی|شهید آیت‌الله مطهری]] و آیت‌الله جوادی در محضر علمی [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] به بیست جلد گسترش یافت.
#قدرشناسی از استادان و پیشگامان: آیت‌الله جوادی در جای جای آثار خود از پیشگامان دانش‌های گوناگون اسلامی از جمله تفسیر و علوم قرآن و میراث گرانقدر آنان قدردانی کرده است. از جمله، استاد خود [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی(قدس‌سرّه)]] را بارها به عظمت ستوده است.
#قدرشناسی از استادان و پیشگامان: آیت‌الله جوادی در جای جای آثار خود از پیشگامان دانش‌های گوناگون اسلامی از جمله تفسیر و علوم قرآن و میراث گرانقدر آنان قدردانی کرده است. از جمله، استاد خود [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی(قدس‌سرّه)]] را بارها به عظمت ستوده است.
#رعایت ادب و انصاف در نقد: آیت‌الله جوادی در آثار گوناگون علمی خود هم به طرح و نقد آرای دانشمندان پیشین پرداخته و هم دیدگاه‌های معاصران را در میزان نقد و ارزیابیسنجیده است؛ امّا همواره عفت قلم و نزاهت نوشتار را از هر گونه نقد تند و طعن زننده و گزنده و پرخاش ویرانگر رعایت کرده و نقدهایش همراه با ادب، انصاف و لطافت در تعبیر است.
#رعایت ادب و انصاف در نقد: آیت‌الله جوادی در آثار گوناگون علمی خود هم به طرح و نقد آرای دانشمندان پیشین پرداخته و هم دیدگاه‌های معاصران را در میزان نقد و ارزیابیسنجیده است؛ امّا همواره عفت قلم و نزاهت نوشتار را از هر گونه نقد تند و طعن زننده و گزنده و پرخاش ویرانگر رعایت کرده و نقدهایش همراه با ادب، انصاف و لطافت در تعبیر است.


خط ۱۱۴: خط ۱۱۴:
=== روش حکیمانه و سلوک علمی ایشان در تبیین و تعلیم حکمت خصوصاً حکمت متعالیه ===
=== روش حکیمانه و سلوک علمی ایشان در تبیین و تعلیم حکمت خصوصاً حکمت متعالیه ===


چنان‌که گذشت، آیت‌الله جوادی آملی همزمان با هجرت از آمل به تهران برای ادامه تحصیل علوم دینی، در کنار دروس فقه و اصول به فراگیری علوم عقلی (کلام، فلسفه و عرفان) پرداخت و این علوم را از محضر استادانی همچون علامه ذوفنون، [[شعرانی، ابوالحسن|حاج شیخ ابوالحسن شعرانی]] و آیت‌الله حاج میرزا مهدی مهدی الهی قمشه‌ای و [[آیت‌الله میرزا حسین فاضل تونی]] و [[آملی، محمدتقی|آیت‌الله شیخ محمدتقی آملی]] فرا گرفت؛ همچنین پس از مهاجرت به حوزه علمیه قم دروس تخصصی فلسفه و کلام و عرفان را از محضر استادانی همچون [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] آموخت.
چنان‌که گذشت، آیت‌الله جوادی آملی همزمان با هجرت از آمل به تهران برای ادامه تحصیل علوم دینی، در کنار دروس فقه و اصول به فراگیری علوم عقلی (کلام، فلسفه و عرفان) پرداخت و این علوم را از محضر استادانی همچون علامه ذوفنون، [[شعرانی، ابوالحسن|حاج شیخ ابوالحسن شعرانی]] و آیت‌الله حاج میرزا مهدی مهدی الهی قمشه‌ای و [[آیت‌الله میرزا حسین فاضل تونی]] و [[آملی، محمدتقی|آیت‌الله شیخ محمدتقی آملی]] فرا گرفت؛ همچنین پس از مهاجرت به حوزه علمیه قم دروس تخصصی فلسفه و کلام و عرفان را از محضر استادانی همچون [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] آموخت.


آیت‌الله جوادی تدریس علوم عقلی را از دوران دانش‌اندوزی در حوزه علمیه تهران آغاز کرد و هم‌اکنون حدود شصت سال از عمر پربرکت تدریس او می‌گذرد.محصول تدریس آیت‌الله جوادی در علوم عقلی در شاخه‌های گوناگون فلسفه، کلام، عرفان و فلسفه‌های مضاف، آثاری است که در مبحث آثار علمی به بخشی از آن‌ها اشاره شد.
آیت‌الله جوادی تدریس علوم عقلی را از دوران دانش‌اندوزی در حوزه علمیه تهران آغاز کرد و هم‌اکنون حدود شصت سال از عمر پربرکت تدریس او می‌گذرد.محصول تدریس آیت‌الله جوادی در علوم عقلی در شاخه‌های گوناگون فلسفه، کلام، عرفان و فلسفه‌های مضاف، آثاری است که در مبحث آثار علمی به بخشی از آن‌ها اشاره شد.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش