۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
علم النفس فلسفی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'طباطبایی، محمدحسین' به 'طباطبایی، سید محمدحسین'
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها== ' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} ') |
جز (جایگزینی متن - 'طباطبایی، محمدحسین' به 'طباطبایی، سید محمدحسین') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
درس‌های شانزدهم و هفدهم در بیان حرکت نفس است. درس‌های هجدهم تا بیست و سوم درباره حدوث نفس. درس‌های بیست و چهارم تا بیست و هفتم در بیان مباحث مربوط به تناسخ ارائه شده است. درس بیست و هشتم تا سی‌ام درباره جاودانگی بحث صحبت می‌کند. در مباحث مربوط به خلود نفس، پس از بیان معنی جاودانگی، در لغت و اصطلاح، انواع خلود بیان می‌گردد. سپس پنج دیدگاه درباره جاودانگی مطرح میشود که عبارت است از: انکار جاودانگی نفس، جاودانگی تناسخی نفس، جاودانگی نفس بدون ادراک، جاودانگی همراه با ادراک برخی از نفوس، و جاودانگی با ادراک. سپس ادله عقلی بر خلود نفس به ترتیب از زایش ضد از ضد، ازلیت نفس، بساطت آن، بی‌اثر بودن شرور نفس، استمداد از رب‌النوع حیات، علت تامه نفس بودن خلود، نیاز به ماده سابق، تجرد نفس، و فقدان سبب که مجموعا نه دلیل را تشکیل می‌دهد توضیح می‌یابد. سپس ادله عقلی منکران خلود نفس ضمن سه دلیل طرح و بررسی میشود. این سه دلیل عبارتند از: ادعای فقدان دلیل بر خلود نفس، عدم جاودانگی حیوانات پست، و فقدان ارزش. پس از بیان ادله عقلی، ادله نقلی جاودانگی نفس ضمن دو دسته جاودانگی بهشتیان و جاودانگی جهنمیان، طرح شده و سپس به شبهاتی درباره آیات خلود پاسخ داده میشود.<ref>ر.ک: همان، ص517-586</ref> | درس‌های شانزدهم و هفدهم در بیان حرکت نفس است. درس‌های هجدهم تا بیست و سوم درباره حدوث نفس. درس‌های بیست و چهارم تا بیست و هفتم در بیان مباحث مربوط به تناسخ ارائه شده است. درس بیست و هشتم تا سی‌ام درباره جاودانگی بحث صحبت می‌کند. در مباحث مربوط به خلود نفس، پس از بیان معنی جاودانگی، در لغت و اصطلاح، انواع خلود بیان می‌گردد. سپس پنج دیدگاه درباره جاودانگی مطرح میشود که عبارت است از: انکار جاودانگی نفس، جاودانگی تناسخی نفس، جاودانگی نفس بدون ادراک، جاودانگی همراه با ادراک برخی از نفوس، و جاودانگی با ادراک. سپس ادله عقلی بر خلود نفس به ترتیب از زایش ضد از ضد، ازلیت نفس، بساطت آن، بی‌اثر بودن شرور نفس، استمداد از رب‌النوع حیات، علت تامه نفس بودن خلود، نیاز به ماده سابق، تجرد نفس، و فقدان سبب که مجموعا نه دلیل را تشکیل می‌دهد توضیح می‌یابد. سپس ادله عقلی منکران خلود نفس ضمن سه دلیل طرح و بررسی میشود. این سه دلیل عبارتند از: ادعای فقدان دلیل بر خلود نفس، عدم جاودانگی حیوانات پست، و فقدان ارزش. پس از بیان ادله عقلی، ادله نقلی جاودانگی نفس ضمن دو دسته جاودانگی بهشتیان و جاودانگی جهنمیان، طرح شده و سپس به شبهاتی درباره آیات خلود پاسخ داده میشود.<ref>ر.ک: همان، ص517-586</ref> | ||
درس‌های سی و یکم و سی و دوم کتاب، درباره سعادت نفس است. در اولین درس، مفهوم سعادت در لغت و اصطلاح نُه تن از علما مطرح میشود که با احتساب نظر خود نویسنده، ده تعریف در مفهوم سعادت خواهیم داشت. تعریف‌های مطرح شده، از جانب فارابی، ابن سینا، مشترک میان [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|بوعلی]] و [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]]، [[مطهری، مرتضی|شهید مطهری]]، [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]]، [[مصباح یزدی، محمدتقی|آیت‌الله مصباح]] و... است. تعریف برگزیده نویسنده بر مبنای «رجحان لذت» است. بر این مبنا تعریف سعادت اینگونه خواهد بود: «السعادة هی رجحان الالتذاذ رجحانا مطلقا: سعادت آن است که لذت بر دردها و آلام به طور مطلق فزونی داشته باشد».<ref>ر.ک: همان، ص601</ref> وی در توضیح این نکته می‌نویسد: «به این ترتیب که یا اصلا درد و رنجی نداشته باشد و یا اینکه اگر درد و رنجی دارد به اندازه لذات نباشد، خواه لذت کمّی باشد خواه لذت کیفی، خواه سعادت مطلق باشد خواه سعادت نسبی و بالاخره خواه لذت مادی باشد خواه معنوی.<ref>ر.ک: همان، ص602</ref> در درس سی و دوم، پس از آن که مفهوم سعادت در درس قبلی مشخص شد، مصداق سعادت بیان میشود در این بخش، شش دیدگاه دیدگاه‌های مختلف در این ارتباط بیان میشود که عبارت است از دیدگاه افلاطون مبنی بر معرفت عقلی و لذت حسی، [[ارسطو]] مبنی بر تفکر، اپیکور مبنی بر لذات جسمانی، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌سینا]] مبنی بر تبدیل انسان به جهانی عقلی و استیلا بر بدن، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] مبنی بر اتصال به معقولات و مجاورت با باری‌تعالی و دیدگاه برگزیده نویسنده که عبارت است از: نجات از عذاب جهنم و ورود به بهشت.<ref>ر.ک: همان، ص589-625</ref> | درس‌های سی و یکم و سی و دوم کتاب، درباره سعادت نفس است. در اولین درس، مفهوم سعادت در لغت و اصطلاح نُه تن از علما مطرح میشود که با احتساب نظر خود نویسنده، ده تعریف در مفهوم سعادت خواهیم داشت. تعریف‌های مطرح شده، از جانب فارابی، ابن سینا، مشترک میان [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|بوعلی]] و [[فارابی، محمد بن محمد|فارابی]]، [[مطهری، مرتضی|شهید مطهری]]، [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]]، [[مصباح یزدی، محمدتقی|آیت‌الله مصباح]] و... است. تعریف برگزیده نویسنده بر مبنای «رجحان لذت» است. بر این مبنا تعریف سعادت اینگونه خواهد بود: «السعادة هی رجحان الالتذاذ رجحانا مطلقا: سعادت آن است که لذت بر دردها و آلام به طور مطلق فزونی داشته باشد».<ref>ر.ک: همان، ص601</ref> وی در توضیح این نکته می‌نویسد: «به این ترتیب که یا اصلا درد و رنجی نداشته باشد و یا اینکه اگر درد و رنجی دارد به اندازه لذات نباشد، خواه لذت کمّی باشد خواه لذت کیفی، خواه سعادت مطلق باشد خواه سعادت نسبی و بالاخره خواه لذت مادی باشد خواه معنوی.<ref>ر.ک: همان، ص602</ref> در درس سی و دوم، پس از آن که مفهوم سعادت در درس قبلی مشخص شد، مصداق سعادت بیان میشود در این بخش، شش دیدگاه دیدگاه‌های مختلف در این ارتباط بیان میشود که عبارت است از دیدگاه افلاطون مبنی بر معرفت عقلی و لذت حسی، [[ارسطو]] مبنی بر تفکر، اپیکور مبنی بر لذات جسمانی، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن‌سینا]] مبنی بر تبدیل انسان به جهانی عقلی و استیلا بر بدن، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] مبنی بر اتصال به معقولات و مجاورت با باری‌تعالی و دیدگاه برگزیده نویسنده که عبارت است از: نجات از عذاب جهنم و ورود به بهشت.<ref>ر.ک: همان، ص589-625</ref> | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||