پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle"><big>'''[[طباطبایی، محمدحسین|علامه سید محمدحسین طباطبایی]]'''</big></div>
<div class="boxTitle"><big>'''[[امام حسن عسکری علیه‌السلام]]'''</big></div>
[[پرونده:NUR01436.jpg|بندانگشتی|طباطبایی، محمدحسین|175px]]
[[پرونده:NUR02327.jpg|بندانگشتی|امام حسن عسکری علیه‌السلام|175px]]


'''سید محمدحسين طباطبایی''' (1281-1360ش)، معروف به علامه طباطبایی، فقیه، عارف، فیلسوف، مفسر بزرگ و مشهور دوران معاصر، نویسنده [[الميزان في تفسير القرآن|تفسیر المیزان]]، [[بداية الحكمة|بدایة الحکمة]] و [[نهاية الحكمة (ط. جامعه مدرسین)|نهایة الحکمة]]، و [[اصول فلسفه و روش رئالیسم]]
'''ابومحمد حسن بن على بن محمد''' مشهور به '''امام حسن عسکری(ع)''' (232-260 ق) امام يازدهم از ائمۀ اثنی‌عشر(ع) و سيزدهمين معصوم از چهارده معصوم(ع) است. او در سال 254 ق، پس از شهادت امام هادی(ع) به امامت رسید، بیشتر دوران امامت آن حضرت در اردوگاه نظامی در سامرا و تحت کنترل شدید خلفای عباسی سپری گردید. شیعیان تنها از طریق وکلای خاص می‌توانستند با امام در ارتباط باشند.


او در آخرین روز ماه ذیحجه سال 1321 هـجری قمری مطابق با 1281ش در شاد آباد تبریز، در میان یک خانواده عالِم متولد شد.  
آن حضرت در سال 260 هجری به وسیله زهری که به دستور معتمد عباسی به ایشان خورانده شد به شهادت رسیدند.  


اجداد علامه طباطبایی از طرف پدر از اولاد حضرت امام حسن مجتبی(ع) و از اولاد ابراهیم بن اسماعیل دیباج هستند و از طرف مادر اولاد حضرت امام حسین(ع) هستند. 
تولدش به اختلاف روايات در ماه ربيع‌الاول يا ربيع الآخر سال 231 يا 232 ه‍.ق. و بنا به اكثر روايات در مدينه اتفاق افتاده است. (بعضى ولادت ايشان را در سامرا دانسته‌اند ولى صحيح نيست.)
در پنج سالگى مادر و در نُه سالگى پدر را از دست داد. پس از فوت مادر و پدر یکی از محترمان فامیل، یعنی پدر شهید قاضی طباطبایی (شهید محراب) که حاج میرزا باقر قاضی نام داشت، کفالت اوضاع مالی و زندگی او و بردارش را به عهده می‌گیرد.  


آن دو زیر نظر مرحوم حاج میرزا باقر قاضی رشد می‌کنند و نخست به سبک آن زمان، کتاب‌هایی چون گلستان، قرآن، نصاب و... را می‌خوانند و سپس بلافاصله آنها را به مدارس کلاسیک می‌فرستند که شاید نخستین مدرسه در ایران در تبریز دایر شده بود.
پدر بزرگوارش امام هادى(ع) هنگام تولد فرزند، شانزده سال و چند ماه بيشتر نداشت. مادرش بانويى صالحه و عارفه به نام سوسن يا حديثه يا سليل نام داشت.  


این کلاس‌ها به سبک کلاس‌های فرانسه تهیه شده بود و زبان فرانسه در آن تدریس می‌شد. این دو برادر با هم مشغول تحصیل می‌شوند و پس از کلاس ششم، در سال 1297، همزمان با حضور در کلاس هفتم، برای تحصیل صرف، تصریف و جامع‌المقدمات به مدرسه طالبیه می‌فرستند این قضیه تا سال 1304 طول می‌کشد. در این مدت آنها کتاب‌های سطح را خیلی سریع به پایان می‌رسانند، چون در آن زمان بیش از این در تبریز تدریس نمی‌شد، برای ادامه تحصیل به نجف اشرف هجرت می‌کنند. <div class="mw-ui-button">[[طباطبایی، محمدحسین|'''ادامه''']]</div>
کنیه امام حسن عسکری(ع)، ابا محمد است و القابشان: الصامت، الهادی، الرفیق، الزکی، السراج، الخالص و النقی می‌باشد.ایشان و پدرشان امام هادی و پدر بزرگشان امام جواد(ع)، هر کدام در زمانه‌ی خود، معروف به ابن الرضا بوده‌اند.
22 يا 23 سال داشت كه پس از شهادت پدر بزرگوارش امام هادى(ع)(254 ه‍.ق) به امامت رسيد.
 
مدت كوتاه حيات امام به سه دوره تقسيم مى‌گردد: تا چهار سال و چند ماهگى (و به قولى تا 13 سالگى) از عمر شريفش را در مدينه بسر برده، تا 23 سالگى به اتفاق پدر بزرگوارش در سامرا مى‌زيسته (254 ه‍.ق.) و تا 29 سالگى يعنى شش سال و اندى پس از رحلت امام دهم(ع) در سامرا، ولايت بر امور و پيشوايى شیعیان را بر عهده داشته است.
 
<div class="mw-ui-button">[[امام حسن عسکری علیه‌السلام|'''ادامه''']]</div>
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش