پرش به محتوا

شهابی، محمود: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'ن شناسی ' به 'ن‌شناسی '
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ن شناسی ' به 'ن‌شناسی ')
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۳۸: خط ۳۸:
|}
|}
</div>
</div>
{{کاربردهای دیگر|شهابی (ابهام زدایی)}}


'''محمود شهابى''' (1282-1365ش)، فقیه، حقوق‌دان، فیلسوف و استاد ممتاز دانشگاه تهران
'''محمود شهابى''' (1282-1365ش)، فقیه، حقوق‌دان، فیلسوف و استاد ممتاز دانشگاه تهران
[[شهابی، علی‌اکبر|علی‌اکبر شهابی]] برادر کوچکتر ایشان است.


== ولادت ==
== ولادت ==
خط ۵۷: خط ۶۰:
از اوايل پاييز 1308، تهران را براى اقامت انتخاب كرد و با اصرار روحانیون و دانشگاهیان، حوزه درسى تشكيل داد و به تدريس فقه و اصول و فلسفه اشتغال يافت و در مكتب او، شاگردانى همچون استاد خليل ملكى و دكتر اصغر وهاب‌زاده پرورش يافتند. از سال 1310ش كه دانشكده معقول و منقول(الهيات) در تهران تأسيس شد، از استاد، براى تدريس در آن‌جا دعوت به عمل آمد و از همان هنگام، به تدريس در دانشگاه اشتغال پيدا كرد.
از اوايل پاييز 1308، تهران را براى اقامت انتخاب كرد و با اصرار روحانیون و دانشگاهیان، حوزه درسى تشكيل داد و به تدريس فقه و اصول و فلسفه اشتغال يافت و در مكتب او، شاگردانى همچون استاد خليل ملكى و دكتر اصغر وهاب‌زاده پرورش يافتند. از سال 1310ش كه دانشكده معقول و منقول(الهيات) در تهران تأسيس شد، از استاد، براى تدريس در آن‌جا دعوت به عمل آمد و از همان هنگام، به تدريس در دانشگاه اشتغال پيدا كرد.


در سال 1313ش كه قانون تأسيس دانشگاه از مجلس گذشت و تصويب شد كه دانشمندان شاغل در دانشكده‌ها كه داراى مقام شامخ علمى و ادبى و تحصيلات عاليه در علوم و فلسفه و ادب هستند، پس از نوشتن رساله‌اى و قبول شدن آن در هيئت رسيدگى، به مقام استادى نايل شوند، وى نيز در يكى از مباحث فلسفه، رساله‌اى نوشت و با درجه ممتاز پذيرفته شد و از آن تاريخ، استاد، با چند تن ديگر از مشاهير دانشمندان و اديبان، مانند مرحوم [[سید محمدکاظم عصار|عصار]]، مرحوم [[بهمنیار، احمد|بهمنيار]] و مرحوم [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|بديع‌الزمان فروزانفر]] از نخستين كسانى بودند كه به درجه استادى دانشگاه نايل شدند.
در سال 1313ش كه قانون تأسيس دانشگاه از مجلس گذشت و تصويب شد كه دانشمندان شاغل در دانشكده‌ها كه داراى مقام شامخ علمى و ادبى و تحصيلات عاليه در علوم و فلسفه و ادب هستند، پس از نوشتن رساله‌اى و قبول شدن آن در هيئت رسيدگى، به مقام استادى نايل شوند، وى نيز در يكى از مباحث فلسفه، رساله‌اى نوشت و با درجه ممتاز پذيرفته شد و از آن تاريخ، استاد، با چند تن ديگر از مشاهير دانشمندان و اديبان، مانند مرحوم [[عصار، سید محمدکاظم|عصار]]، مرحوم [[بهمنیار، احمد|بهمنيار]] و مرحوم [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|بديع‌الزمان فروزانفر]] از نخستين كسانى بودند كه به درجه استادى دانشگاه نايل شدند.


در زمان پرفسور رضا ریاست دانشگاه عنوان (استاد ممتاز) بنام ایشان صادر شد. استاد در منطق، فلسفه، اصول، عرفان و فقه صاحب نظر بود و ذی‌وجوه بودن وجه بر جسته ایشان بود و صاحب هویت فکری بود.
در زمان پرفسور رضا ریاست دانشگاه عنوان (استاد ممتاز) بنام ایشان صادر شد. استاد در منطق، فلسفه، اصول، عرفان و فقه صاحب نظر بود و ذی‌وجوه بودن وجه بر جسته ایشان بود و صاحب هویت فکری بود.
خط ۶۶: خط ۶۹:


== وفات ==
== وفات ==
استاد در سحرگاه ۲۶ ژویه ۱۹۸۶ میلادی برابر [ روز چهارم مرداد 1365ش]  در فرانسه بدرود حیات گفت. آرامگاه او در پاریس در قبرستان پاریسی تبه Thias در قسمت مسلمانان است.  
استاد در سحرگاه ۲۶ ژوئیه ۱۹۸۶ میلادی برابر [ روز چهارم مرداد 1365ش]  در فرانسه بدرود حیات گفت. آرامگاه او در پاریس در قبرستان پاریسی تیه Thias در قسمت مسلمانان است.


== آثار ==
== آثار ==
خط ۸۲: خط ۸۵:
# مبداء و معاد
# مبداء و معاد
# تصحیح كتاب «التنبیه و الاشارات» بوعلی سینا
# تصحیح كتاب «التنبیه و الاشارات» بوعلی سینا
# مقدمه بر روان شناسی شیخ الرئیس
# مقدمه بر روان‌شناسی شیخ الرئیس
# فروغ ایمان
# فروغ ایمان
# نوزده شماره از مجله ایمان
# نوزده شماره از مجله ایمان
خط ۱۱۶: خط ۱۱۹:
[[رساله در روانشناسی]]
[[رساله در روانشناسی]]


[[قواعد فقه]]  
[[قواعد فقه (شهابی)]]  


[[الإشارات و التنبيهات]]
[[الإشارات و التنبيهات]]
خط ۱۲۵: خط ۱۲۸:


[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:زندگی‌نامه]]
[[رده:مهر (99)]]
[[رده:استادان دانشگاه]]
[[رده:درگذشتگان 1365]]