۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
رشتی حائری، عبدالحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'جلوه، ابوالحسن' به 'جلوه، سید ابوالحسن'
جز (جایگزینی متن - ' هاى ' به 'هاى ') |
جز (جایگزینی متن - 'جلوه، ابوالحسن' به 'جلوه، سید ابوالحسن') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
وى در كودكى به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در اين شهر خواند. شيخ عبدالحسين رشتى در بيست سالگى راهى تهران گرديد و از محضر عالم بزرگ، شيخ [[آشتیانی، محمدحسن بن جعفر|محمدحسن آشتيانى]]، در اصول و فقه بهره برد. وى همچنين حكمت و كلام را نزد شيخ على نورى، سيد شهاب‌الدين تبريزى شيرازى و [[جلوه، ابوالحسن|ميرزا ابوالحسن جلوه]] فرا گرفت. ايشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدريس ادبيات و سطوح ادبى نيز اشتغال داشت. آيت اللَّه رشتى پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گرديد و در حلقه درس فقيهان زمان همچون حضرات آيات: آخوند ملامحمد كاظم خراسانى، [[شریعت اصفهانی، فتحالله بن محمدجواد|شيخ الشريعه اصفهانى]] و [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمدكاظم يزدى]]، فقه، اصول، حديث، رجال، فلسفه و اخلاق را به نهايت رسانيد تا اينكه به دريافت اجازه اجتهاد از استادان خود مفتخر شد. | وى در كودكى به همراه پدر به رشت رفت و مقدمات و سطوح را در اين شهر خواند. شيخ عبدالحسين رشتى در بيست سالگى راهى تهران گرديد و از محضر عالم بزرگ، شيخ [[آشتیانی، محمدحسن بن جعفر|محمدحسن آشتيانى]]، در اصول و فقه بهره برد. وى همچنين حكمت و كلام را نزد شيخ على نورى، سيد شهاب‌الدين تبريزى شيرازى و [[جلوه، سید ابوالحسن|ميرزا ابوالحسن جلوه]] فرا گرفت. ايشان همزمان در مدرسه صدر تهران به تدريس ادبيات و سطوح ادبى نيز اشتغال داشت. آيت اللَّه رشتى پس از اقامت ده ساله در تهران، رهسپار نجف اشرف گرديد و در حلقه درس فقيهان زمان همچون حضرات آيات: آخوند ملامحمد كاظم خراسانى، [[شریعت اصفهانی، فتحالله بن محمدجواد|شيخ الشريعه اصفهانى]] و [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمدكاظم يزدى]]، فقه، اصول، حديث، رجال، فلسفه و اخلاق را به نهايت رسانيد تا اينكه به دريافت اجازه اجتهاد از استادان خود مفتخر شد. | ||
وى از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشكيل داد و بسيارى از افاضل را از محضر خويش بهره‌مند ساخت. | وى از آن پس، حلقه درس خارج خود را تشكيل داد و بسيارى از افاضل را از محضر خويش بهره‌مند ساخت. | ||