|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[میرسجادی، سید محمدحسین|آیت‌الله سيد محمدحسین مير سجادى]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR00013.jpg|بندانگشتی|خویی، سید ابوالقاسم|175px]] | | [[پرونده:NUR08566.jpg|بندانگشتی|میرسجادی، سید محمدحسین|175px]] |
|
| |
|
| '''سید ابوالقاسم خویى''' (1317- 1413ق)، فقیه، اصولی، عالم بزرگ رجالی، مفسر قرآن، متکلم، از مراجع تقلید شیعه، نویسنده مجموعه 24 جلدی [[معجم رجال الحديث و تفصيل طبقات الرواة]] | | '''سيد محمدحسین مير سجادى''' (1317-1399ش)، فرزند مرحوم [[آیت‌الله سيد مير بادكوبه‌اى]] (مرحوم سيد مير بادكوبه‌اى داماد مرحوم [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] قدس‌سره بودند) و نوه دخترى مرحوم [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] |
|
| |
|
| آیت‌الله سید ابوالقاسم خویى در دامان پاک پدر و مادرش دوران کودکى را پشت سر نهاده و پس از آموختن قرآن و خواندن و نوشتن، در 13 سالگى (سال 1330ق) همراه برادر بزرگ خویش مرحوم سید عبدالله خویى و دیگر افراد خانواده رهسپار نجف شد.
| | وى، در 12 شعبان سال 1357ق / 1317ش، در نجف اشرف متولد شد. |
|
| |
|
| ایشان از دوران کودکى و نوجوانى به هوش و ذکاوت و حافظه و استعداد در میان همسالان خود معروف بود و در اندک زمانى گوى سبقت را از همگان ربود.
| | در سن 13 سالگى مشغول به تحصيل علوم دينى در حوزه نجف اشرف گرديد. ايشان، پس از تكميل مقدمات و سطح در سال 1378 در دروس فقه و اصول بزرگان و اساتيد وقت در نجف اشرف شركت كردند كه بيشترين بهره را از درس مرحوم [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خويى]] بردند و داراى اجازه اجتهاد از مرحوم [[حسینی شاهرودی، سید محمود|آیت‌الله سيد محمود شاهرودى]] و [[زنجانی، محمدباقر|آیت‌الله شيخ باقر زنجانى]] بوده و در سال 1363ش، اجباراً به واسطه اوضاع نابسامان عراق در زمان حكومت بعث، به ايران هجرت كردند و بعد از پيشنهادهاى مختلف براى اقامت در شهرهاى قم و مشهد و تهران، ايشان طبق استخاره، تهران را براى اقامت انتخاب كردند و در آن‌جا مشغول تدريس در حوزه علميه امام محمدتقى(ع) و مدرسه آیت‌الله مجتهدى شدند. هم‌چنين به تدريس خارج فقه از روى متن «وسيلة النجاة» مرحوم [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و تدريس خارج اصول همت نهادند. |
|
| |
|
| او شش سال به تحصیل مقدمات و سطوح عالی حوزه پرداخت و سپس ۱۴ سال در درس استادان علوم مختلف از جمله فقه و اصول شرکت کرد. از این میان، چنانکه خود او در زندگی‌نامه خودنوشت آورده، بیشترین استفاده را از [[نائینی، محمدحسین|محمدحسین نائینی]] و [[اصفهانی، محمدحسین|محمدحسین غروی اصفهانی]] داشته است.
| | سرانجام این عالم بزرگ در روز یک‌شنبه 6 مهرماه سال 1399ش دعوت حق را لبیک گفت و به ملکوت اعلی پیوست. |
|
| |
|
| آیت‌الله خویى درحالى‌که هنوز جوان بود، موفق شد از بزرگان حوزه نجف اجازه نقل حدیث دریافت داشته و توسط آن، کتاب‌هاى دانشمندان شیعه و سنى را روایت کند. یکى از این مشایخ، مرحوم [[نایینی، محمدحسین|میرزاى نائینى]] بود که به‌وسیله ایشان از استادش مرحوم [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدّث نورى]]، کتاب‌هایى مانند: «[[الكافي (ط. الاسلاميه)|اصول کافى]]»، «{{عبارت عربی|[[من لا‌يحضره الفقيه]]}}»، «[[تهذيب الأحكام|تهذیب]]»، «[[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]]»، «[[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|{{عبارت عربی|وسائل الشيعة}}]]»، «[[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم‌السلام|بحار الأنوار]]»، «[[الوافي|وافى]]» و... را روایت مى‌نمود.
| | <div class="mw-ui-button">[[میرسجادی، سید محمدحسین|'''ادامه''']]</div> |
| | |
| پس از 96 سال حیات پرافتخار و برجاى نهادن خدمات بزرگ دینى و ده‌ها اثر جاویدان و تحمل فشارها و رنج‌ها و مصیبت‌هاى فراوان در حکومت ظالمانه صدام و پس از یک سال دورى از جوار جد بزرگوارش امیرالمؤمنین على(ع) و تبعید به کوفه، سرانجام خورشید فروزان زندگانى آیت‌الله خویى در عصر روز شنبه هشتم صفر 1413ق، براى همیشه غروب کردو در مسجد خضرا در صحن [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام]] به خاک سپرده شد.
| |
| | |
| | |
| <div class="mw-ui-button">[[خویی، سید ابوالقاسم|'''ادامه''']]</div> | |
