۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'فرمانيان، مهدي' به 'فرمانیان، مهدی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب با پیشگفتار مهدی فرمانیان آغاز و مطالب در سه بخش و مجموعا پانزده درس، تنظیم شده است. | کتاب با پیشگفتار [[فرمانیان، مهدی|مهدی فرمانیان]] آغاز و مطالب در سه بخش و مجموعا پانزده درس، تنظیم شده است. | ||
در انتهای هر درس، خلاصه مطالب آن درس ارائه گردیده و سپس، پرسشهایی متناسب با مباحث هر درس، آورده شده است. | در انتهای هر درس، خلاصه مطالب آن درس ارائه گردیده و سپس، پرسشهایی متناسب با مباحث هر درس، آورده شده است. | ||
خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
زیدیه، عالمان و دانشمندان بزرگى را در خود پرورش داده است. زیدیه در ابتدا بیشتر به فکر قیام و خروج براى انجام فریضه امر به معروف بود و کمتر به فکر تبیین عقاید خود بوده است؛ بنابراین امامان زیدیه در قرن دوم کمتر به تألیف اهمیت داده، ولى خیلى سریع بزرگان آنها متوجه این نقیصه عظیم شده و شروع به خلق آثار نمودند. قرن سوم، قرن شروع فعالیتهاى علمى زیدیه است که تاکنون ادامه دارد. از نکات برجسته تاریخ زیدیه این است که برخى از بزرگان با اینکه مقام امامت را عهدهدار بوده و در حال جنگ یا حکومتدارى بودند، باز دست از تألیف برنداشته و آثارى را خلق کردهاند. در بخش دوم، از درس هفتم تا نهم، به اندیشمندان تأثیرگذار در کلام و فقه زیدیه پرداخته شده و بزرگانى از طیف زیدى معتزلى متشیع و زیدى سلفى، معرفى شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/34370/1/97 ر.ک: همان، ص97]</ref>. | زیدیه، عالمان و دانشمندان بزرگى را در خود پرورش داده است. زیدیه در ابتدا بیشتر به فکر قیام و خروج براى انجام فریضه امر به معروف بود و کمتر به فکر تبیین عقاید خود بوده است؛ بنابراین امامان زیدیه در قرن دوم کمتر به تألیف اهمیت داده، ولى خیلى سریع بزرگان آنها متوجه این نقیصه عظیم شده و شروع به خلق آثار نمودند. قرن سوم، قرن شروع فعالیتهاى علمى زیدیه است که تاکنون ادامه دارد. از نکات برجسته تاریخ زیدیه این است که برخى از بزرگان با اینکه مقام امامت را عهدهدار بوده و در حال جنگ یا حکومتدارى بودند، باز دست از تألیف برنداشته و آثارى را خلق کردهاند. در بخش دوم، از درس هفتم تا نهم، به اندیشمندان تأثیرگذار در کلام و فقه زیدیه پرداخته شده و بزرگانى از طیف زیدى معتزلى متشیع و زیدى سلفى، معرفى شده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/34370/1/97 ر.ک: همان، ص97]</ref>. | ||
این عالمان عبارتند از قاسم رسی، یحیی بن حسین، ناصر اطروش یا ناصر کبیر، حاکم جشمی، ابن مرتضی، یحیی بن حمزه، ابن وزیر، ابن امیر و شوکانی<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/34370/1/97 ر.ک: همان، ص97-135]</ref>. | این عالمان عبارتند از قاسم رسی، یحیی بن حسین، ناصر اطروش یا ناصر کبیر، حاکم جشمی، ابن مرتضی، یحیی بن حمزه، ابن وزیر، ابن امیر و [[شوکانی، محمد|شوکانی]]<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/34370/1/97 ر.ک: همان، ص97-135]</ref>. | ||
بخش سوم، از درس دهم تا پانزدهم، به اعتقادات و کلام زیدیه تعلق دارد که چگونه از معتزله تأثیر پذیرفته و در عین حال مکتب خاصى در کلام ایجاد کردند. دیدگاه زیدیه در اصول دین تفاوت چندانى با دیگر عدلیه ندارد. آنان پس از اعتقاد به حسن و قبح عقلى، همچون دیگر شیعیان، به دو اصل توحید و عدل بهعنوان اساسىترین اصول اعتقادى مىنگرند و بر اساس آن هرگونه تشبیه و تجسیم را نفى کرده و خدا را عادل مىدانند که بر اساس مصالح و مفاسد حکم کرده، پاداش مىدهد و مجازات مىکند. آنها همچنین به اختیار انسان در افعال معتقدند و جبر را رد مىکنند و برخلاف مرجئه برآنند که خداوند به وعده و وعیدهاى خود عمل خواهد کرد و همچون معتزله در مورد مرتکب کبیره به جایگاه بین دو جایگاه «المنزلة بين المنزلتين» اعتقاد دارند و مرتکب کبیره را در رتبهاى میان مؤمن و کافر قرار مىدهند. همچنین به اصل امر به معروف و نهى از منکر بهعنوان یکى از اصول دین مبین اسلام باور دارند. آنان به اصل نبوت و امامت نیز بهعنوان اصول اساسى دین مىنگرند و در خصوص امامت دیدگاههاى ویژهاى دارند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/34370/1/139 ر.ک: همان، ص139]</ref>. | بخش سوم، از درس دهم تا پانزدهم، به اعتقادات و کلام زیدیه تعلق دارد که چگونه از معتزله تأثیر پذیرفته و در عین حال مکتب خاصى در کلام ایجاد کردند. دیدگاه زیدیه در اصول دین تفاوت چندانى با دیگر عدلیه ندارد. آنان پس از اعتقاد به حسن و قبح عقلى، همچون دیگر شیعیان، به دو اصل توحید و عدل بهعنوان اساسىترین اصول اعتقادى مىنگرند و بر اساس آن هرگونه تشبیه و تجسیم را نفى کرده و خدا را عادل مىدانند که بر اساس مصالح و مفاسد حکم کرده، پاداش مىدهد و مجازات مىکند. آنها همچنین به اختیار انسان در افعال معتقدند و جبر را رد مىکنند و برخلاف مرجئه برآنند که خداوند به وعده و وعیدهاى خود عمل خواهد کرد و همچون معتزله در مورد مرتکب کبیره به جایگاه بین دو جایگاه «المنزلة بين المنزلتين» اعتقاد دارند و مرتکب کبیره را در رتبهاى میان مؤمن و کافر قرار مىدهند. همچنین به اصل امر به معروف و نهى از منکر بهعنوان یکى از اصول دین مبین اسلام باور دارند. آنان به اصل نبوت و امامت نیز بهعنوان اصول اساسى دین مىنگرند و در خصوص امامت دیدگاههاى ویژهاى دارند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/34370/1/139 ر.ک: همان، ص139]</ref>. | ||
خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== |
ویرایش