بخاری، عصمت: تفاوت میان نسخه‌ها

بخاری، عصمت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۵ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۰۳

۴۱ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۵ سپتامبر ۲۰۲۰

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class='wikiInfo'>
+<div class="wikiInfo">
 [[پرونده:NUR08914.jpg|بندانگشتی|عصمت‌ بخاری‌]]
 {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
 |-
-! نام!! data-type='authorName'|عصمت‌ بخاری‌
+! نام!! data-type="authorName" |عصمت‌ بخاری‌
 |-
 |نام‌های دیگر
-|data-type='authorOtherNames'| ب‍خ‍ارائ‍ی‌، ع‍ص‍م‍ت ‌ال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ م‍س‍ع‍ود
+| data-type="authorOtherNames" | ب‍خ‍ارائ‍ی‌، ع‍ص‍م‍ت ‌ال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ م‍س‍ع‍ود
 ب‍خ‍اری‌، ع‍ص‍م‍ت‌
@@ خط ۱۳: / خط ۱۳: @@
 |-
 |نام پدر
-|data-type='authorfatherName'|
+| data-type="authorfatherName" |
 |-
 |متولد
-|data-type='authorbirthDate'|
+| data-type="authorbirthDate" |
 |-
 |محل تولد
-|data-type='authorBirthPlace'|
+| data-type="authorBirthPlace" |
 |-
 |رحلت
-|data-type='authorDeathDate'|840 ق
+| data-type="authorDeathDate" |840 ق
 |-
 |اساتید
-|data-type='authorTeachers'|
+| data-type="authorTeachers" |
 |-
 |برخی آثار
-|data-type='authorWritings'|
+| data-type="authorWritings" |
-|-class='articleCode'
+|- class="articleCode"
 |کد مؤلف
-|data-type='authorCode'|AUTHORCODE08914AUTHORCODE
+| data-type="authorCode" |AUTHORCODE08914AUTHORCODE
 |}
 </div>
-'''خواجه عصمت الله بن خواجه مسعود بخارايى'''، از شعراى مشهور نيمه اول قرن نهم هجرى است كه در قصيده، «نصيرى» تخلص مى‌كرد و در غزل «عصمت». اختيار تخلص نصيرى به مناسبت انتساب وى به دربار سلطان نصيرالدين خليل بن ميرانشاه بن تيمور گوركان بوده است كه پس از مرگ تيمور (از 807 تا 812ق) در ماوراءالنهر سلطنت داشت. عصمت در دربار سلطان خليل، بسيار معزّز و محترم بود و به وى علاقه زايدالوصفى داشت. قسمت اعظم عمر عصمت، به ستايش‌گرى اولاد و احفاد تيمور و امراى ايشان گذشته است؛ ولى در آخر عمر، دست از مداحى ارباب دولت كشيده و دامن خاندان عصمت(ع) را گرفته و به مدايح و مناقب آن بزرگواران پرداخته است.
+'''خواجه عصمت‌الله بن خواجه مسعود بخارايى''' (متوفای 840ق)، از شعراى مشهور نيمه اول قرن نهم هجرى است كه در قصيده، «نصيرى» تخلص مى‌كرد و در غزل «عصمت». اختيار تخلص نصيرى به مناسبت انتساب وى به دربار سلطان نصيرالدين خليل بن ميرانشاه بن تيمور گوركان بوده است كه پس از مرگ تيمور (از 807 تا 812ق) در ماوراءالنهر سلطنت داشت. عصمت در دربار سلطان خليل، بسيار معزّز و محترم بود و به وى علاقه زايدالوصفى داشت. قسمت اعظم عمر عصمت، به ستايش‌گرى اولاد و احفاد تيمور و امراى ايشان گذشته است؛ ولى در آخر عمر، دست از مداحى ارباب دولت كشيده و دامن خاندان عصمت(ع) را گرفته و به مدايح و مناقب آن بزرگواران پرداخته است.
 وى شيعه پاک نهاد و نيك اعتقادى بود و چون در ميان مردمى حنفى مذهب به سر مى‌برد، مدت‌ها تقيه مى‌كرد و مذهب خود را مكتوم مى‌داشت، ولى عاقبت، كاسه صبرش لبريز شد و تشيع خود را آشكار كرد.