۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
داعی شیرازی، نظام‌الدین محمود: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |حسن | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |810ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" |شیراز | | data-type="authorBirthPlace" |احتمالا شیراز | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |870ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[مرشدالدين ابواسحاق بهرانى|مرشدالدین ابواسحاق بهرانى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''سید نظام‌الدین، محمود بن حسن حسنى واعظ داعى شیرازى''' (810-870ق)، متخلص به داعى، مشهور به داعی صغیر، شاعر و عارف سده نهم. | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
او از سادات حسنی شیراز و از نوادگان داعی صغیر است که از فرمانروایان علوی طبرستان و آمل و جرجان بود. | او از سادات حسنی شیراز و از نوادگان داعی صغیر است که از فرمانروایان علوی طبرستان و آمل و جرجان بود. | ||
داعی شیرازی در | داعی شیرازی در شیراز به دنیا آمد. تاریخ تولد او بنابر اشارت صریح وی در آغاز دیوان و آغاز و پایان برخی آثارش 810ق است. در منابع به محل تولد او اشاره صریح نشده است. | ||
او به لقبهای داعى الى الله و شاه داعى معروف است، افزون بر داعی تخلص دیگرش در شعر، نظامی بوده که از لقبش نظام‌الدین اخذ شده است. | او به لقبهای داعى الى الله و شاه داعى معروف است، افزون بر داعی تخلص دیگرش در شعر، نظامی بوده که از لقبش نظام‌الدین اخذ شده است. | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
وى پس از | وى پس از کسب فنون ادبى و علوم متداول، در جوانى قدم به سیر و سلوک گذاشت و به خدمت شیخ [[مرشدالدين ابواسحاق بهرانى|مرشدالدین ابواسحاق بهرانى]]، که از مریدان شاه نعمت‌الله ولى و پیشواى صوفیان نعمت‌اللهى در شیراز بود، رسید و به تشویق او، به دیدار شاه نعمت‌الله ولى به ماهان رفت و از دست وى خرقه گرفت. شاه دایى پس از مرگ شیخ مرشدالدین جانشین وى شد و تا آخر عمر در این مقام باقى ماند. | ||
== | == وفات == | ||
وى در سال ۸۷۰ قمری در سن شصت سالگی در شیراز درگذشت. آرامگاه وی مجاور قبرستان معروف و تاریخی دارالسّلام قرار دارد و در مجاور وی قبر فرزندش سیدمیرقاسم که در سال ۹۲۰ هجری قمری وفات یافت قرار دارد. پس از مرگ شاه داعی، او را در خانقاهش به خاک سپردند. | |||
بر سر در آرامگاه شعری از خود شاه داعی الی الله نوشته شده است: | |||
: "اسوة | چو باد خاک تو خواهد به هر طرف بردن | ||
مهل که از تو نشنید به خاطری گردی | |||
== آثار == | |||
: "اسوة الکسوة"؛ "بیان عیان در حقایق"؛ "تحریر الوجود المطلق"؛ رساله "تاج‌نامه"؛ "مشاهد"؛ "رضائیة"؛ "سلوة القلوب"؛ "مراة الوجود"؛ "تحفة المشتاق"؛ "ترجم الاخبار العلویة"؛ "التلویحات الحرمیة"؛ "ثمرة الجیب"؛ "جواهر الکنوز"؛ "چشمه زندگانى"؛ "چهارچمن"؛ "عشق‌نامه"؛ "چهل صباح"؛ "گنج روان"؛ "نسائم گلشن" یا شرح "گلشن راز". | |||
== منابع مقاله == | == منابع مقاله == | ||
برگرفته از | برگرفته از سایت آفتاب. | ||