پرش به محتوا

خوارزمی، محمد بن عباس: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'رده: تیر(98)' به '')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۵: خط ۴۵:
'''ابوبكر خوارزمى، محمد بن عباس''' (323 - 383ق)، شاعر، كاتب و اديب بوده است. از آنجا كه زادگاه خود و پدرش، خوارزم و مادرش از مردم طبرستان بود، خود را گاه «خوارزمى» و گاه «طبرى» معرفى مى‌كرده و ديگران نيز گاه او را با نسبتى مركب از اين دو لفظ، «طبرخزمى» و يا «طبرخزى» خوانده‌اند.
'''ابوبكر خوارزمى، محمد بن عباس''' (323 - 383ق)، شاعر، كاتب و اديب بوده است. از آنجا كه زادگاه خود و پدرش، خوارزم و مادرش از مردم طبرستان بود، خود را گاه «خوارزمى» و گاه «طبرى» معرفى مى‌كرده و ديگران نيز گاه او را با نسبتى مركب از اين دو لفظ، «طبرخزمى» و يا «طبرخزى» خوانده‌اند.


ابوبكر به گفته خود در خوارزم، در خانواده‌اى از اعيان و متمولان شهر متولد شد. وى ظاهرا از نوجوانى به دانش‌اندوزى و به‌خصوص حفظ اشعار كهن پرداخت. در همان احوال، پدر را از دست داد و به علت كج‌رفتارى اطرافيان از ميراث پدرى چشم پوشيد و تهيدست خوارزم را ترك كرد.
== ولادت ==
ابوبكر به گفته خود در خوارزم، در خانواده‌اى از اعيان و متمولان شهر متولد شد.  
 
== تحصیلات ==
وى ظاهرا از نوجوانى به دانش‌اندوزى و به‌خصوص حفظ اشعار كهن پرداخت. در همان احوال، پدر را از دست داد و به علت كج‌رفتارى اطرافيان از ميراث پدرى چشم پوشيد و تهيدست خوارزم را ترك كرد.


او كه حافظه‌اى سخت نيرومند داشت، در پى كسب علم و مال راهى عراق و شام شد. در بغداد از محضر ابوعلى اسماعيل بن محمد صفار و ابن كامل (راوى [[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاريخ طبرى]]) بهره برد و در حلب به دربار سيف‌الدوله حمدانى پيوست و با ادبا و علماى دربار، از جمله نحويان بزرگى چون ابن خالويه، ابوالطيب لغوى و ابن جنى، مجالست يافت. در همان جا بود كه با متنبى ديدار كرد و آن‌چنان شيفته او گرديد كه چند سال بعد، يكى از كوشاترين ناشران شعر متنبى در خراسان گرديد.
او كه حافظه‌اى سخت نيرومند داشت، در پى كسب علم و مال راهى عراق و شام شد. در بغداد از محضر ابوعلى اسماعيل بن محمد صفار و ابن كامل (راوى [[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاريخ طبرى]]) بهره برد و در حلب به دربار سيف‌الدوله حمدانى پيوست و با ادبا و علماى دربار، از جمله نحويان بزرگى چون ابن خالويه، ابوالطيب لغوى و ابن جنى، مجالست يافت. در همان جا بود كه با متنبى ديدار كرد و آن‌چنان شيفته او گرديد كه چند سال بعد، يكى از كوشاترين ناشران شعر متنبى در خراسان گرديد.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش