۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ابن اعرابى، ابوعبدالله محمد بن زياد' به 'ابن اعرابی، ابوعبدالله محمد بن زیاد') |
|||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
مؤلف در اين كتاب از منابعى همچون قرآن و سنت و عقل و تجربه فراوان بهره برده است. | مؤلف در اين كتاب از منابعى همچون قرآن و سنت و عقل و تجربه فراوان بهره برده است. | ||
مايه اصلى اين اثر، يادداشتهایى است كه [[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد|ابوحيان]] هنگام استنساخ برای خود برمىداشته است و از منابع اصلى كتاب خود، آثارى چون «النوادر» [[ابن | مايه اصلى اين اثر، يادداشتهایى است كه [[ابوحیان توحیدی، علی بن محمد|ابوحيان]] هنگام استنساخ برای خود برمىداشته است و از منابع اصلى كتاب خود، آثارى چون «النوادر» [[ابن اعرابی، ابوعبدالله محمد بن زیاد|ابن اعرابى]]، «[[الكامل في اللغة و الأدب|الكامل]]» [[مبرد، محمد بن یزید|مبرد]]، «[[عيون الأخبار|عيون الاخبار]]» [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]]، «مجالس» ثعلب، «المنظوم و المنثور» ابن ابى طاهر و... را برمىشمارد. | ||
روش كتاب، همان روش [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] در «[[البيان و التبيين و أهم الرسائل|البيان]]» است كه موضوعات مختلف، بهطور پراكنده و بدون هيچ نظم خاصى در كنار يكديگر قرار گرفتهاند. گر چه اين اثر، بر نقل و روايت استوار است، اما نقل با نقد همراه است و گاه پرسشهاى تفكرانگيز به ميان مىآيد. مؤلف، در اين اثر، اطلاعات سودمندى هم درباره فرق مختلف كلامى، همچون اماميه و صوفيه آورده و مغتنم است. ضمن بيان مطالب، گاه ازحدود ادب و اخلاق فراتر مىرود و مسائلى ركيك و سخيف بيان مىدارد. | روش كتاب، همان روش [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] در «[[البيان و التبيين و أهم الرسائل|البيان]]» است كه موضوعات مختلف، بهطور پراكنده و بدون هيچ نظم خاصى در كنار يكديگر قرار گرفتهاند. گر چه اين اثر، بر نقل و روايت استوار است، اما نقل با نقد همراه است و گاه پرسشهاى تفكرانگيز به ميان مىآيد. مؤلف، در اين اثر، اطلاعات سودمندى هم درباره فرق مختلف كلامى، همچون اماميه و صوفيه آورده و مغتنم است. ضمن بيان مطالب، گاه ازحدود ادب و اخلاق فراتر مىرود و مسائلى ركيك و سخيف بيان مىدارد. |
ویرایش