۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
خراسانی، محمدجواد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |شیخ محسن | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[عراقی، ضیاءالدین|آقا | | data-type="authorTeachers" |[[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاء عراقى]] | ||
[[اصطهباناتى]] | [[اصطهباناتى]] | ||
[[حسینی شاهرودی، محمود| | [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] | ||
[[اصفهانی، ابوالحسن| | [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
</div> | </div> | ||
'''حاج | '''حاج شیخ محمد جواد خراسانى''' (1291-1355ش)، فقیه، نویسنده، محقق، شاعر | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
در سال 1331ق. در شهر مقدس مشهد در خانواده علم و فقاهت | در سال 1331ق. در شهر مقدس مشهد در خانواده علم و فقاهت دیده به جهان گشود. جد وى مرحوم حاج شیخ حسین از علماى بزرگ حوزه مشهد بود و همانند پدر بزرگش(جد اعلا) مرحوم شیخ محمد صادق، در آستان مقدس [[امام رضا(ع)]] موقعیت والایى داشت و به همین خاطر، از طرف آستانه به (فاضل) ملقب شده و به حاجى فاضل محولاتى مشهور گردید و از آن پس این لقب در میان فرزندانش باقى ماند. | ||
پدر مؤلف، مرحوم حاجى | پدر مؤلف، مرحوم حاجى شیخ محسن، معروف به حاجى فاضل، از علماى بزرگ خراسان و از شاگردان خوب مرحوم [[آخوند خراسانى]]، [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمد كاظم یزدى]] و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شریعت اصفهانى]] بوده و همچون [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضیاء عراقى]] و آقا [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] درس استاد خود، مرحوم [[آخوند خراسانى]] را تقریر مى‌كرده است. | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
در كودكى به همراه پدر و مادر به بخش محولات از توابع تربت | در كودكى به همراه پدر و مادر به بخش محولات از توابع تربت حیدریه كه موطن یيلاقى اجدادش بوده رفت. تقاضاى اهالى و اصرار آنان موجب ماندگارى والد ایشان در آن دیار گردید. مؤلف، مقدمات را در همان‌جا، در محضر مرحوم والد، فراگرفت و براى ادامه تحصیل مدت كوتاهى به شهرستان كاشمر رفت و سپس راهى حوزه علمیه مشهد مقدس گردید. در مدرسه سعدیه واقع در پایين پاى حضرت(هم اكنون جزو صحن آزادى است) كه تولیت آن با عموى ایشان بوده است؛ سكنى گزید و مشغول تحصیل شد. | ||
تلاش | تلاش بسیار او در امر تحصیل، او را از دیگر شاگردان مدرسه ممتاز ساخت و در ردیف مدرسان خوب حوزه قرار داد. پس از مدتى تحصیل و تدریس، خود را نیازمند حوزه‌اى بزرگتر، مانند حوزه قم كه آن زمان با ورود آیت‌الله حائرى رونق گرفته بود و یا حوزه نجف دید و سرانجام پس از مدتى تردید، نجف را برگزید و براى كسب فیض به آن دیار مقدس رفت. | ||
در حوزه نجف، از محضر | در حوزه نجف، از محضر آیات عظام و استادان بزرگى همچون [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياء عراقى]]، [[اصطهباناتى]]، [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]]، [[اصفهانی، ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانى]] و [[سید حسین اصفهانى]] (داماد آقا سید ابوالحسن، معروف به آیت‌الله داماد) بهره برد. با پشت‌كارى كم‌نظیر در مدت كمتر از پنج سال، به مقام عالى اجتهاد دست یافت، به گونه‌اى كه خود را بى‌نیاز از حضور در درس استادان بزرگوار خویش دید و به تحقیق و تدریس روى آورد و با تلاشى مضاعف، این عرصه را پیمود و در ردیف فضلاى بنام حوزه نجف قرار گرفت. | ||
از طرف مرحوم آیت‌الله قمى كه آن زمان در حوزه كربلا بوده و به ساماندهى و اصلاح آن مشغول بوده، براى | از طرف مرحوم آیت‌الله قمى كه آن زمان در حوزه كربلا بوده و به ساماندهى و اصلاح آن مشغول بوده، براى تدریس دعوت شد و به حوزه كربلا رفت. طولى نكشید كه مرحوم آیت‌الله اصفهانى، مرحوم آیت‌الله داماد را به كربلا فرستاد تا ایشان را متقاعد كند كه حوزه نجف بیشتر به وجود ایشان نیازمند است و باید به نجف برگردد، بالاخره ایشان هم پذیرفت و دو مرتبه به نجف برگشت. | ||
در نجف مرحوم | در نجف مرحوم شیخ [[آقا بزرگ تهرانی]] از ایشان دعوت كرد در مجلسى كه روزهاى پنج‌شنبه در منزل ایشان برگزار مى‌شد منبر برود، با اینكه در نجف منبر رفتن جزء برنامه ایشان نبوده است، ولى به خاطر نسبتى كه با مرحوم آقا بزرگ داشته (داماد خاله مادرى) تقاضاى ایشان را پذیرفت و مورد توجه فضلا و علمایى كه پاى منبر ایشان جمع بودند، قرار گرفت. | ||
یخلاصه پس از هفت سال اقامت در نجف براى دیدار پدر و مادر و وابستگان به همراه خانواده و به قصد بازگشتن به نجف، به ايران آمد. در این بین ویزا و شناسنامه‌اش گم شد. پس از دیدار براى بازگشت به نجف، به تهران آمد تا شاید بتواند وسیله بازگشت خود را فراهم سازد. پس از مدتى تلاش، از اینكه بتواند برگردد، ناامید گردید. | |||
سرانجام به تقاضاى شمارى از متدینان تهران و با تعهد به اینكه زمینه كار تحقیق و تألیف را برایش فراهم سازند، در تهران رحل اقامت افكند و تا آخر عمر (ربیع المولود 1397ق.) در راه تحقیق و تألیف و تبلیغ، به تلاش پرداخت. | |||
== وفات == | == وفات == | ||
چند سالی بود كه برنامه اعتكاف را در همان مسجدی كه اقامه جماعت می‌‌نمود، از شب 21 رمضان المبارك به مدت سه روز با عده‌ای از مؤمنین انجام می‌‌دادند. تا این كه در سفر اخیرشان، پیاده به مشهد مقدس، در سبزوار كسالت شدیدی پیدا كرد و نتوانست تتمه سفر را ادامه دهد و با ماشین به مشهد مقدس رفت و زیارت مختصری كرد و به تهران بازگشت. عاقبت در ربیع الاول 1397 هـ.ق داعی حق را لبیك و در قبرستان باغ بهشت قم، در جوار علی بن جعفر علیه السلام در آرامگاه خاندان مستقیمی تهرانی دفن گردید | |||
== آثار == | == آثار == | ||
| خط ۶۹: | خط ۷۰: | ||
ثمره تلاش بى‌وقفه وى، چهل و شش اثر چاپ شده و نشده، در موضوعات گوناگون اسلامى است كه به معرفى برخى از آنها پرداخته مى‌شود: | ثمره تلاش بى‌وقفه وى، چهل و شش اثر چاپ شده و نشده، در موضوعات گوناگون اسلامى است كه به معرفى برخى از آنها پرداخته مى‌شود: | ||
تفسیر موضوعى قرآن، كشف الآیات، كشف اللغات، كشف المطالب قرآن، كشف مطالب الآیات، ظواهر الآثار، نخبة القصار، مقتل الحسین(ع)، رساله‌اى در طلب و اراده و دفع شبهه جبر، رساله‌اى در نماز مسافر، رساله‌اى در نكاح، منظومه عربى در رجال، معارف الشیعة، معارف الائمة، هدایة الامة الى معارف الأئمة(ع)، الامامة عند الشیعة الامامیة، البدعة و التحرف، مهدى منتظر و... | |||
| خط ۷۹: | خط ۸۰: | ||
[[مهدی منتظر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)]] | [[مهدی منتظر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)]] | ||
[[الامامة عند | [[الامامة عند الشیعة الامامية بآخرين احتجاج و آخرين حجت]] | ||
[[البدعه و التحرف، يا، آئين تصوف]] | [[البدعه و التحرف، يا، آئين تصوف]] | ||