|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[نور الأمير(ع) في تثبيت خطبة الغدير]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[غدیر در پرتو کتاب و سنت]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR16131J1.jpg|بندانگشتی|نور الأمير(ع) في تثبيت خطبة الغدير|175px]] | | [[پرونده:NUR18519J1.jpg|بندانگشتی|غدیر در پرتو کتاب و سنت|175px]] |
|
| |
|
| '''نور الأمير(ع) في تثبيت خطبة الغدير'''، اثر [[تقدمي معصومي، امير|امیر تقدمی معصومی]]، کتابی است پیرامون خطبه غدیر که به زبان عربی و مقدمه آن در سال 1420ق، نوشته شده است. | | '''غدير در پرتو كتاب و سنت'''، تأليف [[معارف، مجید|مجيد معارف]] است كه با تكيه بر شواهد قرآنى و روايى به بررسى واقعه غدير و اثبات امامت [[علی بن ابی‌طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] از اين طريق پرداخته است. |
|
| |
|
| در مقدمه کتاب، علاوه بر بیان و توضیح جایگاه حدیث غدیر در عالم اسلام، به کسانی که پیرامون این واقعه عظیم، دست به نگارش برده و یا به طرق مختلف، آن را روایت کرده و یا به تواتر و صحت آن تصریح نموده‌اند، اشاره شده و در پایان، توضیحاتی پیرامون کتاب، ارائه گردیده است. | | مؤلف در ابتدا زمينه‌هاى تاريخى واقعه غدير را تبيين نموده، سپس خطبه پيامبر(ص) را در غدير، مفصلا ذكر كرده است. |
|
| |
|
| مورخان آورده‌اند که چون رسول‌الله(ص) به سال دهم هجری آهنگ حج‌گزاری کرد، مردمان بسیاری در مدینه گرد آمدند که در حج‌گزاری به ایشان اقتدا کنند. در آن حج جاودانه و به هنگام بازگشت در جایگاهی به نام غدیر خم، رسول‌الله(ص) خطبه‌ای بس عظیم ایراد کردند و در ضمن آن [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] را از پس چندین و چند بار تصریح بر ولایت در پیش دید انبوهی از مؤمنان بازگشته از حج‌گزاری، به ولایت نصب کردند. نویسنده کتاب، معتقد است خطبه غدیر بی‌گمان از متواترات بوده و بر این واقع صادق، کسان بسیاری تصریح کرده‌اند.
| | بايد توجه داشت كه دو آيه 3 و 67 سورده مائده كه اولى به آيه «اكمال» و دومى به آيه «تبليغ» معروف است، درباره واقعه غدير مى‌باشد؛ لذا بحث غدير وارد حوزه تفسير نيز شده است. |
|
| |
|
| خطبه بس طولانی، پرنکته و سرشار از معارف بوده است. «حدیث ثقلین» و جمله «من كنت مولاه…» از جمله بخش‌های این خطبه سرنوشت‌ساز است و شگفتا که مصادر حدیثی مکتب خلفا از کهن‌ترین روزگاران به نقل گسترده آن همت نگماشته‌اند و جز نقل‌هایی پراکنده از آن را نیاورده‌اند. گونه مفصل خطبه غدیر، در مجموعه‌ای از منابع شیعی به نقل از حضرت امام باقر(ع) و زید بن ارقم و حذیفة بن یمان آمده است. نقل‌های این منابع اندک اختلافی دارند؛ ازاین‌روی برخی از فاضلان به تنظیم و تنسیق نقل‌های مختلف پرداخته و متنی منقح و کامل از مجموعه نقل‌های یادشده به دست داده‌اند. از جمله در کتاب حاضر، به این نکته اشاره شده است که رسول‌الله(ص) به هنگام ایراد خطبه، مکرر مردمان را مخاطب قرار داده (معاشر الناس) و با تکرار جملات می‌کوشیده است که مخاطبان، آن را به‌درستی بشنوند و به خاطر بسپرند. انس بن مالک می‌گوید: پیامبر هر کلمه را سه بار تکرار کرده است تا مردمان در آن بیندیشند. در ضمن خطبه نیز فرموده‌اند: این آخرین جایگاهی است که بدین‌سان و با این ویژگی‌ها من برای شما سخن می‌گویم، پس بشنوید، تن دهید، اطاعت کنید و بر حق گردن نهید و…
| | علاوه بر آن شعرا و نويسندگان، متكلمين، فيلسوفان، محدثين و... اين واقعه را نقل نموده و برخى از آنان آثارى نيز در اين باب نوشته‌اند. در اين موضوع مى‌توان به جلد نخست الغدير مراجعه كرد. نخستين كتابى كه در اين‌باره نوشته شده، «الولاية في طريق الحديث الغدير» اثر [[طبری، محمد بن جریر|محمد بن جرير طبرى]] (م 310) است كه حديث غدير را به بيش از هفتاد طريق نقل كرده است. |
|
| |
|
| <div class="mw-ui-button">[[نور الأمير(ع) في تثبيت خطبة الغدير|'''ادامه''']]</div> | | بحث بعدى كتاب درباره بازتاب غدير در تفاسير است. مؤلف، ابتدا نگاهى به تفاسير شيعه مانند [[التفسير (عیاشی)|تفسير عياشى]] و طبرى كرده و غدير را مورد بررسى قرار داده است و نكات مهم در آيه «تبلغ» - برگرفته از تفاسير - را برشمرده است. يكى از نكات اين است كه اگر پيامبر اين امر را به گوش مردم نرسانده بود، رسالت پروردگار را ابلاغ نكرده بود. |
| | |
| | دوم اينكه اين امر چيزى از قبيل نماز، روزه، حج و ساير عبادات اسلامى و يا اعتقادات دينى مثل توحيد و معاد نبوده است؛ زيرا سوره مائده در شمار آخرين سوره‌هايى است كه بر پيامبر نازل شده است و تا اين تاريخ تمام فروع و اصول دين توسط پيامبر براى مردم بيان شده بود.. |
| | <div class="mw-ui-button">[[غدیر در پرتو کتاب و سنت|'''ادامه''']]</div> |
